Πληροφορίες

47 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη (κυρίως 4^ο & 8^ο ), μια επιστολή γραμμένη καθ’ υπαγόρευση και με αυτόγραφη την τελευταία παράγραφο (30 Αυγ. 1826), οι περισσότερες με διεύθυνση παραλήπτη και υπολείμματα σφραγίδας σε κόκκινο και μαύρο βουλοκέρι. Μαζί μία επιστολή προς τον Gerhard από τον [Alexander] v. Ungern-Sternberg, σε απάντηση επιστολής του Gerhard προς τον Stackelberg (Δρέσδη, 1 Δεκ. 1833). • ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: 1) F. W. Eduard Gerhard (1795-1867), αρχαιολόγος, φίλος και πρώτος βιογράφος του Stackelberg. 2) Otto Jahn (1813-1869), αρχαιολόγος, φιλόλογος και συγγραφέας, 3) Dieter Ohly (1911-1979), αρχαιολόγος, 4) Martha Ohly-Dumm (1935-2017), αρχαιολόγος. • Οι επιστολές αυτές του Stackelberg παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τη ζωή και τις δραστηριότητές του την περίοδο που διέμενε στη Ρώμη, 1824-1828. Αναγγέλλει νέα αρχαιολογικά ευρήματα από ανασκαφές στην Ιταλία και την Ελλάδα, κάνει συνεχείς αναφορές στη «Società Iperboreo-Romana», πρόδρομο του «Deutsches Archäologisches Institut» της Ρώμης, και δίνει ειδήσεις από τον ευρύ κύκλο των ταξιδιωτών, καλλιτεχνών και αρχαιολόγων που είχαν εγκατασταθεί στη Ρώμη (P. O. Brøndsted, C. Haller von Hallerstein, C. R. Cockerell, J. Linckh, G. Koës, A. Kestner, D. Raoul Rochette, J. & F. Riepenhausen, T. S. Panofka, κλπ.). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πληροφορίες για τη συγγραφή και την έκδοση των έργων του: Trachten und Gebräuche der Neugriechen, Der Apollotempel zu Bassae in Arcadia, La Grèce. Vues pittoresques et topographiques, Die Graeber der Hellenen και Ueber eine eherne Cista und Patera aus Pränesta. Στην επιστολή του της 24ης Ιανουαρίου 1829 από το Παρίσι, ο συγγραφέας αναφέρεται στις δυσκολίες που συναντούν οι προσπάθειές του να βρει εκδότη για το La Grèce, και στα εμπόδια που θέτει μια κάστα Γάλλων καλλιτεχνών, επιστημόνων και βιβλιοπωλών, οι οποίοι κινούμενοι από φθόνο δεν θα ήθελαν να δουν τη θαυμάσια συλλογή απόψεών του από την Ελλάδα να δημοσιεύεται στην πόλη τους. • ΑΥΤΟΓΡΑΦΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ STACKELBERG ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΠΑΝΙΟ. Το αρχείο του είχε κατατεθεί το 1931 στο «Archiv zur Geschichte der Archäologie» του «Deutsches Archäologisches Institut» (Βερολίνο) και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς κατά τον Β´  Παγκόσμιο Πόλεμο.