Πληροφορίες

32 συνολικά σελίδες, μία 214 x 139 mm., οἱ ὑπόλοιπες 180 x 112 mm. [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφα στίχων του [πρός τή Μαρία]. Γραμμένα σέ 6 φύλλα διαστάσεων ἀπό 59 x 105 ἕως 216 x 137 mm. Ὅλα ὑπογεγραμμένα μέ ἀρχικά: «Δ. Γρ. Κ.», δύο χρονολογημένα: «Ἰούλιος 1927» καί «Μάϊος 1930»), μαζί ἕνας φάκελος. (17)
«... Εἰς τόν ἀνθοστέφανόν Σου, μικρά μου γόησσα, προστίθεται αὔριον ἕνα ἀκόμη ῥόδον. Ἐδέχθην δι’ αὔριον πρόσκλησιν διά τήν Πεντέλην ἀπό τάς 9 τό πρωΐ. Θά εἶναι καί ὁ Δόν Ζουάν. Τήν Τετάρτην εἰς τάς 6½ θά εἶμαι εἰς τοῦ Ἀβέρωφ. Ἔλα νά ἐπιθεωρήσῃς δῆθεν τάς προθήκας τῶν γλυκισμάτων καί προχώρησε ὀλίγον. Θά σπεύσω εἰς ὑποδοχήν σου. Πρίν μεταβῶ ἐν τούτοις θά περάσω εἰς τάς 6 ἀπό τοῦ Βασιλείου μήπως τυχόν δημιουργηθῇ λόγος τις ἀναβολῆς. Ἔχει καί τζάϊ ὁ Ἀβέρωφ...» (30 Ἀπριλίου, χ.χ.). «...Ὅταν καθόμουν στό Ν. Φάληρο εἶχα
στό παράθυρό μου ἕνα κυπαρισσάκι· σ’ αὐτό κάθε μέρα τό ἀπόβραδο ἐρχότανε ἕνα τζιτζικάκι τοῦ ἑσπερινοῦ εἴδους· μιά μέρα ἦλθε ξαφνικά ἕνα χελιδόνι καί μοῦ τό ἅρπαξε· γιά κάμποσο ἄκουα τή φωνοῦλά του!... Ἀπό τότε δέν ἔχω μάτια νά ἰδῶ χελιδόνι καί λυποῦμαι πού κἄποτε ἔγραψα σ’ αὐτά ποίημα τό ὁποῖον ὠμόρφυνε ἀπό τότε πού Σοῦ ἄρεσε. [...] Αὐτά πού πᾶνε στά κυπαρίσσια δέν εἶναι κουκουβάγες· εἶναι οἱ γκιώνηδες τούς ὁποίους μοῦ γράφεις παρακάτω στό γράμμα Σου. Αὐτούς – πού τούς ἀγαπῶ τρελλά – τούς εἶχα κομπανιαμέντο σέ μιά συναυλία πού διηύθυνα ἕνα ἀπόβραδο σέ μιά ἐρημιά, κουνῶντας τό μπαστοῦνί μου ῥυθμικά – τριζόνια, βατράχια μέ τήν ἀνοιξιάτικη τρέμουλη φωνή καί νυχτοτζίτζικες ἦσαν ἡ ὀρχήστρα, καί μακριά ἀπό μιά λιμνίτσα τῆς κεραχελώνας τό παράπονο γιατί νά μή τήν λογαριάζουν στόν καλλιτεχνικό κόσμο!–...» (13 Σεπτεμβρίου 1926).