Πληροφορίες

Γραμμένα σέ κάρτ ποστάλ (μία τοῦ Ἐλευθερουδάκη, οἱ ὑπόλοιπες ξένων ἐκδοτῶν), 88 x 138 mm. (25)
«Αγαπητεμου αδελφέ! Ο κάμπος ειναι γυμνός, ειναι τόπος μέ ἀλήθεια, γιομάτος ἀντίσταση, ο θάνατος δεν πρόλαβε, ηταν εδω, ξεψύχησε το χάραμα, δεν υποχωρουμε, το νησί το δικόμας θα μάχεται θα ζει και ο θεός θα βάζει το χέριτου! Να μη ερθουνε τα ἀπρόβλεφτα, κανείς δεν γνοιάζεται για τις φωνές που ξυπνουν τη σκέψη, ἀκολουθουμε ολοι το ρυθμό γιά ένα περίπατο που τελείωσε. Πάντα μαζί, Ν. Καζαντζάκης» (χ.τ. καί χ.). «Αγαπητεμου αδελφέ! Σκέφτομαι, Σκέφτομαι, αλάφρωσα πέρα δόθε, δεν νογάω να δω το πρόσωπο μου στο καθρέπτη χαρούμενο. Ο άνεμος γίνεται ἀντίβαρο της παγωνιάς, εδω δεν ειναι η εξορία μου, ειναι μονοπάτια που ζήτησα, δέν έχει εδω αετούς, ειναι άγνωστη γλωσα ξένη, αγρια χωράφια με άροτρα πρωτόγονα. Οι ανθρωποι δεν εχουν πενθος, δεν κτυπουνε οι καμπάνες, ολα ειναι πρόχειρα, τα ματιατους δεν ειναι δακρυσμένα, ειναι ολοι φτιαγμενοι με λεφτά και ψεφτιές. Πάντα, Ν. Καζαντζάκης» (χ.τ. καί χ.). «Αγαπητεμου αδελφέ! Τα δάκτυλα μου κρατούν την πενα, αφτο το μέταλο γίνεται οπλο, φεβγει απο τη σκεψη μου και υφαινει πανω στο χαρτί, γυρίζοντας σε διαφορους δρομους. Βρήκα περαστικούς ταξιδεφτές, λες και ξύπναγαν τωρα, φαίνεται πως ειχαν μαθει να ξεπηδουν απο τα βουνα, ειχαν φθάσει στις όχθες, στον πολιτισμό, ηθελαν να σηκώσουν τα τύμπανα. Για χορό δεν ειχαν ρυθμό, είχαν κλειστά τα βλέφαρα! Παντα μαζί, Ν. Καζαντζάκης» (χ.τ. καί χ.).