Τετάρτη, 8 Ιουνίου 2022 (Λαχνοί 1 - 290)
Πέμπτη, 9 Ιουνίου 2022 (Λαχνοί 291 - 569)
Η εξέταση των λαχνών θα πραγματοποιείται από τη Δευτέρα 23 Μαΐου έως και την Τρίτη 7 Ιουνίου (Δευτέρα έως Παρασκευή 10.00 π.μ. – 5.00 μ.μ. και Σάββατο, 10.00 π.μ. – 3.00 μ.μ.) στα γραφεία της VERGOS Auctions, κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού (τηλ. επικοινωνίας +30 210 3614897).
Συστήνουμε στους ενδιαφερόμενους τη συμμετοχή τους στη δημοπρασία online ζωντανά μέσω της ιστοσελίδας του Οίκου, καθώς και μέσω τηλεφωνικής ή γραπτής προσφοράς.
Για όσους επιθυμούν να παρευρεθούν στη δημοπρασία, δεν είναι πλέον απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής για δέσμευση θέσης.
550 x 620 mm. Μολύβδινη βούλλα συγκρατούμενη από μήρινθο, προσυπογράφουν 29 συνοδικοί και οφφικιάλιοι. $ Βεβαιώνει ότι η μονή θα εξακολουθήσει να υπόκειται στη μονή Μεγ. Λαύρας του Αγίου Όρους, η οποία οφείλει να στέλνει έναν ιερομόναχο για να ψάλλει, να ιερουργεί και να μνημονεύει τον πατριάρχη. Επειδή δε ο Φιλήμων μόχθησε και ξόδευσε εξ ιδίων για την ανακαίνισή της, ορίζει να λαμβάνει εφ’ όρου ζωής το ήμισυ των εισοδημάτων της. Το έγγραφο συνοδεύεται από περιγραφή στα αγγλικά και μεταγραφή του από τον καθηγ. Dr C. Dendrinos.
1 σελίδα, 292 x 200 mm. $ Μια άλλη επιστολή του Αναγνώστη δημοσιεύτηκε στα Ἀρχεῖα Λαζάρου καί Γεωργίου Κουντουριώτου, τ. 6, Αθήνα 1966, αρ. 1 (του 1793 επίσης). [μαζί:] Βεβαίωση εἴσπραξης γιά λογαριασμό τῶν ἀδελφῶν Κουντουριώτη χρηματικοῦ ποσοῦ σέ διάφορα νομίσματα ἀπό τούς Γεώργιο Τζόνη καί Ἀνάργυρο Μπαρμπαρῆ, μέ τήν ὑπογραφή τοῦ Ἰωάννη Κλάδου («Ἰω(άννης) Κλάδος βεβαιῶ»). Κύθηρα, 27 Μαΐου / 8 Ιουνίου 1824. $ 1 σελίδα, 299 x 200 mm. Με αυτόγραφη σημείωση του Λάζαρου Κουντουριώτη («ἔλαβον τά ἄνωθεν καί ἐξοφλῶ / ὕδρα 11 αὐγούστου 1828 / λάζαρος κουντουριώτης»). (2)
Χειρόγραφο σε χαρτί αποτελούμενο από διάφορα τεύχη δεμένα μαζί (κάποια μικρότερων διαστάσεων), 9-11 στίχοι ανά σελίδα, 4ο (210 x 150 mm.), 430 φ. (κομμένα 2 φύλλα μεταξύ των φ. 280 και 281 (το αντίστοιχο κείμενο έχει ξαναγραφεί), φθορές στο εξωτερικό περιθώριο κάποιων φύλλων, λεκέδες από νερό). Γραμμένο από δύο τουλάχιστον χέρια, κτητορικό σημείωμα στο εσωτερικό περιθώριο του πρώτου φύλλου («Γεωργίου Λυρίου»), νεότερη φυλλαρίθμηση ανά δεκάδες φύλλων. Τοποθετημένο σε παλιότερη βιβλιοδεσία (ξύλινες πινακίδες επενδυμένες με δέρμα, φθορές, εσωτερική επένδυση με φύλλα από άλλο μαθηματάριο). $ Περιέχει: «Ἰγνατίου τοῦ εὐλαβεστάτου σκευοφύλακος τῆς Μεγάλης Ἐκ(κ)λησίας παραίνεσις τοῖς νέοις κατά στοιχεῖον» (φ. 1r-2r), «Γενναδίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως» (φ. 2v-3r, [αρχ.] «Ἄκουσον υἱέ πατρικῶν διδαγμάτων»), «Ἔκθεσις κεφαλαίων παραινετ(ι)κ(ή), σχεδιασθεῖσα παρά Ἀγαπητοῦ διακόνου τῆς ἁγιωτάτης τοῦ θεοῦ μεγάλης ἐκκλησίας» (φ. 9r-33v, χρονολογημένο μεταξύ επιτίτλου και τίτλου στο φ. 9r: «1799 / αὐγούστου ι»), «Χρηστοήθεια [Ἀντωνίου Βυζαντίου]» (φ. 35r-110v, χρονολογημένο στο τέλος: «1800 δεκεμβρίου 18»), «Χριστός πάσχων, Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ τοῦ θεολόγου, τραγῳδία» (φ. 111r-256v, βιβλιογραφικό σημείωμα στο τέλος: «γεώργιος λυρίου ἔγραψεν τά ἄνω»), «Κυροῦ Θεοδώρου τοῦ πτωχοπροδρόμου τετράστιχα ἰαμβεῖα καί ἡρῷα εἰς τά κεφαλαιωδῶς ῥηθέντα ἐν τῇ παλαιᾷ πάσῃ γραφῇ» (φ. 258r-352v), «Τοῦ αὐτοῦ τετράστιχα ἰαμβεῖα καί ἡρῷα εἰς τά κεφαλαιωδῶς ῥηθέντα ἐν τῷ τετραευαγγέλῳ» (φ. 353r-402v, χρονολογημένο στο πάνω περιθώριο του 353r: «1801 [...]»), «Κυροῦ Θεοδώρου τοῦ πτωχοπροδρόμου τετράστιχα ἰαμβεῖα καί ἡρῷα εἰς τά κεφαλαιωδῶς ῥηθέντα ἐν τήν ἐξ ἐπαγγελίας γέννησιν Γρηγορίου τοῦ θελόγου» (φ. 403r-409v, χρονολογημένο στο πάνω περιθώριο του 403r: «1802 αωβ΄ ἰουλίου 07»), «Τοῦ αὐτοῦ τετράστιχα ἰαμβεῖα καί ἡρῷα εἰς τά κεφαλαιωδῶς ῥηθέντα ἐν τῷ βίῳ τοῦ μεγάλου Βασιλείου» (φ. 410r-419r), «Τοῦ αὐτοῦ τετράστιχα ἰαμβεῖα καί ἡρῷα εἰς τά κεφαλαιωδῶς ῥηθέντα ἐν τῷ βίῳ τοῦ Χρυσοστόμου» (φ. 419v-430v).
Χειρόγραφο σε χαρτί, 9-11 στίχοι ανά σελίδα, 4ο (196 x 145 mm.), 173 φ. (λεκέδες από νερό). Περίτεχνα δίχρωμα επίτιτλα και αρχικά γράμματα στα φ. 1r, 93r & 149r, δυο θαυμάσιες μικρογραφίες φιλοτεχνημένες κατά τον 20ό αιώνα με τέμπερες και χρυσό στα λευκά φ. 5r και 91r («Ἀδάμ καί Εὔα» και «Παντοκράτωρ»), νεότερη φυλλαρίθμηση ανά δεκάδες φύλλων, χωρίς αρίθμηση τευχών. Νεότερο δέρμα (της Βιβλιοφιλικής Γωνιάς, ξεθωριασμένη και με μικρές φθορές η ράχη, έχει διατηρηθεί ένα παράφυλλο της αρχικής βιβλιοδεσίας με σημειώσεις και δικέφαλο αετό από τον οποίο ο βιβλιοδέτης εμπνεύστηκε το διακοσμητικό του πάνω καλύμματος). $ Περιέχει: «Κυροῦ Θεοδώρου τοῦ προδρόμου τετράστιχα ἰαμβικά καί ἡρωελεγεῖα εἰς τά κεφαλαιωδῶς ῥηθέντα ἐν τῇ παλαιᾷ πάσῃ γραφῇ» (φ. 1r-90r), «Τοῦ αὐτοῦ τετράστιχα ἰαμβικά καί ἡρωελεγεῖα εἰς τά κεφαλαιωδῶς ῥηθέντα ἐν τῷ τετραευαγγελίῳ» (φ. 93r-148r), «Γρηγορίου τοῦ θεολόγου τετράστιχα» (φ. 149r-161r), «Τοῦ αὐτοῦ περί τῶν τοῦ βίου ὁδῶν» (φ. 161v-163v), «Τοῦ αὐτοῦ εἰς τόν μέγαν βασίλειον ἐπικήδια, εἴτε ἐπιτάφια» (φ. 163v-166r), «Τοῦ αὐτοῦ γνωμικά δίστιχα» (166r-173r).
