Πληροφορίες

4 σελίδες, 291 x 209 mm. Με την ένδειξη «Ἰδιαίτερον». • «Ἀδελφέ. Παρατηρεῖς εἰς τό ἐπίσημον ὅτι ἡ ὀθωμανική Κυβέρνησις φερομένη μέ τόν ὁποῖον πρό ὀλίγου ἤρχισεν ἀπότομον τρόπον, ὅλως αὐθαίρετον καί ἄδικον πρός τάς ὑποθέσεις λέγω, ὅτι εἶναι ἐνδεχόμενον νά ἐνθαρρύνεται πρός τοῖς ἄλλοις καί ἀπό τήν ἰδέαν τοῦ ὅτι τά πάντα ἐμπορεῖ νά τολμήσῃ καθ’ ἡμῶν, ἐπειδή τά τῆς Ἑλλάδος δέν ἐπροόδευσαν εἰς τό κρεῖττον, ἤ μᾶλλον εἰπεῖν ὅτι ὑπάγουν τόσον κακά, ὥστε τίποτε δέν ἔχει νά φοβηθῇ καί τό πᾶν νά ἐλπίσῃ. [...] Ἰδού! Ἕως ὅτου ὑπῆρχεν ἡ ἀντιβασιλεία, ἡ Κυβέρνησις ἀπό τούς παρατηροῦντας αὐτήν ξένους ἐλογίσθη πρῶτον Γαλλική, δεύτερον ἀγγλική καί ὄχι ποτέ ἑλληνική. Οἱ παρατηρηταί αὐτοί ἔχουν τόν φόβον μή καί τώρα πάλιν μείνη ἄλλο τι παρά ἑλληνική. Ὁ περί ἀποδεκατομοῦ ἐφετεινός νόμος ἐβράδυνε τόσον, θεωρεῖται τόσον καταθλιπτικός καί ἐπιζήμιος, ὥστε φρονοῦν ὅτι ἡ προσαρμογή του θέλει φέρη κακόν ἀποτέλεσμα, δηλ. δέν θέλει συντελέσει εἰς τό νά συναχθῶσιν εὐκόλως καί ὁλόκληρα τά ἐθνικά δικαιώματα, καί θέλει προσεπαυξήσει τήν δυσαρέσκειαν τοῦ λαοῦ. Ἡ ἀποστροφή τῶν Ἑλλήνων κατά τῶν Βαυαρῶν βεβαιοῦν ὅτι προήχθη εἰς τοιοῦτον βαθμόν, ὥστε τά διάφορα κόμματα συμφωνοῦν ὅλα ἐξίσου νά μήν ὑποφέρουν τήν περαιτέρω διαμονήν τῶν Βαυαρικῶν στρατευμάτων εἰς τήν Ἑλλάδα, καί ὅτι ἡ ἀνάγκη τῆς ταχείας ἀποπομπῆς των ἔγεινεν ἤδη αἴσθημα ἐθνικόν καί σύνθημα περί τό ὁποῖον ὅλαι αἱ φατρίαι συγχεόμεναι ἀποτελοῦσι μίαν καί μόνην γενικήν, τήν λεγομένην ἐθνικήν. Προσθέτουν ὅτι ἡ γνώμη τοῦ πλείστου μέρους, ἐκείνη ἥτις πρός τό παρόν τοὐλάχιστον ἐμπορεῖ νά θεωρηθῇ ὡς γνώμη κοινή, ἐξηγεῖτο καί ἐξηγεῖτο ἰσχυρῶς ὡς πρός τήν ἀναπόφευκτον ἀνάγκην τοῦ νά σχηματισθῇ ὑπουργεῖον ἑλληνικόν, δηλ. ἀπό Ἕλληνας, καί ὄχι ἀπό Βαυαρούς ἤ ἄλλους ξένους. Ὁ ὑπέρ τοῦ Βασιλέως ἐνθουσιασμός ὡς τάς 20 Μαΐου ἦτον γενικός, καί εἶχε τί ἐξαίσιον καί μαγικόν. Ἀλλά λέγουν ὅτι μετά τήν 21 ἐψυχράνθη εὐθύς πολλά αἰσθαντικῶς. Τήν ἀλλοίωσιν ταύτην ἀποδίδουν εἰς τό ἀποτέλεσμα τῆς Β. προκηρύξεως. Λέγουν ὅτι δυσηρέστησε γενικῶς ἤ τοὐλάχιστον τό πλεῖστον μέρος, καί κυρίως διότι ἀπεσιώπησεν ὁλοτελῶς τό περί συντάγματος, καί χειρότερον διότι ἐξεφράσθη ὡς παρετήρησας ἴσως ὅτι ἐξεφράσθη, ὡς πρός τό οὐσιωδέστατον ἀντικείμενον τῆς θρησκείας τοῦ θρόνου. Πρόσθες εἰς ταῦτα ὡς χείριστον καί ἐπικινδυνωδέστερον πάντων σύμπτωμα, ἐάν κατά δυστυχίαν ἀληθεύῃ ὡς τό ἀναφέρουν, τό ὅτι εἰς τάς 20 Μαΐου τό Ταμεῖον δέν εἶχεν οὐδέ ὀβολόν, καί περί πλέον ὑπῆρχε deficit 4/ἑκατομμυρίων σχεδόν δραχμῶν, τότε τί γίνεται, ἤ τί περιμείνης νά γίνη...».