Πληροφορίες

33 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη (λεκέδες σέ 2 ἐπιστολές, κάποιες ὁμοιόμορφα ὀξειδωμένες). 3 ἐπιστολές μέ ὑστερόγραφο. [συνημμένο στήν τελευταία ἐπιστολή:] Αὐτόγραφο τοῦ ποιήματός του «Ὁ Καλόγηρος». Γραμμένο στίς σ. [1]-[3] δίφυλλου, 200 x 145 mm. Ὑπογεγραμμένο μέ ἀρχικά: «Α. Λ.». (18)
«...Ἔλαβα τό προχθεσινό γρᾶμμασας· διά τό ὁποῖον σᾶς εὐχαριστῶ πολύ. Ἔλαβα ἐνταυτῷ καί τά τρία ἀντίτυπα τοῦ Ἀνθῶνος, διά τά ὁποῖα καί αὐτά πάλιν σᾶς εὐχαριστῶ. Ἐδιάβασα τήν νεκρολογίαν διά τόν παλαιόνμου γνώριμον καί φίλον γέρο Μαρτσόκη. Μοῦ ἄρεσε πολύ καθώς ἦτον γραμμένη· καί μόνον ἐλυπήθηκα νά βλέπω ὅτι κάποτε καί συχνᾶ μεταχειρίζεσθε καί σεῖς τό λογιοτατίστικο guazzabuglio, τό λεγόμενο ἀπό αὐτούς καθαρεύουσα! Αὐτό φίλεμου ὄχι μόνον δέν θέλει ζήσει, ἀλλά εἶναι καί ἑτοιμόροπο. Παραιτήσετέτο, ἄν θέλετε νά ζήσουνε τά γραφόμενασας. Νά μέ ὑποφέρουν δέ οἱ ἐγδότες τοῦ Ἀνθῶνος νά τούς εἰπῶ ὅτι τό φύλλοτους ἐκεῖνο εἶναι ὅ,τι ἐλεεινότερον, διά τό χαρτίτου, τάψηφίατου, καί τό ἀτελέςτου μελάνωμα. Ἀμφιβάλλω ἄν ἀποφασίσω νά ξαναστείλω τίποτε στό φύλλο ἐκεῖνο...» (22 Φεβρουαρίου 1891). Ὁ «Καλόγηρος», στιχούργημα «μόλις καμομένο», ὅπως σημειώνει ὁ Λασκαράτος στήν ἐπιστολή τῆς 7ης Σεπτεμβρίου 1895, ἀποτελεῖ πρώιμη μορφή τοῦ δημοσιευμένου στά Ἅπαντα, Ἀθήνα 1959, τ. Γ´ , σ. 157-9. Ἀριθμεῖ 58 στίχους ἔναντι 109 τῆς τελικῆς μορφῆς.