Πληροφορίες

129 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη, πολλές από αυτές με τους φακέλους τους. Δύο επιστολές υπογεγραμμένες: «Δημήτριος», μία: «Δημήτριος Π. Χόρν» και μία: «Δημήτριος, τοῦ Παντελῆ καί τῆς Εὐτέρπης». [μαζί:] Τέσσερις επιστολές της μητέρας του Ευτέρπης προς τον ίδιο και δύο επιστολές του αδελφού του Γιάννη προς την οικογένειά τους, πέντε τηλεγραφήματα από τον Δ. Χορν προς μέλη της οικογένειάς του, ένα δακτυλογραφημένο υπόμνημα της Ευτέρπης για χορήγηση τιμητικής σύνταξης και ένα ιδιωτικό συμφωνητικό για παραχώρηση δικαιωμάτων έργου του συζύγου της, δύο επιστολές φίλης του Χορν προς τον ίδιο και μία επιστολή θαυμάστριάς του. • Ενδιαφέρουσα ενότητα επιστολών οικογενειακού χαρακτήρα που καταδεικνύει τη στενή σχέση του Δημήτρη Χορν με τη μητέρα του Ευτέρπη και παράλληλα φωτίζει πτυχές της προσωπικότητάς του. Ξεκινούν από τα εφηβικά του χρόνια και τον παραθερισμό του στη Μύκονο, «τό ὡραιότερο νησί τῆς Ἑλλάδος» και φτάνουν ως τα μέσα της δεκαετίας του ’50 με τις επιτυχημένες αλλά κουραστικές περιοδείες του θιάσου του με την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά στην επαρχία («ἀφόρητη τό χειμώνα») και εκτός Ελλάδος («Ἔπρεπε ὄμως νά πάω μέ τήν Ἕλλη στό νοσοκομεῖο γιά νά δεῖ τήν ἀδελφή της. […] Περιττό νά σου πώ πώς εἶναι τώρα ἡ Ἕλλη, τό φαντάζεσαι…» [Κωνσταντινούπολη, 7.2.55]). Ενδιάμεσα, κατά τη διάρκεια της υποτροφίας του στο Λονδίνο συγκατοικεί με τον Μιχάλη Κακογιάννη («εἶναι ἠθοποιός καί πολύ καλό παιδί»), ενώ δεν κρύβει την απογοήτευσή του από το ταξίδι στην Αμερική που ακολούθησε («περίεργος καί ἄκαρδος τόπος»). • «…Τόν κόσμο ἐδῶ τόν βρίσκω ἀντιπαθέστατο καί πρόστυχο […] ἐπαρχιώτες. Ἀνησυχοῦν πολύ γιά τά πολεμικά, προπάντων γιά τό περιστατικό πού βυθίσανε τήν Ἕλλη. Ἄν γίνει τίποτα ὑπάρχει πιθανότης νά γυρίσουμε ἀμέσως…» (Θεσσαλονίκη, [16 Οκτωβρίου 1940]). • «…Θά μποροῦσε ἴσως νά καταλάβη [αναφέρεται στον αδελφό του] πώς δέν ὑπάρχει τίποτ’ ἄλλο ἀπό τούς δικούς μας τούς ἀγαπημένους ἀνθρώπους. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι ξένοι. Ἀκόμα καί ὁ ἐαυτός μας ξένος εἶναι μέσα στή μοναξιά μας…» (Νέα Υόρκη, 30 Οκτωβρίου 1951).