Πληροφορίες

[4] + 70 φ. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ὑπογεγραμμένη στό τέλος: «ὁ ταπεινός Μητροπολίτης / (ὑπογρ.) †ὁ Σμύρνης Χρυσόστομος», ὁ τίτλος στό φ. [2] (τό [1] λευκό): «Ἀπόρρητα προωρισμένα διά τούς ἐκλεκτούς, ἤτοι αἱ ὁράσεις τοῦ Δανιήλ καί ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου, ἑρμηνευόμεναι ἐν σχέσει πρός τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἤ τόν ἀναιδῆ προσώπῳ βασιλέα, ἤ τό κέρας τό μικρόν ἀλλά κακεντρεχέστατον, ἤ τό κόκκινον θηρίον, ἤ τήν Βαβυλῶνα τήν Μεγάλην, τήν μητέρα τῶν πορνῶν καί βδελυγμάτων τῆς γῆς, τά ὁποῖα ὅλα λαλοῦσι περί ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ ζητήματος, ἤτοι τῆς δεινῆς πάλης τοῦ Ἰσλάμ κατά τῶν ἁγίων καί μαρτύρων τοῦ Ἰησοῦ, ἤ κατά τοῦ ἀρνίου, πάλης ἥτις διαρκεῖ ἐπί δεκατρεῖς τώρα αἰῶνας, ὁπότε τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως αἵρεται καί οἱ ἅγιοι λαμβάνουσι καί πάλιν τήν βασιλείαν. Τό παρόν ἑρμηνευτικόν ὑπόμνημα, προωρισμένον διά τούς ἐκλεκτούς ἐκ τοῦ ἐκλεκτοῦ καί περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ νέου Ἰσραήλ, ἀπεστάλη καθηκόντως ἐν πρώτοις πρός τόν κατ’ ἐξοχήν ἐκλεκτόν τοῦ Θεοῦ τόν Βασιλέα Κωνσταντῖνον, ὅν ἤγειρε Κύριος Κέρας σωτηρίας ἡμῶν», ἐπιστολή πρός τόν Κωνσταντίνο μέ ἡμερομηνία 1 Ἰανουαρίου 1915 στά φ. [3]-[4], τό κυρίως κείμενο στά φ. 1-70, αὐτόγραφες διορθώσεις σέ κάποια φύλλα. Ἀντί ἐξωφύλλων ἕνα λευκό φύλλο στήν ἀρχή, ἕνα στό τέλος καί ταινία χαρτιοῦ στή ράχη. [μαζί:] Δακτυλόγραφη συνοδευτική ἐπιστολή μέ τήν ὑπογραφή του («†ὁ Σμύρνης Χρυσόστομος») πρός τόν  Κωνσταντίνο. Κωνσταντινούπολη, 13 Νοεμβρίου 1915. Σέ τεῦχος 4 φύλλων, 382 x 242 mm. (2 δίφυλλα τοποθετημένα τό ἕνα μέσα στό ἄλλο, ἐλαφρά λερωμένο τό πρῶτο καί τό τελευταῖο φύλλο). (2)
Μέσα ἀπό ἀνάλυση καί ἑρμηνεία τῶν προφητειῶν τοῦ Δανιήλ καί τῆς Ἀποκάλυψης τοῦ Ἰωάννη, ὁ μαρτυρικός ἱεράρχης καταλήγει στό συμπέρασμα ὅτι πλησιάζει τό τέλος τῆς ἰσλαμικῆς Τουρκίας καί καλεῖ τό βασιλιά Κωνσταντίνο νά ἀναλάβει δράση γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Στή συνοδευτική ἐπιστολή  διεκτραγωδεῖ τίς δοκιμασίες τοῦ ἐκεῖ ἑλληνισμοῦ (σ. [4]): «... Βασιλεῦ εὐσεβέστατε καί κραταιότατε, λάβε κατά νοῦν ὅτι οὐδεμία ἄλλη φυλή ὑπό τόν οὐρανόν ἐδοκίμασε καί δοκιμάζει ὅσα ὑπέστη ἡ ἡμετέρα φυλή. Καί αὐτοί τοῦ Ἱερεμίου οἱ θρῆνοι, καί μάλιστα οἱ περιπαθέστατοι ἐκεῖνοι, ὅσοι περιέχονται ἐν τῷ Ε´ καί τελευταίῳ κεφαλαίῳ, ὠχριῶσι πρό τῶν θρήνων καί ὀλοφυρμῶν τοῦ λαοῦ Σου. Καί ἡμεῖς, ὡς καί οἱ παρά τῷ Ἱερεμίᾳ κακοδαίμονες ὁμοεθνεῖς του, ἐξεβλήθημεν τῶν γενεθλίων τόπων μας, καί τόπον ἐκ τόπου διαμείβοντες ἀποθνήσκομεν δίκην κυνῶν ἐν μέσῳ τῶν δρόμων γυμνοί, πειναλέοι, ἄστεγοι καί πλάνητες· οἱ δέ ζῶντες εἴμεθα ἀθλιώτεροι τῶν ἐν μέσῳ φρικαλέων κακώσεων ἀποθνησκόντων. Αἱ περιουσίαι ἡμῶν περιῆλθον εἰς χεῖρας τῶν διωκτῶν μας· οἱ οἶκοί μας κατελήφθησαν ὑπό τῶν ἀλλοφύλων· ὅσα γενεαί γενεῶν συνεσώρευσαν πλούτη καί ἀγαθά διηρπάγησαν καί ἐλωποδυτήθησαν κατά τρόπον ἀναισχυντότατον ὑπό λῃστρικῆς Κυβερνήσεως. Τά τέκνα μας ἔμειναν ὀρφανά· αἱ μητέρες μας ἔγειναν χῆραι· πατέρας δέν ἔχομεν πλέον· αἱ παρθένοι μας ἠτιμάσθησαν ἐντός αὐτῶν τῶν ἱερῶν ἀδύτων τῶν Ἐκκλησιῶν μας, ὅπου ἐζήτησαν ἄσυλον· οἱ νεανίσκοι μας ἐξισλαμίσθησαν βιαίως. Σύρομεν ἀθλίαν ὕπαρξιν διωκόμενοι καί φερόμενοι πρός τό ἄγνωστον εἰς τά ἐνδότερα τῆς Ἀνατολῆς καί εἰς τάς ἐσχατιάς τῆς  Ἀσίας. Ἐκτείνομεν χεῖρα ἐπαίτου πρός τούς διώκτας μας καί γονυκλινεῖς ζητοῦμεν τεμάχιον ἀθλίου ἄρτου, ἵνα μή ἀποθάνωμεν ἐκ τῆς πείνης...».