Αντιγραμμένες τη δεκαετία του 1810 στις σ. 1-47 τόμου 139 φύλλων, 4ο, 233 x 185 mm. (υδατόσημο του 1815, τα φ. 25-139 λευκά). Περγαμηνή σύγχρονη με τη γραφή (λερωμένη, λείπουν μικρά τμήματα από την κορυφή και τη βάση της ράχης). $ Ο F. S. N. Douglas ταξίδεψε στην Ανατολή την περίοδο 1810-1812 συνοδευόμενος από το θείο του, φιλέλληνα λόρδο Guilford. Επιστρέφοντας στην Αγγλία δημοσίευσε το An Essay on certain points of resemblance between the ancient and modern Greeks (Λονδίνο 1813), που θεωρείται ένα από τα πιο ακριβή και ισορροπημένα έργα που γράφηκαν για τους Έλληνες κατά την προεπαναστατική περίοδο. Βλ. T. Spencer, Fair Greece, Sad Relic, Λονδίνο 1954, σ. 242. Στις επιστολές του αυτές δίνει ενδιαφέρουσες πληροφορίες από την παραμονή του στην Ανατολή. Περιγράφει την επίσκεψή του στην Τρωάδα όπου τον απασχολούν ζητήματα αρχαίας τοπογραφίας, και αναφέρεται στον κολυμβητικό διάπλου των στενών του Ελλησπόντου από τον Βύρωνα, ο οποίος δεν επέλεξε τη συντομότερη διαδρομή (σ. 8), «confirming the notion which all mediterranean nations have of the madness of the English» (στην πραγματικότητα ο Βύρωνας ήθελε να αποφύγει τα ισχυρά ρεύματα που τον εμπόδισαν να ολοκληρώσει το εγχείρημα στην πρώτη του προσπάθεια). Από την Αθήνα γράφει για τις εξορμήσεις του στην Αίγινα, την Επίδαυρο και την Κόρινθο, χωρίς να παραλείψει βέβαια να αναφερθεί στην πόλη και τα μνημεία της, αλλά και στη γνωριμία του με το Γάλλο πρόξενο Louis Fauvel (σ. 25), «a very agreeable man, and by no means the unconciliatory haughty vulgar creature the frenchmen of the new regime generally are». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν όσα γράφει από την Ανδρούσα για τους Μανιάτες (σ. 38 κ.ε.), «who certainly are one of the most singular people in the world. Had I not been prevented by the anarchy which now prevails among them, I should have been tempted to pay them a visit, but some friends of mine, Messrs Cockerill etc, tried to penetrate into Maina about 2 weeks ago and were obliged to return. [...] no Turk can be alive within their frontiers and the Bey himself is always a Greek [...] so jealous however are they of the Turks, that every decree which the Divan orders concerning them is fixed in the Church of Calamata, on the Turkish side of their frontier. They have little commerce having only two good ports, Chielefa and Porto [Chi...?], but they are bloody and indefatigable pirates infesting the Archipelago in large row boats of 40 or 50 men, many of which have lately been destroyed by our cruisers. Their Bishops and Priests have much influence over them and are generally as great robbers as their flock. Lately a man of Maina was cast in a cause before the Cadi of Misitra, upon which he carried off the Cadi’s cows, beat his servants and murdered the other party. A friend of mine travelling thro’ Maina at that time asked the Bishop in whom diocese it happened, why he did not prevent such atrocious acts, but he answered, the spirit of retaliation was allowed τοις νομοις Λυκούργου. Indeed, many of their traditions for all their laws are αγραφοι, appear to retain great resemblance to the Spartan, theft is reckoned honourable among them, commerce disgraceful and, except in their communications with foreigners, they avoid the use of money, instead of it using like the Barbarian nations of the world a mere interchange of commodities. [...] Such are these curious fellows, in my opinion a more singular remnant of the ancient Greeks than 10000 Parthenons...» (Ανδρούσα, 6 Οκτωβρίου 1811).
Χειρόγραφο σε χαρτί, 15 διπλοί στίχοι ανά σελίδα, 4ο (196 x 145 mm.), [1]-[3]8 [4]4 [5]8 [6]-[7]6 [8]8 [9]10 [10]6 [11]-[13]8 [14]5 [15]-[16]8 [17]9: 126 φ. Δίχρωμα επίτιτλα στα φ. 1r, 15v, 29r, 43r, 58v, 74r, 88r & 102r, κτητορική σημείωση στο φ. 1r («καί τῷδε τοῦ Ἀμβροσίου Γαβαλλᾶ»), νεότερη φυλλαρίθμηση ανά δεκάδες φύλλων, χωρίς αρίθμηση τευχών. Δέρμα σύγχρονο με τη γραφή (εμπίεστη διακόσμηση στα καλύμματα, δερμάτινα κλείστρα με μεταλλικά άγκιστρα, παράφυλλα από φύλλα χειρογράφου του 19ου αιώνα).
1 σελίδα, 145 x 95 mm. $ Το κείμενο του εγγράφου έχει ως εξής: «ἐδικέ μου ντουρούτη καί φαμίλια σου, εὐθύς μέ τόν χαιρετισμόν μου βλέποντας τό μπουγιουρτί μου, νά ἀλάξετε τά δακτυλύδια καί νά τά διαβάσετε κατά τόν νόμον σας καί νά ἦναι μπιτησμένα [τελειωμένα] τά ἀραβωνίσματα νά πάρης τήν βαγιοπούλα μου μέ τόν ἰόν σου τόν γιανοῦλα ὅτι ἐγίνηκα βακούφης [πληροφορήθηκα] τά τρεχούμενά σας, ἔτζη νά κάμετε ἔξ’ ἀποφάσεως, ὅτι τζοβάπη [δικαιολογία] δέν μοῦ δίνετε». Στο μπουγιουρντί αναφέρεται ο εγγονός του Γεωργίου Δουρούτη, Ιωάννης Α. Δουρούτης, σε επιστολή του προς το Μπουκέτο, 137 (25 Νοεμ. 1926), σ. 941. Εκεί διευκρινίζει ότι η βαγιοπούλα «δέν ἦτο ἐκ τῶν γυναικῶν ἤ παλλακίδων τοῦ Ἀλῆ πασσᾶ, ἀλλά μικρόν κοράσιον, θυγάτριον τῆς παντοδυνάμου Βάγιας, ἤτοι παραμάνας τοῦ Ἀλῆ πασσᾶ, ἥτις ἤσκει μεγάλην ἐπί τοῦ τυράννου ἐπιρροήν». Προσθέτει δε ότι ο αρραβωνιαστικός της και θείος του ήταν ηλικίας 11 ή 12 χρονών κατά τήν τέλεση των αρραβώνων. Η μνηστεία λύθηκε τελικά το 1828 επειδή ο «ὑψυλός δεσμός ἔγινεν μεταξή τόν γονέων, χορίς τήν θέλησην καί ἐρότισην τοῦ Ἰωάννου καί Ἐκατερίνης, ὁς ἀνηλίκων» (βλ. το πιο κάτω συμφωνητικό). Το έγγραφο δημοσίευσε ο Αν. Παπασταύρος, Αλή Πασάς, από λήσταρχος ηγεμόνας, Ιωάννινα 2013, τ. Α´, σ. 219, όπου επαναλαμβάνει τη λανθασμένη πληροφορία ότι η μικρή Αικατερίνη ήταν στο χαρέμι του πασά. [μαζί:] Συμφωνητικό λύσης τῆς μνηστείας τῶν Ἰωάννη Γ. Δουρούτη καί Αἰκατερίνης Κ. Φύλου. Αγκώνα, 6/18 Αυγούστου 1828. $ 1 σελίδα, 244 x 208 mm. (2)
Γραμμένα σε διάφορους χρόνους και σε διάφορες θέσεις τόμου 198 φύλλων, folio (284 x 200 mm.), 397 σ. (κάποιες σελίδες λευκές, μικρές φθορές και οξείδωση από τη βιβλιοδεσία στα πρώτα και τα τελευταία φύλλα, λεκές από νερό στην πάνω πλευρά). Τα αλγεβρικά προβλήματα στις σ. 1-178, 288-307, 317-337, 340-343, 365-368 & 383-397, τα σχέδια επιστολών (συχνά σε πολλές παραλλαγές) στις σ. 112, 179-203, 209-264, 308-315, 344-364 & 369-374, σημείωση του συγγραφέα στη σ. 110 (με την ημερομηνία της γέννησής του και τις ημερομηνίες των πρώτων ελληνικών μαθημάτων που διδάχτηκε, 1800-1804), πρόχειρο ευρετήριο στις σ. 204-208, επιστολή για τη δολοφονία του Ι. Καποδίστρια στις σ. 265-268 (μετάφραση δημοσιευμένης σε γαλλική μάλλον εφημερίδα επιστολής), σχήματα γεωμετρίας και φυσικής στις σ. 270-287 & 375-382 (σ. 270: «Σχήματα τῶν μαθηματικῶν Θεοφίλου τῆς δευτέρας περιόδου καί α΄ τῆς στοιχειώδους Γεωμετρίας»), σελιδαρίθμηση από το συγγραφέα (συνυπολογίζει το εσωτερικό του κάτω καλύμματος). Βιβλιοδεσία της δεκαετίας του 1810 (ξύλινες πινακίδες επενδυμένες με δέρμα, εκτεταμένες φθορές, εμπίεστη διακόσμηση στα καλύμματα). $ Το χειρόγραφο φαίνεται πως ανήκε στον ιεροδιάκονο Γερμανό (Νικήτα Χατζή-Μιχαήλ Τζαταλιό), που γεννήθηκε στη Σύμη το 1791. Ο Γερμανός διδάχτηκε μαθηματικά και φυσική από τον Θεόφιλο Καΐρη στις Κυδωνιές. Τα χρόνια 1816-1820 ήταν σχολάρχης στο Ελληνομουσείο της Αίνου. Το 1821 θα ανελάμβανε τη σχολή της Πάτμου, αν η έκρηξη της Επανάστασης δεν ματαίωνε τον εκεί διορισμό του. Δίδαξε παιδιά κατ’ οίκον στην Κωνσταντινούπολη μέχρι το 1829, οπότε εξορίστηκε από τον πατριάρχη Αγαθάγγελο μαζί με άλλους οικοδιδασκάλους στη Χάλκη. Με την άνοδο στον οικουμενικό θρόνο του Κωνσταντίου Α´ επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου διηύθυνε το αλληλοδιδακτικό των Ταταούλων μέχρι το 1835. Στη συνέχεια εγαταστάθηκε στην πατρίδα του Σύμη, ίσως για να διδάξει στην εκεί σχολή (τα ανωτέρω προκύπτουν από τα σχέδια επιστολών). Τα ελληνικά χειρόγραφα με μη στοιχειώδη μαθηματικά είναι πολύ σπάνια.
