Ὑπόμνημα τῆς Ἐθνοσυνέλευσης τῶν Σαμίων μέ τίς ὑπογραφές τῶν μελῶν της, ἀπευθυνόμενο «Πρός τήν Α. Ἐξοχότητα τόν Ὑπουργόν τῶν Ἐξωτερικῶν Σέρ Ἐδουάρδ Γκρέϋ. Πρός τήν Α. Ἐξοχότητα τόν Πρωθυπουργόν Ἐλ. Βενιζέλον. Πρός τήν Σεβαστήν Συνδιάσκεψιν τῶν Πρεσβευτῶν τοῦ Λονδίνου. Εἰς Λονδῖνον».
Τιμή εκτίμησης: € 800 - 1.2007 σελίδες (σε 2 λυτά δίφυλλα), 342 x 210 mm. (ροζ λεκές από αποχρωματισμό στο πρώτο φύλλο). Υπογράφουν ο πρόεδρος, οι γραμματείς και οι πληρεξούσιοι της Εθνοσυνέλευσης, ο μητροπολίτης Σάμου και τα μέλη της Προσωρινής Κυβέρνησης, σφραγίδα. • «... Ἡ Ἐθνοσυνέλευσις τῶν Σαμίων συνελθοῦσα σήμερον τῇ 5/18 Ἰανουαρίου 1913 εἰς τακτικήν συνεδρίαν ἔκρινε καλόν ἀπό κοινῆς καί ὁμοθύμου τῆς ὁλομελείας γνώμης νά ὑποβάλῃ εὐσεβάστως πρός τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα καί πρός τήν Σεβαστήν Συνδιάσκεψιν τῶν Πρεσβευτῶν τό ὑπόμνημα τόδε συνοψίζον τάς σκέψεις καί τό φρόνημα τοῦ Σαμιακοῦ λαοῦ περί τῆς πολιτικῆς αὐτοῦ ἀποκαταστάσεως. Εἶνε γνωστόν ὅτι ὁ Σαμιακός λαός μετά ὀγδοηκονταετῆ αὐτονομίαν ἀδιαλείπτως καταπατουμένην καί παραβιαζομένην καί καταλήξασαν κατά τό παρελθόν ἔτος εἰς τήν ἔνοπλον λαϊκήν ἐξέγερσιν πρός προστασίαν τῶν διεθνῶς ἠγγυημένων δικαιωμάτων του, ἐκήρυξε τῇ 11 Νοεμβρίου τοῦ 1912 τήν ἕνωσιν τῆς Σάμου μετά τῆς μητρός Ἑλλάδος, ἐκπληρῶν οὕτω τόν προαιώνιον διακαῆ πόθον τῆς ἐθνικῆς ἀποκαταστάσεώς του. Ὁ λαός τῆς Σάμου ἐξ ἐντελῶς ὁμογενοῦς στοιχείου ἀποτελούμενος, ἑλληνικώτατος ἐκ καταγωγῆς, ἑλληνικώτατος καί ἐκ πνευματικῆς καί ἠθικῆς ἀνατροφῆς, διατελῶν ἐν τελείᾳ ἀφομοιώσει σκέψεως καί αἰσθήματος πρός τό κέντρον πάσης ἐθνικῆς ζωῆς, ὁ λαός τῆς Σάμου διέσωσε δι’ ὅλων τῶν αἰώνων καί ὑφ’ ὅλας τάς δοκιμασίας ἀκατάβλητον τήν δύναμιν τῆς φυλῆς, ἐφανέρωσεν ἀκμαῖον τό αἴσθημα τῆς συνοχῆς καί διετράνωσε ζωηρότατον πάντοτε τόν πόθον αὐτοῦ πρός ἕνωσιν μετά τοῦ ἐλευθέρου Ἑλληνικοῦ Τμήματος. [...] Καί σήμερον δέ ὁ λαός τῆς Σάμου στηριζόμενος ἐπί τίτλων ὑπερτέρων ἐκείνων, οὕς χορηγεῖ ἡ εὐμετάβλητος ὑλική δύναμις, στηριζόμενος ἐπί τῆς αἰωνίου κύρους ἰσχύος τοῦ δικαίου τῶν ἐθνοτήτων, διαμαρτύρεται δι’ ἡμών τῶν νομίμων αὐτοῦ ἀντιπροσώπων κατά πάσης ἐνεργείας τεινούσης ν’ ἀποσπάσῃ αὐτόν καί πάλιν ἀπό τῆς ἀγκάλης τῆς μεγάλης μητρός Ἑλλάδος καί διακηρύσσει ἐκ νέου τόν διακαῆ καί διάπυρον αὐτοῦ πόθον ἑνώσεως, ἥτις εἶνε ἡ μόνη δυνατή ἐθνική αὐτοῦ ἀποκατάστασις καί ἡ μόνη δυνατή, δικαία καί γενικῶς συμφέρουσα λύσις τοῦ ζητήματος καθόλου τῶν Νήσων...».