Πληροφορίες

4, 4, 7 και 5 σελίδες, 167 x 109, 170 x 113 και 180 x 115 (2) mm., έντυπες επικεφαλίδες («ΘΩΡΗΚΤΟΝ ΚΙΛΚΙΣ / ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ», «Haut Commissariat / de Grèce» και «ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ / ΘΩΡΗΚΤΟΥ ΛΗΜΝΟΣ»), η τρίτη και η τέταρτη επιστολή με τις ενδείξεις «Ἐμπιστευτική» και «Προσωπική» αντίστοιχα. [μαζί:] ΓΑΖΙΑΔΗΣ, Α. Φωτογραφικό πορτραί­το του Βότση. [π. 1916]. Τύπωμα αργύρου, 140 x 87 mm. Με τη σφραγίδα του φωτογράφου στην εικόνα και ιδιόχειρη αφιέρωση στο πασπαρτού [στον Αλ. Δουρούτη]: «Εἰς ἀνάμνησιν τοῦ ἐγκαρδίου ἀσπασμοῦ, / ὅν μοί ἐδώκατε εἰς Ναύσταθμον καί / ἐπί τοῦ «τορπιλλοβόλου 11» τήν 24 Ὀκτω- / βρίου 1912. / Ν. Ι. Βότσης». (5) • Γράφει από την Κωνσταντινούπολη: «... Ἡ διαμονή μας ἐδῶ, ὡς ἐν Φρενοκομείῳ, δέν εἶναι διόλου εὐχάριστος, καί κατόπιν τῶν δολοφονικῶν ἀποπειρῶν ὑπό τῶν ἐνταῦθα διαμενόντων λιποτακτῶν εἴμεθα ἀναγκασμένοι νά ὁπλοφορῶμεν ἐξ αἰτίας των, ἀλλ’ ἐλπίζω ταχέως νά τούς ἀπομακρύνουν οἱ Ἄγγλοι ὡς ταραχοποιούς, διότι ἡ ἐποχή τῆς Θεσσαλονίκης, τήν ὁποίαν θέλουν νά ἐπαναλάβουν ἐπέρασε, καί οἱ Κ/πολίται οἱ ὁποῖοι εἶναι μέν Βενιζελόπληκτοι καί τούς ὑπεδέχοντο ὡς ἥρωας ἤρχισαν νά γκρινιάζουν καί αὐτοί, καθ’ ὅσον αὐξάνονται καί πληθύνονται καί ἡ συντήρησίς των τοῖς κοστίζει, καί τό συμφέρον ἐδῶ εἶναι ἀνώτερον τοῦ Πατριωτισμοῦ εἰς τούς πολλούς. Οἱ χαρακτῆρες ὅμως ἐδῶ καί ἰδίως τῶν Παπάδων μέ κάμουν νά ἀηδιάζω, καί καλλίτερον νά μή ἠρχόμην ποτέ ἐδῶ ὥστε νά χάσω τήν ἰδέαν μέ τήν ὁποίαν ὅλοι μας ἐμεγαλώσαμεν περί Πατριαρχείου καί Κ/πόλεως. Καί κουράζεται κανείς νά ὁμιλῆ μέ τοιούτους ἀνθρώπους διότι ἄν ἐκεῖ ἔχομεν τούς διπροσώπους, ἐδῶ εἰς τήν Ἑπτάλοφον, ὅπως τούς λέγω, ὑπάρχουν ὅλοι ἑπταπρόσωποι...» (10 Ἰαν. 1921). Aπό τη Χίο σημειώνει: «... Ἰδού ἡ μοιραία ἐξέλιξις μέ τάς φοβεράς διά τήν Πατρίδα συνεπείας τοῦ κομματισμοῦ καί τῆς πολιτικῆς φαυλότητος. Ἰδού τά ἀποτελέσματα τῆς ἐλλείψεως πολιτικῆς προνοίας, τῆς σπατάλης τοῦ δημοσίου θησαυροῦ, τῆς ἱδρύσεως νέων ὑπουργείων καί ῥουσφετικῶν παροχῶν, χάριν κομματικῶν σκοπῶν, καί πρό παντός τῆς ὑποτιμήσεως τοῦ ἐχθροῦ. Μάτην ὡς ἁρμοστής ὑπέδειξα τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, μάτην ἐπάλαισα καί ἐγώ πρίν ἀναχωρήσω ἐξ Ἀθηνῶν κατά τῆς καταστρεπτικῆς ἐπιχειρήσεως κατά τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἥτις ἀπεδείκνυε τήν μηδαμινότητα τῶν πολιτικῶν μας, καί ἥτις ἐστέρησε τό μέτωπον πολυτίμων ἐφεδρειῶν. Μάτην διεμαρτυρήθην διά τήν ἄσκοπον σπατάλην καί φθοράν τοῦ Ναυτικοῦ χάριν ἀσκόπων περιπολιῶν καί ἐπιβλαβῶν βομβαρδισμῶν χάριν ῥεκλάμας...» (3 Σεπτ. 1922).