1 σελίδα, 288 x 195 mm. $ «Καπετάν Δημήτριε! Ἔλαβον τό γράμμα σου καί ἔγνων τά ἐν αὐτῷ. Ἔχεις εἰς ὅλα δίκαιον. Πλήν καί ἐγώ δέν πταίω, διότι πρίν ἀναχωρήσω ἀπό ἐκεῖ ἔκαμα τό γράμμα καθώς ἔπρεπε νά γίνῃ, καί τό ἄφησα διά νά βουλλωθῇ καί νά σέ σταλῇ, ἀλλά φαίνεται ὅτι ἅμα ὁποῦ ἔφυγα ὅλα τά ἠμέλησαν. Τούς ὡμίλησα καί διά τήν τροφήν τῶν Ναυτῶν καί ἐπίσης μέ τήν ὑπεσχέθησαν, ἀλλά καί τοῦτο δέν ἔγινεν. Ὅθεν ἐγώ δέν βλέπω τί ἄλλο ἠμπορεῖ νά γίνῃ, παρά νά τραβίξῃς εἰς Μισολόγγι, διά νά ξεφορτώσῃς τό ἐπίλοιπον πρᾶγμα, καί ἀπό ἐκεῖ νά περάσῃς εἰς Ὕδραν...».
12 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη (κάποιες με σχισίματα, μία ομοιόμορφα οξειδωμένη). [μαζί, του ιδίου:] Ἕνα φύλλο αὐτόγραφης ἐπιστολῆς πρός τόν Γ. Δουρούτη μέ ἀναγγελία τῆς ἐξόδου τοῦ Μεσολογγίου, ἕνα αὐτόγραφο σημείωμα μέ ἀνάλυση ποσοῦ πού ὄφειλε στό γιό τοῦ Γ. Δουρούτη Κωνσταντίνο καί ἕνα δίφυλλο μέ ἀντιγραμμένες ἀπό ἄλλο χέρι 4 ἐπιστολές. [1826], 1829 καί [1827]. $ 5 συνολικά σελίδες, 255 x 210, 130 x 208 και 276 x 199 mm. (14) $ «Μέ θλίψιν μου ἄκραν σᾶς φανερώνω τά τραγικά μέν ἀλλ’ ἔνδοξα εἰς τό ἀξιοθρήνητον Μεσολόγκι συμβάντα. Ἀφ’ οὗ οἱ ἀπαραδειγμάτιστοι ἐκεῖνοι ἥρωες ἐνίκησαν διά τῶν ὅπλων εἰς ὅλας τάς συμπλοκάς τούς ἐχθρούς, χωρίς ποτέ μ’ ὅλας τάς στενοχωρίας καί παντός εἶδους ἐλλείψεων νά ἐνδώσουν εἰς τάς παρ’ αὐτῶν καθ’ ἑκάστην προβαλομένας ἐπωφελεῖς συνθήκας, μείναντες ὁλοτελῶς ἠστερημένοι τροφῶν (τῶν ὁποίων τήν εἴσαξιν δι’ ὅσων ὁ ἐλθών ἑλληνικός στόλος ἐπροσπάθησε δέν ἠδυνήθη νά ἐπιτύχη), ἀφ’ οὗ πρῶτον ἔκαυσαν πάντα, καί ἐ[θυ]σίασαν ὅσους δέν ἦτον εἰς κατάστασιν νά τούς ἀκολουθήσουν εἰς τήν τρομεράν ἐπιχείρησιν, ἐξῆλθον ξηφήρεις, διά νά ἀνοίξουν διά τῶν ὅπλων δρόμον. Τό ὁποῖον καί ἐνήργησαν τήν νύκτα τῶν 10/22 ἀπριλίου, ἐν μέσω τοῦ ἐχθρικοῦ στρατοπέδου. Μόνον τοῦτο ἕως τώρα ἠξεύρωμεν θετικῶς, χωρίς τά ἐπακόλουθα τῆς ἐξαγωγῆς νά μᾶς εἶναι [ἔτι γ]νωστά...» (φύλλο ἐπιστολής χ.χ. [Απρίλιος 1826]).
10 συνολικά σελίδες, 252 x 209 mm. και λίγο μικρότερες. Γραμμένες από το γραμματέα του Δημήτριο Μόστρα, μια επιστολή (με ημερομηνία 23 Οκτωβρίου 1823) με αυτόγραφο σημείωμα στα γαλλικά του φιλέλληνα Leicester Stanhope. (9) $ Την 1η/13η Νοεμβρίου 1826 γράφει: «Χαῖρε. Καλή περίστασις μέ παῤῥησιάζεται διά νά σέ γράψω. Ζητῶ νά ἦσαι καλός πατριώτης, καλός χριστιανός καί φίλος τῆς ἀνθρωπότητος, καί σέ δίδω αἰτίαν νά φανῇς τοιοῦτος, ἐπιφορτίζωντάς σε νά ἀνταμώσῃς τόν κύριον Κωνσταντῖνον Μαρίνογλου, νά ἀναγνώσῃς τά εἰς τό γράμμα του ἐγκλειόμενα γράμματά μου πρός τούς αὐτόσε ὁμογενεῖς, καί νά προσπαθήσῃς μέ ζῆλον διά νά ἐμβῇ εἰς πρᾶξιν μέ καλήν ἔκβασιν τό πρόβλημά μου, διότι σᾶς κάμνει τιμήν, καί εἶναι καί εὐάρεστον καί πρός τόν θεόν, καί πρός τήν Πατρίδα. Φιλαργυρία καί κακομοιριά κυριεύουν τούς ὁμογενεῖς μας, δέν ἠξεύρω διατί. Ὡ τόσον ἐπειδή δέν τούς ζητῶ μεγάλα πράγματα, ἀλλά τό κατά δύναμιν, παρακινήσατε εἷς τόν ἄλλον, καί ἐνισχύσατε οἱ καλήτεροι τούς ἀδιαφοροῦντας εἰς τῆς Πατρίδος μας τά πράγματα διά νά συντρέξωσιν ὅλοι, διότι καί αἱ μικραί προσφοραί, ὅταν γενῶσι κοιναί ἀπό ὅλους τούς ἐν Εὐρώπῃ ὁμογενεῖς, πρός τούς ὁποίους γράφω, ὡς καί πρός σᾶς, θέλουν δώσει μίαν ποσότητα ἀνάλογον μέ τάς χρείας τῆς Πατρίδος, ἥτις δέν ἔχει πλέον εἰ μή γῆν ἀκαλλιέργητον, καί ἀνθρώπους μέ τουφέκι, πλήν χωρίς ψωμί καί χωρίς τά πολεμεφόδια...».
Μονόφυλλο, 160 x 142 mm. (οξείδωση). Ομολογία με τις υπογραφές του Π. Νοταρά (ιδιόχειρη) και των Α. Μαυροκορδάτου και Θ. Νέγρη (με σφραγίδα), ο αριθμός συμπληρωμένος με το χέρι («30»), δυο σφραγίδες. Σε κορνίζα.
