Πληροφορίες

56 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη. Μία ἐπιστολή σέ ἐπιστολόχαρτο τῆς «Κιβωτοῦ». [μαζί:] Αὐτόγραφη ἐπιστολή μέ τήν ὑπογραφή του («Φώτης»), πρός τόν Γ. Γλιάτα στή Ν. Ὑόρκη. Ἀθήνα, 4 Σεπτεμβρίου 1952. 4 σελίδες, 198 x 152 mm. [μαζί:] Φωτοαντίγραφο ἐπιστολῆς του πρός τόν Κωστῆ Μπαστιᾶ (τό πρωτότυπο στό Μουσεῖο Χατζηκυριάκου-Γκίκα). Ἀθήνα, 31 Μαρτίου 1952. (21)
«... Τό πιό σπουδαῖο γιά μένα, Κωστῆ, εἶνε πώς σέ πίκρανα, χωρίς νά τό θέλω καί χωρίς νά τό φαντάζομαι. Ἀλλά σοὔγραψα τό παράπονό μου. Γιά πολλούς δούλεψα καί δουλεύω. Τόν ἑαυτό μου τόν «ὑποπιάζω» μέ δουλειά ἀβάσταχτη, μέ στέρηση, μέ ἀσκητική ζωή. Ἔλα νά δεῖς ποῦ κάθουμαι, ποῦ δουλεύω, πῶς ζῶ. Ἕνας ἀναγνώστης μου πού ἦρθε νά μέ δῇ προχθές, μοῦ εἶπε «Ἀπορῶ μέ τήν ὀλιγάρκειά σου καί μέ τήν στέρηση πού ἔχεις σέ ὅλα». Οὔτε μιά ντουλάπα ἔχουμε νά βάλουμε τά ροῦχα μας. 4 καρέκλες παλιές, ἕνα παλιοτράπεζο, μιά κασέλλα, τρεῖς βιβλιοθῆκες (πού τίς ἤξερες), κι’ ὅλο τό νοικοκυριό μας. Γιά νά βρῶ ἕνα χαρτί, ψάχνω μέσα σέ σωρούς. Τά σχέδια μου, τά ἔργα μου εἶνε μουχλιασμένα, τυλιγμένα, πεταμένα στό χῶμα (γιατί τό παλάτι μου ἔχει χάμω χαλασμένο τσιμέντο καί χῶμα). Δουλεύω στό σπίτι πλάγι στό τραπέζι πού τρῶμε, καί δίπλα εἶνε τό φτωχό κρεβάτι μας. Ὁ Μελᾶς ὅταν πρωτοῆρθε νά μέ δεῖ, ἔφριξε. Ἀλλά ἐγώ, δόξα τῷ θεῷ, ἀντέχω, καί εἶμαι βασιλιᾶς. Ἄν θέλω δουλειά, εἶνε γιά νά ἀνακουφίσω τούς γύρω μου, κ’ ὕστερα τόν ἑαυτό μου. Σοὔγραψα ποτέ πῶς ζῶ; Κανένας δέν τό ξέρει. Κι’ οὔτε τό γράφω γιά νά μέ λυπηθεῖς, ἀλλά γιά νά μή νομίσεις πώς τά λεφτά τά θέλω γιά νά κάνω ἀναπαυτική τή ζωή μου. Σέ ζάλισα. Συμπάθα με...» (17 Ἰανουαρίου 1953).