Πληροφορίες

2 σελίδες, 227 x 155 mm. • «Γενναῖε στρατηγέ καί φρούραρχε! σέ ἀσπάζομαι ἀδελφικῶς – τόν γενναῖον τόν εὔχομαι πατρικῶς – τόν κύρ πούκουραν ἀσπάζομαι. Ἀπό Καλαμάταν, ὅπου ἔλαβα τό γράμμα σου μέ τόν ἀπεσταλμένον ὑπό τῶν αὐτοῦ παραστατῶν, σοῦ ἀπεκρίθημεν κοινῶς ὅλοι οἱ ἐκεῖ ἀρχηγοί τῶν ἁρμάτων, σοῦ ἐλέγαμεν νά δεχθῇς μέσα εἰς τό ναύπλιον τά μέλη τῆς περυσινῆς Διοικήσεως, ἡ γενναιότης σου ὅμως νά διοικήσῃς τά τοῦ φρουρίου, καί νά ἐπιμελῆσαι αὐτά – καί συμφώνως ἀπεκρίθην κ’ ἐγώ εἰς τούς κυρίους παραστάτας. Σοῦ ἐπιβεβαιῶ λοιπόν αὐτά, καί σοῦ διεγείρω μέ τό παρόν μου περισσότερον τήν προσοχήν σου, καί ἄγρυπνον ἐπιμέλειαν, εἰς τό νά ἐπαγρυπνῇς εἰς τάς φρουράς, καί εἰς τά λοιπά ἀναγκαῖα – καί φυλάττου μή συγχωρήσῃς ποτέ, καί ἔμβουν μέ μιάν φοράν περισσότεροι ἀπό τέσσαρους ἀνθρώπους εἰς τῇς τάπιαις – κάμε τά μάτια τέσσαρα καί ἐπαγρύπνει εἰς ὅλα – [...] Εἰς τζεφερεμῆνι μοῦ ἦλθε γράμμα ἀπό ζυγοβίστι, μοῦ ἔγραφον ὅτι εἰς δημητζάναν οἱ τελιγιαννέοι ἐκτυπήθησαν μέ τούς ἰδικούς μας, καί ἐθανατώθη ἕνας δημητζανίτης. Ἡ ἀγγελία αὕτη μέ ἐλύπησε κατάκαρδα, ἀλλ’ αἱ ἐνεστῶσαι ἀνάγκαι μέ κάμνουν ὑπομονητικόν, καί κατά τό μᾶλλον φίλον τῆς εἰρήνης καί ἡσυχίας, καί ἀπερνῶ ἐπί τούτῳ εἰς δημητζάνην – μ’ ὅλον τοῦτο ἄν οἱ προτρεπτικοί μου καί παραινετικοί μου λόγοι δέν τελεσφορήσουν, καί δέν ἀγαποῦν οἱ ἐνάντιοι τήν κοινήν ἡσυχίαν καί ἁρμονίαν, βιάζομαι τότε νά κινηθῶ ἐναντίον τους μέ πολλήν δυσαρέσκειαν...».