Μονόφυλλο, 158 x 142 mm. (λεκέδες). Ομολογία με τις υπογραφές του Π. Νοταρά (ιδιόχειρη) και των Α. Μαυροκορδάτου και Θ. Νέγρη (με σφραγίδα), ο αριθμός και η ημερομηνία συμπληρωμένα με το χέρι («992» και «24 Μαρτίου», το «2» του «1822» διορθωμένο σε «5», ομοίως ο τόπος σε «Ναυπλίῳ»), δυό σφραγίδες.
1 και 1 σελίδα, 247 x 210 mm. Σφραγίδα σε βουλοκέρι. (2) $ «... Διωρίσθην παρά τοῦ Ἰατροῦ νά μεταχειρισθῶ τά μεταλώδη ὕδατα τῆς Φαέντζας, ὅθεν μετέβην εἰς τά ἐνταῦθα πρό ὀλίγων ἡμερῶν, καί ἐξακολουθῶ ἰατρικά. Λοιπόν σᾶς παρακαλῶ νά διευθύνετε εἰς τό ἐξῆς τά γράμματα εἰς Φαέντζαν ἐπιγεγραμμένα ἰταλιστί «τῷ Γερμανῷ Ἀρχιεπισκόπῳ τῆς Πάτρας». Ἐνταῦθα δέν ἔχομεν νέον τι, ἐπειδή δέν εἶναι τόπος διά νά μανθάνῃ τις νέα...» (25 Μαΐου 1823).
1 σελίδα, 314 x 222 cm. (οξείδωση, σχισίματα). $ «Ἡμεῖς οἱ κάτωθεν γεγραμμένοι βλέποντες τάς ἀκαταστασίας καί διχονοίας μερικῶν ὁμογενῶν μας, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἐναντίαι καί ὀλέθριοι διά τά συμφέροντα τῆς Πατρίδος, καί εἰς τόν ἴδιον καιρόν κινδυνεύει νά χαθῇ μέ ἀτιμίαν καί ἡ ἰδική μας ὑπόληψις καί τῶν φαμελιῶν μας, ἀποφασίσαμεν μέ θέλησιν καί μέ εὐχαρίστησίν μας νά ἑνωθῶμεν μέ ὅρκον φοβερόν τῆς ἁγίας Τριάδος, τῆς Πατρίδος καί τῆς τιμῆς μας, ὅτι ἀπό τό νῦν καί εἰς τό ἑξῆς νά ἤμεθα ὅλοι μία ψυχή, μία καρδία καί μία γνώμη, καί κᾀμμία περίστασις, ὅσον δυνατή καί ἄν εἶναι, νά μήν ἠμπορεῖ νά μᾶς χωρίσῃ, ἔξω μόνον ὁ θάνατος. Ὁ δέ καθολικός σκοπός τούτης τῆς ἀδελφότητός μας εἰς ἄλλο νά μήν ἀποβλέπῃ παρά, πρῶτον διά τήν ἐλευθερίαν καί ὠφέλειαν τοῦ Ἔθνους μας, δεύτερον διά τήν τιμήν καί ὑπόληψίν μας, καί τρίτον διά τήν νόμιμον ἀπόκτησιν τῶν πρός τό ζῇν ἀναγκαίων. – Θέλει εἴμεθα πάντοτε ὑποκείμενοι εἰς τήν Ἐθνικήν Διοίκησιν, καί ὑπήκοοι εἰς τάς Πατριωτικάς της προσταγάς. Καί ἄν κᾀνένας ἀπ’ ἔξω ἤθελε τολμήσῃ νά κατατρέξῃ ἤ νά βλάψῃ κᾀνένα ἀπό τήν ἀδελφότητά μας, ὅλοι ἡμεῖς οἱ ἄλλοι ἀδελφοί του νά τόν διαφεντεύωμεν καί μέ τήν ἰδίαν μας ζωήν, ἄν ἡ χρεία τό καλέσῃ. Ἀκόμη καί ζιζάνια ἄν πασχίσουν νά μᾶς βάλουν, ἡμεῖς ἀκρόασιν ποτέ νά μή δίδωμεν εἰς τά λόγια τους, ἀλλά νά τούς ὑβρίζωμεν καί κυνηγῶμεν ὡς κακοποιούς. Καί ἄν ποτέ κᾀνένας ἀδελφός λάβη παράπονον ἀπό ἄλλον ἀδελφόν, τότε ὁ παραπονεμένος νά τό λέγῃ εἰς τήν ἀδελφότητα, καί ἡ ἀδελφότης νά εἶναι εἰς χρέος νά τόν δικαιώνῃ, καί εὐθύς νά τούς βάνῃ εἰς τήν πρώτην ἀγάπην. – Διά νά ὠφελήσωμεν λοιπόν τό Ἔθνος μας, καί διά νά ἀπολαύσωμεν τιμήν καί ὑπόληψιν, καί σωματικήν κατάστασιν, ἀποφασίσαμεν νά ἐκστρατεύσωμεν διά τά μέρη τῆς Θεσσαλίας μέ ὅσους ἔχομεν, καί ὅσους ἄλλους ἤθελε μᾶς ἀκολουθήσουν εἰς αὐτό τό θεῖον καί σωτήριον ἔργον, ἤ ὅπου ἀλλοῦ ἡ περίστασις ἤθελε μᾶς ὁδηγήσῃ...».
1 σελίδα, 325 x 225 mm. (δυο τρύπες στην κάτω πλευρά). $ «... Εἰς τά εἴκοσι ἑπτά τοῦ ἤδη λήγοντος, ἐξ αἰτίας τῶν σφοδρῶν ἀρκτόων ἀνέμων, ἀράξαμεν μέ τήν λεύκαν τοῦ Κυρ(ίου) χ(ατζῆ) Γεωργούδη Γιακουμέλη αἰνίτου, εἰς τήν Νῆσον ταύτην κατά τόν λιμένα λεγόμενον μανδράκη, ὑπό τήν σκέπην καί ὑπεράσπησιν τοῦ ἐκεῖ φρουρίου. Τήν νύκτα περί τάς τέσσαρας ὥρας ἦλθον εἰς τό πλοῖον μας μέ ἕν τριχαντῆρι περίπου δέκα ἔνοπλοι ἄνδρες, λέγοντες ὅτι ἦσαν ἀπεσταλμένοι ἀπό τήν Καντζελαρίαν τῆς αὐτῆς Νήσου, διά νά φέρωσι τό πλοῖόν μας εἰς τόν ἔσω λιμένα της· πρός πληροφορίαν τῶν παρ’ αὐτῶν εἰς τοιαύτην ὥραν τῆς νυκτός λεγομένων, ἐζήτησε παρά τῶν αὐτῶν τήν ἔγγραφον περί τούτου τῆς Καντζελαρίας διαταγήν, ἀλλ’ εἰς ἀπόκρισιν εὑρεθέντες μετεχειρίσθησαν τήν βίαν πρός τόν Καραβοκύρην καί ἐσύκωσαν εὐθύς τό πλοῖον εἰς τά πανιά. Μακρυνθέντες δέ ὀλίγον, ἐκράχθησαν ἀπό τούς ἐν τῷ φρουρίῳ φύλακας, πρός τούς ὁποίους καί ἀπεκρίθησαν οἱ εἰρημένοι βιασταί! Τί ὅμως εἶπαν ἀναμεταξύ των, ἀγνοῶν τήν διάλεκτον τῆς Νήσου σας, δέν ἠξεύρω νά σᾶς εἴπω. Τοῦτο μόνον ἠξεύρω, ὅτι οἱ βιασταί μήν ἐμποδισθέντες ἀπό τινά ἠκολούθησαν νά πλέωσι πρός τό πέλαγος, καί μακρυθέντες ὅσον αὐτοί ἔκριναν ἱκανόν διάστημα, ἥρπασαν βιαίως καί ληστρικῶς ὅσα εἰς τόν ἀνωτέρω κατάλογον βλέπετε...».
1 σελίδα, 368 x 229 mm. Σφραγίδα [Μαζαράκης 146], προσυπογράφει ο Γεν. Γραμματεύς Α. Μαυροκορδάτος.$ «...Ἐπειδή ὁ ἐχθρός ἔστρεψε τάς δυνάμεις του εἰς Μεσολόγγιον καί Π. Πάτρας, καί ἡ παρουσία τῶν στρατευμάτων δέν εἶναι πλέον ἀναγκαία εἰς τάς Νήσους, ἡ Διοίκησις χρεωστεῖ νά στρέψῃ τήν προσοχήν της εἰς ἐκεῖνα τά μέρη, τά ὁποῖα ἐπαπειλοῦνται ἀπό τούς ἐχθρούς. Δι’ αὐτήν τήν αἰτίαν διέταξεν ὅλα τά Ὀλυμπιακά στρατεύματα νά μεταβοῦν εἰς Τρίκερι, διά νά ἐμποδίσουν τήν ἐπαπειλουμένην ἔφοδον τῶν ἐχθρῶν κατά τῆς Σκιάθου, Σκοπέλου καί λοιπῶν Νήσων, καί διατάττει τούς λοιπούς ὁπλαρχηγούς νά μεταβοῦν εἰς Πελοπόννησον διά νά τοποθετηθοῦν εἰς Λενίδι καί ἐκεῖ νά προσμένουν τάς διαταγάς τῆς Διοικήσεως διά νά κινήσουν ὅπου ἡ χρεία τό καλέσῃ. Διατάττεσαι δέ καί ἡ γενναιότης σου, ἅμα λάβῃς τήν παροῦσαν, νά μεταβῇς μέ τούς ὑπό τήν ὁδηγίαν σου στρατιώτας εἰς Λενίδι ὁμοῦ μέ τούς λοιπούς ὁπλαρχηγούς...».
