Πληροφορίες

[20] σελίδες, 318 x 205 mm. (5 δίφυλλα τοποθετημένα τό ἕνα μέσα στό ἄλλο, συγκρατοῦνται ἀπό μεταξωτή ταινία). Ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («MINISTÈRE / des Affaires Etrangères / Direction Politique»). «... En d’ autres termes, notre seule politique par rapport à la Grèce, c’ est sa propre politique nationale; le seul intérêt que nous ayons dans ses affaires, c’ est qu’ elle prospère et se fortifie. Et l’ instinct public en Grèce, a si bien compris et admis ce fait que, chez ce peuple divisé en partis qui ont pris la déplorable habitude de se désigner par le nom des nations étrangères pour lesquelles ils éprouvent le plus de sympathie, le parti le plus nombreux, celui qui a paru particulièrement animé de l’ intelligence et de la passion des intérêts nationaux, s’ est constamment appelé lui-même et a été constamment appelé le parti Français. Comme la confiance que ce parti nous avait dès l’origine accordée n’a jamais été déçue, il nous est permis d’ espérer que les hommes influents qui le dirigent, que le gouvernerment même, au sein duquel ils occupent une place si éminente, écouteront dans les circonstances graves où ils se trouvent placés, les conseils que le gouvernement du Roi leur fera parvenir par votre intermédiaire. [...] Il faut que la Grèce ait enfin une administration active et efficace. Il faut qu’ elle mette de l’ ordre dans son systême financier, qu’elle exploite ses ressources trop longtemps négligées, et qu’ une sévère économie restreigne dans des limites raisonnables des dépenses vraiment exagérées. Il faut qu’ un contrôle effectif, établi dans les formes qui s’accorderont le mieux avec l’esprit du pays et les convenances du pouvoir, oppose désormais au retour des anciens abus une barrière difficile à franchir... [... Μέ ἄλλα λόγια, ἡ μόνη μας πολιτική ὡς πρός τήν Ἑλλάδα, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἐθνική της πολιτική· τό μόνο συμφέρον πού ἔχουμε στίς ὑποθέσεις της εἶναι νά εὐημερεῖ καί νά ἰσχυροποιεῖται. Καί τό κοινό ἔνστικτο στήν Ἑλλάδα, ἔχει τόσο καλά ἀντιληφθεῖ καί ἀποδεχθεῖ τό γεγονός αὐτό, ὥστε στό λαό της τόν διαιρεμένο σέ κόμματα πού ἔχουν τή θλιβερή συνήθεια νά προσδιορίζονται μέ τό ὄνομα ξένων ἐθνῶν γιά τά ὁποῖα αἰσθάνονται περισσότερη συμπάθεια, τό  πολυπληθέστερο κόμμα, ἐκεῖνο πού φαίνεται πώς ἰδιαίτερα ἐμψυχώνεται ἀπό τή σύνεση καί τό πάθος γιά τό ἐθνικό συμφέρον, σταθερά αὐτοαποκαλεῖται καί σταθερά τό ἀποκαλοῦν Γαλλικό κόμμα. Καθώς ἡ ἐμπιστοσύνη πού ἀπό τήν ἀρχή μᾶς ἔδειξε αὐτό τό κόμμα δέν ἔχει ποτέ διαψευστεῖ, μᾶς ἐπιτρέπεται νά ἐλπίζουμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι μέ ἐπιρροή πού τό διευθύνουν, ὅτι ἡ ἴδια ἡ κυβέρνηση στούς κόλπους τῆς ὁποίας καταλαμβάνουν μιά τόσο σημαντική θέση, θά ἀκούσουν μέσα στίς δύσκολες περιστάσεις στίς ὁποῖες βρίσκονται, τίς συμβουλές πού ἡ κυβέρνηση τοῦ Βασιλέως θά τούς ἀποστείλει μέσω ὑμῶν. Πρέπει ἐπιτέλους ἡ Ἑλλάδα νά ἀποκτήσει μιά διοίκηση δραστήρια καί ἀποτελεσματική. Πρέπει νά βάλει τάξη στό δημοσιονομικό της σύστημα, νά ἐκμεταλλευτεῖ τούς ἐδῶ καί πολύ καιρό παραμελημένους πόρους της, καί μέ αὐστηρή οἰκονομία νά περιορίσει σέ λογικά ὅρια τίς πραγματικά ὑπερβολικές δαπάνες. Πρέπει ἕνας ἀποτελεσματικός ἔλεγχος, σέ μορφή πού θά ταιριάζει καλύτερα στή νοοτροπία τῶν κατοίκων καί θά εἶναι πρέπων γιά τήν ἐξουσία, νά ἀντιτάξει στό ἑξῆς στήν ἐπιστροφή τῶν παλαιῶν καταχρήσεων, ἕνα φραγμό πού θά εἶναι δύσκολο νά ξεπεραστεῖ...]».