1 σελίδα, 277 x 223 mm. Σφραγίδα («ΠΛΗΡΕΞ. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ»), προσυπογράφει ο «ἐκ τῶν Μελῶν τῆς Ἐθνικῆς Γ´ Συνελεύσεως», Ν. Ρενιέρης. $ «... Τό ἀπό 9 τρέχοντος εὐγενικόν Γράμμα Σας ἀσπασίως ἐλάβομεν κατά τήν 15 τοῦ ἰδίου. Ὑπερεχάρημεν διά τήν ἀγαθήν ἡμῖν ὑγείαν Σας, καί διά τήν εὐγενῆ προθυμίαν, καί φιλογενῆ αἰσθήματά Σας ὑπέρ τῆς δυστυχοῦς ἡμῶν Πατρίδος. Δέν ἀμφιβάλλομεν ὅτι ἔχουσα τοῦ λοιποῦ ὑπερασπίστριαν τήν Ἐξοχότητα αὐτῆς, θέλει τήν εὑρίσκει εἰς πᾶντα καιρόν ὑποστήριγμα τῶν ἀγαθῶν ἐλπίδων της, διά τῆς πρός τόν Κ. Γόρδων καί ἄλλους πατριωτικῆς προτροπῆς της. Ἐξοχώτατε! Ἡ παροῦσα ἐποχή τῶν Ἑλληνικῶν ἐν γένει πραγμάτων, εἶν’ ἐκείνη ἥτις ἐνδόξως θ’ ἀπαθανατίσῃ εἰς τά Τεμένη τῆς ἀθανασίας τά σεβαστά ὀνόματα ἐκείνων, οἵτινες γνωρίζοντες τά ἀληθῆ καί χριστιανικά των πρός τήν ἀνθρωπότητα χρέη, πάσχουσι μυριοτρόπως νά τήν διασώσωσιν, ἔνθα ἡ βάρβαρος ἀπανθρωπία ἀπεφάσισε τήν ἐξόντωσίν της. Μία τοιαύτη εἶναι καί ἡ τῆς περικλεοῦς Κρήτης, ἥτις ἐπικαλουμένη τήν ἀντίληψιν τῶν φιλελλήνων καί φιλοκρήτων, ὑπόσχεται τά αὐτά εἰς τά ἰδιαίτερα χρονικά της μετά τῶν ἀμοιβαίων εὐγνωμοσυνῶν...».
1 σελίδα, 368 x 229 mm. (κομμένο μικρό τμήμα από την αριστερή πλευρά, ελαφρά λερωμένο). Έντυπη επικεφαλίδα («Περίοδ. Γ. / Ἀριθ. ... / ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ / ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΝ ΣΩΜΑ»), σφραγίδα [Μαζαράκης 146], προσυπογράφει ο Γεν. Γραμματεύς Α. Μαυροκορδάτος. $ «... Ἀπό τά γράμματα τοῦ Μεσολογγίου, τά ὁποῖα ἔλαβεν ἡ Διοίκησις σήμερον μέχρι τῆς 11 τοῦ παρελθόντος μηνός, πληροφορεῖται ὅτι τό φρούριον ἐκεῖνο ἔμεινε μέ πολλά ὀλίγην δύναμιν, καί εἶν’ ἀνάγκη ἐξάπαντος νά ἐνδυναμωθῇ ἡ φρουρά μέ νέα στρατεύματα, ἐν ᾧ μάλιστα ὁ ἐχθρός μελετᾷ νά προσβάλῃ τό φρούριον μέ ὅλας του τάς δυνάμεις καί διά ξηρᾶς καί διά θαλάσσης. Ἡ Διοίκησις γνωρίζουσα τήν πολεμικήν ἀρετήν καί ἐμπειρίαν Σου καί τήν ἀνδρείαν τῶν στρατιωτῶν Σου, σέ γράφει διά νά τρέξῃς εἰς βοήθειαν ἐκείνου τοῦ προπυργίου τῆς Ἑλλάδος, διά νά ἐμβῇς εἰς τό φρούριον καί νά συναγωνισθῇς μέ τούς συμπατριώτας, τούς συγγενεῖς καί ἀδελφούς σου, οἵτινες ἀντισταθέντες ἕως τώρα μέ ἀνδρείαν ἀνήκουστον εἰς τόν ἐχθρόν, περιμένουν τήν βοήθειαν σου, ὄχι διότι ἐδειλίασαν, ἀλλά διότι καί νά ἀποθάνουν ὅλοι μέ τά ὅπλα εἰς τάς χεῖρας, καθώς ἔχουν ἀπόφασιν, βλέπουν πολλά δύσκολον διά τό ὀλιγάριθμον, νά διασώσουν τό φρούριον ἐναντίον εἰς τόσον πλῆθος βαρβάρων...».
1 και 1 σελίδα, 328 x 212 και 291 x 190 mm. $ «... Ὁμοίως τούτην τήν στιγμήν ἤλθεν μιά γολέτα ἀπό τζίμοβα [Αρεόπολη] καί λέγει ὅτι ὁ ἠμπραήμπασιας ἔκαμε τέσσαρας μάχας διά νά ὑπάγει εἰς τήν μάνη καί δέν ἡμπόρεσε, ὁμοίως ἔπειτα ἔβαλε εἰς τά καράβηα στρατεύματα διά τζίμοβα ἀλλά καί ἐκεῖ ἔχασε, ὁμοίως ἐκατέβηκαν καί τά μοραΐτικα στρατεύματα εἰς τήν μάνη ἕως χ(ι)λ(ιά)δες 10, ὁμοίως καί εἰς τήν πόλι ἔγεινεν μία ρεβουλετζών ἀπό τούς γιανιτζάρους καί ἀπόκλεισαν καί τόν μινίστρο τόν ἐγκλέζο...».
Γραμμένο από δύο χέρια, ένα φύλλο και ένα δίφυλλο συνδεδεμένα μεταξύ τους, 276 x 198 και 267 x 200 mm. (λείπει ένα ή περισσότερα φύλλα στο τέλος, σχισίματα).
1 σελίδα, 227 x 185 mm. (λεκέδες από νερό). $ «... Εὐχάριστος μέ τήν ὁποίαν τιμήν ἡ Σεβαστή Συνέλευσις μέ ἀξιοῖ, σπεύδω νά σᾶς εἰδοποιήσω, ὅτι ἡ φρουρά συγκειμένη πρό ἡμερῶν ἀπό τετρακοσίους καλούς στρατιώτας μένει εἰς τάς διαταγάς της, ἐξακολουθῶν τάς ὁποίας ὁδηγίας μοί ἐδόθησαν. Ἐπειδή ὅμως καί βιασμένος ὡς ἐκ τῆς ἔτι ἐπικρατούσης ἀσθενείας μου δέν ἐμπορῶ πρός τό παρόν νά ἐκτελῶ καθ’ ὅλην τήν ἔκτασιν τά χρέη μου, διορίζω ἀντιπρόσωπόν μου τόν Στρατηγόν Κύρι(ον) Δημ(ήτριον) τζόκρην...».
1 σελίδα, 248 x 205 mm. (λείπουν τμήματα με μικρή απώλεια κειμένου). $ «Κύριε γεόργιε σέ ἀσπάζομαι. Φθάνοντας ἐδῶ μέ τά συστατικά τῆς διοικήσεως καί μητροπολίτη ἰγνατίου, ἔλαβα τήν γνωριμίαν τῶν μεγαλητέρων ὑποκειμένων τοῦ παρισίου καί μέ ἐπεριποιήθηκαν μεγάλως, διορίζοντας τούς καλητέρους χειρούργους νά μέ κιτάζουν καί τά ἀναγκαῖα ἔξοδά μου. Οἱ γιατροί μοῦ ἔδωσαν καλάς ἐλπίδας ὅτι αἱ πληγαί μου θέλει γιατρευθοῦν καί μόνον τό ἀριστερόν χέρι θά μοῦ μίνει βλαμένο, καί τέλει μαΐου καλῶς νά σᾶς ἕβρω. Κύριε, ἐπειδή ὄντας αὐτοῦ ἐγνώρισα τήν ψυχήν σου ὅτι μέ ἀγαπᾶς, λαμβάνω τό θ[άρ]ρος νά σᾶς βαρύνω καί νά σᾶς παρακαλέσω ὅτι τά ἔσοθεν δίο γράμματ[ά μου] νά τά στίλεις ἀσφαλῶς καί ὅταν ἔλθω αὐτοῦ ὅτι ἔξοδα κάμης σᾶς τά ἀπο[κρί]νομαι...».
1, 1 και 1 σελίδα, 242 x 179, 250 x 200 και 325 x 218 mm. Η τρίτη με έντυπη επικεφαλίδα («ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»), σφραγίδα [Μαζαράκης 328] και την υπογραφή του Γραμματέως της Επικρατείας Σπ. Τρικούπη. $ «... Δέν ἔχω καιρόν διά νά Σᾶς γράψω ἐκτεταμμένως, ἀλλ’ ἀναφέρομαι εἰς τήν ἐπιστολήν τήν ὁποίαν σήμερον ἔγραψα πρός τόν κύριον Κωνσταντῖνον Μαρίνογλου, εἴτε δι’ ὅ,τι ἀποβλέπει τό φόρτωμα τοῦ πλοίου τοῦ φέροντος τήν παροῦσαν, εἴτε δι’ ὅτι ἀνήκει εἰς τά ἐδῶ πράγματά μας. Αὐτά θείᾳ χάριτι προοδεύουν ἄριστα, καί ἄν ἐσεῖς οἱ πολυχρηματίαι, θελήσετε ὀλίγον τι νά βοηθήσετε τήν Ἐθνικήν μας Τράπεζαν, θέλει διορθώσωμεν τά πάντα...» (14/26 Απριλίου 1828).
9 συνολικά σελίδες, 250 x 210 mm. και λίγο μικρότερες. Της επιστολής με ημερομηνία 17/29 Ιανουαρίου 1828 προτάσσεται αντίγραφο επιστολής της 12/24 του ιδίου μηνός. (7)
1 σελίδα, 260 x 210 mm. (μικρές φθορές, λεκέδες). Γραμμένο από τον Νεόφυτο Βάμβα και υπογεγραμμένο από τους Παναγιώτη Διλμπέρογλου, Αντώνιο Ροΐδη, Αντώνιο Στ. Μικρουλάκη, Χ. Φ. Παλλάκη, Ι. Βάμβα (και για τον αδελφό του Κ. Βάμβα), Θεόδωρο Θαλασσινό (και για τον αδελφό του Νικόλα), Ν. Βάμβα, Θεόδωρο Ράλλη (και για τον Αλέξανδρο), Ν. Ταμβάκο και Δημ. Λ. Μαυρογορδάτο. $ «... Ἐπειδή αἱ πολιτικαί περιστάσεις μᾶς κατεδίκασαν νά στερηθῶμεν τῆς φυσικῆς Πατρίδος μας Χίου, συμβουλευθέντες τά ἀμοιβαῖα συμφέροντά μας, καί τήν δόξαν τοῦ κοινοῦ ὀνόματος, τό ὁποῖον μᾶς συνδέει ἐξ αἰώνων εἰς ἕνα ἀχώριστον λαόν, δεχόμεθα ὁμοφώνως τήν γνώμην σας εἰς τό νά συγκεντρωθῶμεν καί νά ἀνεγείρωμεν νέαν Πατρίδα μέσα εἰς τήν ἐλευθέραν Ἑλλάδα. Ἐπειδή δέ ἡ νῆσος τῆς Εὐρίπου εἶναι γενικῶς ἡ προσφυεστέρα πρός τόν σκοπόν διά τούς ὁποίους ὀρθῶς ἐπαρατηρήσατε λόγους, συμφωνοῦμεν εἰς τήν ἐκλογήν σας, παρακαλοῦντες ὅμως νά μᾶς φανερώσετε εἰδικῶς τό μέρος τῆς νήσου, καί μέ ποῖα τινά μέσα ἤ συνθήκας ἤθελεν ἐκτελεσθῆν τό σκοπούμενον· διότι ἡ γνῶσις τούτων προαπαιτεῖται διά νά ἦναι πλήρης ἡ συναίνεσίς μας. Περί δέ τῶν γειτόνων καί συναδελφῶν μας Ψαῤῥιανῶν, συλλογισθέντες ὅσα μᾶς ἐκθέτετε, θεωροῦμεν τήν ἕνωσιν τῶν δύο λαῶν συμφέρουσαν τῳόντι εἰς τήν κοινήν εὐτυχίαν των· καί ἐλπίζομεν ὅτι, καί ἄν ἦναι καμμία ἀνομοιότης, θέλομεν συμμορφωθῆν ὅλοι ὑποκάτω εἰς τήν αὐτήν ἐπιῤῥοήν τῆς κοινῆς εὐνομίας, καί τῆς ἰδιαιτέρας μας ἐπιμελ[οῦς] κοινῆς ἀνατροφῆς, ἡ ὁποία θέλει εἶσθαι ἕν τῶν πρωτίστων ἀντικειμένων τῆς νέας Πατρίδος μας. Παρακαλοῦμεν δέ νά μᾶς φανερώσετε πόσος περί που εἶναι ὁ λαός τῶν Ψαῤῥιανῶν πρός τόν ἰδικόν μας· καί ἄν στέργοντες τήν ἕνωσιν, δέχωνται ὁμοῦ νά διακρίνωνται μέ τό αὐτό κοινόν ὄνομα τῶν Χίων, τό ὁποῖον νομίζομεν καί δίκαιον καί συμφέρον...».
4 σελίδες, 291 x 209 mm. Με την ένδειξη «Ἰδιαίτερον». $ «Ἀδελφέ. Παρατηρεῖς εἰς τό ἐπίσημον ὅτι ἡ ὀθωμανική Κυβέρνησις φερομένη μέ τόν ὁποῖον πρό ὀλίγου ἤρχισεν ἀπότομον τρόπον, ὅλως αὐθαίρετον καί ἄδικον πρός τάς ὑποθέσεις λέγω, ὅτι εἶναι ἐνδεχόμενον νά ἐνθαρρύνεται πρός τοῖς ἄλλοις καί ἀπό τήν ἰδέαν τοῦ ὅτι τά πάντα ἐμπορεῖ νά τολμήσῃ καθ’ ἡμῶν, ἐπειδή τά τῆς Ἑλλάδος δέν ἐπροόδευσαν εἰς τό κρεῖττον, ἤ μᾶλλον εἰπεῖν ὅτι ὑπάγουν τόσον κακά, ὥστε τίποτε δέν ἔχει νά φοβηθῇ καί τό πᾶν νά ἐλπίσῃ. [...] Ἰδού! Ἕως ὅτου ὑπῆρχεν ἡ ἀντιβασιλεία, ἡ Κυβέρνησις ἀπό τούς παρατηροῦντας αὐτήν ξένους ἐλογίσθη πρῶτον Γαλλική, δεύτερον ἀγγλική καί ὄχι ποτέ ἑλληνική. Οἱ παρατηρηταί αὐτοί ἔχουν τόν φόβον μή καί τώρα πάλιν μείνη ἄλλο τι παρά ἑλληνική. Ὁ περί ἀποδεκατομοῦ ἐφετεινός νόμος ἐβράδυνε τόσον, θεωρεῖται τόσον καταθλιπτικός καί ἐπιζήμιος, ὥστε φρονοῦν ὅτι ἡ προσαρμογή του θέλει φέρη κακόν ἀποτέλεσμα, δηλ. δέν θέλει συντελέσει εἰς τό νά συναχθῶσιν εὐκόλως καί ὁλόκληρα τά ἐθνικά δικαιώματα, καί θέλει προσεπαυξήσει τήν δυσαρέσκειαν τοῦ λαοῦ. Ἡ ἀποστροφή τῶν Ἑλλήνων κατά τῶν Βαυαρῶν βεβαιοῦν ὅτι προήχθη εἰς τοιοῦτον βαθμόν, ὥστε τά διάφορα κόμματα συμφωνοῦν ὅλα ἐξίσου νά μήν ὑποφέρουν τήν περαιτέρω διαμονήν τῶν Βαυαρικῶν στρατευμάτων εἰς τήν Ἑλλάδα, καί ὅτι ἡ ἀνάγκη τῆς ταχείας ἀποπομπῆς των ἔγεινεν ἤδη αἴσθημα ἐθνικόν καί σύνθημα περί τό ὁποῖον ὅλαι αἱ φατρίαι συγχεόμεναι ἀποτελοῦσι μίαν καί μόνην γενικήν, τήν λεγομένην ἐθνικήν. Προσθέτουν ὅτι ἡ γνώμη τοῦ πλείστου μέρους, ἐκείνη ἥτις πρός τό παρόν τοὐλάχιστον ἐμπορεῖ νά θεωρηθῇ ὡς γνώμη κοινή, ἐξηγεῖτο καί ἐξηγεῖτο ἰσχυρῶς ὡς πρός τήν ἀναπόφευκτον ἀνάγκην τοῦ νά σχηματισθῇ ὑπουργεῖον ἑλληνικόν, δηλ. ἀπό Ἕλληνας, καί ὄχι ἀπό Βαυαρούς ἤ ἄλλους ξένους. Ὁ ὑπέρ τοῦ Βασιλέως ἐνθουσιασμός ὡς τάς 20 Μαΐου ἦτον γενικός, καί εἶχε τί ἐξαίσιον καί μαγικόν. Ἀλλά λέγουν ὅτι μετά τήν 21 ἐψυχράνθη εὐθύς πολλά αἰσθαντικῶς. Τήν ἀλλοίωσιν ταύτην ἀποδίδουν εἰς τό ἀποτέλεσμα τῆς Β. προκηρύξεως. Λέγουν ὅτι δυσηρέστησε γενικῶς ἤ τοὐλάχιστον τό πλεῖστον μέρος, καί κυρίως διότι ἀπεσιώπησεν ὁλοτελῶς τό περί συντάγματος, καί χειρότερον διότι ἐξεφράσθη ὡς παρετήρησας ἴσως ὅτι ἐξεφράσθη, ὡς πρός τό οὐσιωδέστατον ἀντικείμενον τῆς θρησκείας τοῦ θρόνου. Πρόσθες εἰς ταῦτα ὡς χείριστον καί ἐπικινδυνωδέστερον πάντων σύμπτωμα, ἐάν κατά δυστυχίαν ἀληθεύῃ ὡς τό ἀναφέρουν, τό ὅτι εἰς τάς 20 Μαΐου τό Ταμεῖον δέν εἶχεν οὐδέ ὀβολόν, καί περί πλέον ὑπῆρχε deficit 4/ἑκατομμυρίων σχεδόν δραχμῶν, τότε τί γίνεται, ἤ τί περιμείνης νά γίνη...».
9 συνολικά σελίδες, 300 x 210 mm. [μαζί:] ΠΑΪΚΟΣ, Ανδρόνικος, 1799-1880, αγωνιστής, αναπληρωτής υπουργός και υπουργός Ἐξωτερικών, 1840. Δεκατέσσερα σχέδια ἐγγράφων (11 στά γαλλικά, 2 στά ἑλληνικά καί ἕνα στά γαλλικά καί ἑλληνικά) μέ τήν ὑπογραφή του («Α. Πάϊκος» καί «A. Païcos»), 2 ἀπευθυνόμενα πρός τό βασιλιά Ὄθωνα καί 12 πρός τόν Ἀλ. Μαυροκορδάτο στό Λονδίνο. Αθήνα, 21 Νοεμ. / 3 Δεκ. 1839 - 14/26 Νοεμβρίου 1840. 23 συνολικά σελίδες, 300 x 210 mm. Μαζί έγγραφο με την υπογραφή του Γ. Φρεαρίτη σχετικά με «ἔκτακτα ἔξοδα τῆς ἐν Λονδίνῳ πρεσβείας» (Αθήνα, 28 Φεβρ. 1840, συνημμένο σε έγγραφο του Πάικου της 10/22 Μαρτ.) και ανυπόγραφο έγγραφο της 29 Αυγ. 1839 (διαβιβαστικό εγγράφου της πρεσβείας του Λονδίνου της 2/14 Αυγ.). (21)
1 σελίδα, 230 x 182 mm. $ «... Ἔλαβα τήν ἐπιστολήν σας εἰς ἀπόκρισιν ἐκείνης, τήν ὁποίαν σᾶς ἔστειλα τήν 12 τοῦ τρέχοντος· εἰς ἐκείνην σᾶς ἔγραφα τούς λόγους, διά τούς ὁποίους δέν ἐμπορῶ νά περάσω εἰς τούς Παρισίους· καί ὅτι τέλος πάντων, ἡ μεγαλῃτέρα θυσία, τήν ὁποίαν εἰς τήν παροῦσαν μου κατάστασιν ἐμπορῶ νά κάμω, εἶναι νά στείλω τόν ἀνεψιόν μου Ἰωάννην πρός τόν φίλον κύριον Ἰ. Ῥώταν, διά νά τόν ἐφοδιάσῃ μέ τά ἀναγκαῖα ἐπιτροπικά καί ἔξοδα διά νά ὑπάγῃ νά παραλάβῃ καί νά μετακομίσῃ τήν Βιβλιοθήκην τοῦ Ἀοιδίμου [Κοραῆ]...».
1 σελίδα, 212 x 139 mm. $ «... Συνιστῶ εἰς τήν εὔνοιάν σου τόν φέροντα τό παρόν μαθητήν μου Ἀθανάσιον Γ. Δουρούτην, νέον φιλομαθῆ καί ἐξ οἰκογενείας καλῆς καί ἀγαθῆς, ἐρχόμενον εἰς Παρισίους διά νά σπουδάσῃ περί τά νομικά. [...] Δέξαι ἕν ἀντίτυπον τῆς νεωστί ἐκδοθείσης Ῥητορικῆς· ἐπεμελήθην νά προσφέρω τό πόνημα εἰς τήν φιλομαθῆ νεολέαν μεθοδικώτερον, ὅσον ἠδυνάμην, καί εἰς τό θεωρητικόν μέρος τελειότερον...». [μαζί, του ιδίου:] Αὐτόγραφη ἐπιστολή ὑπογεγραμμένη μέ τά ἀρχικά του («Ν. Β.») πρός τόν Ἀθανάσιο Γ. Δουρούτη στό Παρίσι. Αθήνα, 12/24 Αυγούστου 1841. $ 1 σελίδα, 211 x 139 mm. $ «... Ἔμαθον παρά τοῦ αὐταδέλφου σου καί τό αἴσιον φθάσιμόν σου εἰς τούς Παρισίους, καί τήν ὑγείαν σου· παρά τοῦ αὐτοῦ ἤκουσα καί τήν λυπηράν ἀγγελίαν τῆς τελευτῆς τοῦ φίλου Νικολοπούλου [...] Σέ παρακαλῶ νά ἐξετάσῃς ἄν ἐξεδόθη τι νεώτερον φιλοσοφικόν σύγγραμμα μετά τό τοῦ Θυρώτου, διαπρέπον καί εἰς τήν μέθοδον καί εἰς τάς παρατηρήσεις, τοῦτο νά μέ πέμψῃς. Πρόσφερε τούς ἀσπασμούς μου εἰς τόν Κον Διδότον...». [μαζί, του ιδίου:] Βεβαίωση σπουδῶν τοῦ Ἀθ. Γ. Δουρούτη. Αθήνα, 25 Απριλίου 1841. $ 2 σελίδες, 288 x 201 mm. Σε χαρτοσημασμένο χαρτί, με 4 διαδοχικές επικυρώσεις γνησίου υπογραφής (του Ν. Βάμβα από τον Διοικητή Αττικής Γ. Λεβέντη, του Λεβέντη από τον επί των Εσωτερικών Γραμματέα Ν. Γ. Θεοχάρη, του Θεοχάρη από τον επί του Βασ. Οίκου και Εξωτερικών Γραμματέα Α. Πάικο και του τελευταίου από τον πρόξενο του Μεγ. Δούκα της Τοσκάνης Σπυρίδωνα Βάλβη). $ «Ὁ φέρων τό παρόν Κύριος Ἀθανάσιος Γ. Δουρούτης ἐμαθήτευσε παρ’ ἐμοί περί δύο ἔτη, διδασκόμενος τήν ἀρχαίαν Ἑλληνικήν Γλῶσσαν, εἰς ἥν καί ἐπιδέδωκεν ἀξίως τῆς ἐπιμελείας αὑτοῦ· δίδοται οὖν αὐτῷ τό παρόν μετ’ εὐχῆς τῶν ἀεί κρειττόνων...». (3)
2 σελίδες, 288 x 201 mm. Σε χαρτοσημασμένο χαρτί, με 2 διαδοχικές επικυρώσεις γνησίου υπογραφής (τοῦ Γ. Γενναδίου από τον επί των Εκκλ. και της Δημ. Εκπαιδεύσεως, και επί του Βασ. Οίκου και των Εξωτερικών Γραμματέα Ιάκωβο Ρίζο και του τελευταίου από τον πρεσβευτή της Γαλλίας Théodore de Lagrené). $ «Ἀθανάσιος Γεωργίου Δουρούτης, τόν δῆμον Ἀθηναῖος, ἐτῶν 23 τήν ἡλικίαν, μαθητεύσας ἐν τῷ καθ’ ἡμᾶς γυμνασίῳ τρία ἔτη, διήκουσε τῶν προγεγραμμένων μαθημάτων, ἅπερ εἰσί τάδε...».
1 σελίδα, 270 x 214 mm. $ «... Παραγκωνισθείς ἐπί δεκαετίαν ὁλόκληρον ἀπό τήν Βαβαροκρατίαν, ὡς δέν σᾶς λανθάνει, μένω ἰδιοτεύων καί ὑποβλεπόμενος, ὡς ἐσχάτου προδοσίας ἄνθρωπος, ἀπό τήν πεσοῦσαν καταστρεπτικήν ἐξουσίαν, ἐγώ ὁ ἐν κόποις, μόχθοις καί κινδύνοις γηράσας ὑπέρ τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Ἔθνους! Ὑπέμεινα!! Ἀφειδῶς σκορπίζον τό ξενικόν πνεῦμα, χρήματα, βαθμούς, σταυρούς, Γαίας εἰς προδότας, ἀγύρτας, κακούργους, κλ., ἐστέρησε τούς ἀγωνιστάς, καί τούς μή (ἀλλ’ Ἐθνικούς ἄνδρας) τῶν ὠφελειῶν τούτων. – Ἕνα υἱόν ἔχω, καί τοῦτον, ὡς Πατρώζοντα, ὑπεσκέλισεν ἐκ συστήματος ἡ ἐξουσία πτοουμένη τήν πρόοδόν του, καί τό ἐλεύθερον τῶν πολιτικῶν του ἀρχῶν, ἀρνηθεῖσα ἀποτόμως νά ἐγκρίνῃ τόν βαθμόν τοῦ ὑπολοχαγοῦ εἰς αὐτόν, τόν ὁποῖον ἡ Ἐπιτροπή πρό ἐτῶν ἐνέγραψεν εἰς τό Μητρῷον. – Δι’ ὅσα ἠγωνίσθην δέν ἀντεμείφθην, ἀλλά θέλω ἱκανοποιηθῇ κατά μέγα μέρος, ἐάν ἴδω τόν υἱόν μου Θεμιστοκλῆν Πεῤῥαιβόν (περί τῆς ἀξίας τοῦ ὁποίου εὐαρεστήθητε, φίλε, νά φωτισθῆτε ἀπό τόν συναδελφόν σας Δρ. Μανσόλαν) ἀπολαμβάνοντα τόν βαθμόν του...».
Χειρόγραφο σε χαρτί, 12 διπλοί στίχοι ανά σελίδα, μικρό 8ο (140 x 98 mm.), 152 φ. (το πρώτο φύλλο λευκό και κολλημένο στο πάνω παράφυλλο, οξειδωμένα κάποια τεύχη). Ο τίτλος στην αρχή του κειμένου (φ. 2r), βιβλιογραφικά σημειώματα στα φ. 111v και 152r («τέλος καί τῷ θεῷ δόξα. 1844 / ἐν μηνί μαρτίῳ 7 ἐτελειώθη τό παρόν / ὑπό τοῦ ταπεινοῦ Ἀμβροσίου γαβαλλᾶ» και «ἐτελειώθη τό / παρόν κατά / τό 1844 ἐν / μηνί φευρουαρίῳ 21 / ὑπό τοῦ Ἀναξίου Ἀμβροσίου Ἱερομονάχου / γαβαλλᾶ»), νεότερη αφιέρωση στο φ. 1v («Δωροῦμαι τό παρόν εἰς τόν / Κον Ἀναστάσιον Π. Βαρβαρῆγον / υἱόν τοῦ ἀειμνήστου Μουσικο-/ διδασκάλου μου Παπα-Παναγιω- / τάκη Βαρβαρήγου εὐχόμενος / Καλήν Πρόοδον εἰς τήν Μουσικήν. / Ἐν Ἐπισκοπῆ Γωνιᾶς Θήρας τῇ 20/7/1954 / Ε. Ἰ. Ροῦσσος [;]»), νεότερη φυλλαρίθμηση ανά δεκάδες φύλλων. Χαρτόνια σύγχρονα με τη γραφή (λερωμένα, λείπει η ράχη).
Μελάνι σε χαρτί, 498 x 319 mm. Υπογεγραμμένο κάτω δεξιά: «αντονις καλογερας εκαμα το παρόν», θεώρηση και έγκριση με την υπογραφή του Α. Μάτεση, βεβαίωση στην πίσω όψη ότι αναρτήθηκε στο ναό για τρεις διαδοχικές Κυριακές.
74 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη. [μαζί:] Ἔντυπο ἀγγελτήριο θανάτου τοῦ Σίμωνος Γ. Σίνα, 16 Ἀπρ. 1876, ἔντυπος γενεαλογικός πίνακας τῆς οἰκογένειας Γαλάτη, κ.ἄ. (37) $ Ο Θεμ. Μεταξάς ήταν διευθυντής του τραπεζικού οίκου Simon G. Sina και της Pottendorfer Spinnerei, του πρώτου μηχανικού κλωστηρίου της Αυστρίας. Καθήκοντα γενικού προξένου στη Βιέννη ανέλαβε το 1866. Φίλος του Johann Strauss II, ήταν συνθέτης και ο ίδιος αν και λησμονημένος σήμερα. Το έργο του Festgrüsse (βαλς) παρουσίασε το 2016 σε πρώτη ελληνική εκτέλεση η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.
2 και 2 σελίδες, 210 x 133 και 285 x 230 mm. Η δεύτερη με σφραγίδα σε βουλοκέρι (2). $ Για την Ελβετίδα Αμεναΐδα Καβανιάρη, που διηύθυνε το Αρσάκειο για 16 χρόνια, βλ. στην Εφημερίδα των Κυριών, 115 (21 Μαΐου 1889), σ. 4-5.
Γραμμένο στις σ. [1]-[8] τεύχους 8 φύλλων, 295 x 207 mm. Υπογεγραμμένο στο τέλος: «Λ. Καυταντζόγλος», 3 πίνακες με μολύβι στις σ. [10], [11] και [13] (δυο με φατνώματα και ένας με χαράγματα). Άδετο.
2 σελίδες, 209 x 135 mm. $ «... Σεβασμιώτατε. Τήν ἀπό 15 ὑπερμεσοῦντος ἐπιστολήν Σας ἔλαβον, καί Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ διά τάς ἐν αὐτῇ ὑπέρ ἐμοῦ ἐκφραζομένας εὐχάς, καί εἴθε κατά τήν εὐχήν Σας νά διανύσω τόν μέχρις Ἀμερικῆς πλοῦν, διότι οὔτε ἡ ἡλικία οὔτε ἡ ἰδιοσυγκρασία μου ἐπιτρέπουσι τοιαύτην δοκιμασίαν, ἐπιβάλει ὅμως ἡ σπουδαιότης τῶν περιστάσεων τῆς Πατρίδος, καί τό πρός αὐτήν καθῆκον παντός πολίτου εἶναι τό ἰσχυρώτερον ἐλατήριον πρός διάθεσιν καί περιουσίας καί ζωῆς. Μέ ἀπαλάττει δέ πάσης σκέψεως περί τῶν τοῦ πλοός κακουχιῶν ἡ ἐλπίς ὅτι ἡ ἀποστολή μου πρός ἔθνος, τό ὁποῖον ἔδειξε καί διατηρεῖ πρός τήν Ἑλλάδα συμπαθείας ζωηράς ἀντιστρόφως τῆς ἀπό ταύτης ἀποστάσεώς της, δέν θέλει εἶσθαι ἄκαρπος, πολύ περισσότερον ἀφοῦ εἰς τήν παροῦσαν ἐποχήν συνηγορεῖ τρανότερα παρά ποτέ τό δίκαιον ὑπέρ τῶν ὑπό τόν Τουρκικόν ζυγόν δεινοπασχόντων Χριστιανῶν καί πρό πάντων τῶν Ἑλλήνων...».
Ο Charles K. Tuckerman ανέλαβε επικεφαλής της νεοσύστατης διπλωματικής αποστολής των Ηνωμ. Πολιτειών στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1868. Στη Ν. Υόρκη ήταν γραμματέας της εκεί επιτροπής υπέρ των Κρητών, είχε δε μεταφράσει στα αγγλικά το φυλλάδιο La Turquie ou la Grèce του Αλέξ. Ρ. Ραγκαβή (Παρίσι 1867). Έφυγε από την Αθήνα το Νοέμβριο του 1871 αφήνοντας στους Έλληνες τις καλύτερες εντυπώσεις. Το 1872 δημοσίευσε το The Greeks of To-day και δεν έπαυσε να αρθρογραφεί και να στέλνει επιστολές υποστηρίζοντας τις ελληνικές θέσεις. Με τον βασιλιά Γεώργιο, με τον οποίο είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις, εξακολούθησε να αλληλογραφεί μέχρι το θάνατό του. Το αρχείο του περιέχει επιστολές διπλωματών, πολιτικών, δημοσιογράφων και προσωπικοτήτων, όπως ο πρωθυπουργός Επαμ. Δεληγεώργης, ο Αλέξ. Ρ. Ραγκαβής, ο Νικ. Δεληγιάννης, ο Δημ. Μ. Μπότσαρης, η Lady Muncaster, θύμα των ληστών του Δήλεσι, ο William H. Seward και ο Hamilton Fish, υπουργοί εξωτερικών των Η.Π.Α., ο Γάλλος μυθιστοριογράφος Hector Malot, κ.ά., ενώ μια ομάδα επιστολών αναφέρονται στον William Stillman. Σε απάντηση επιστολής του Tuckerman με την οποία ζητούσε κάποιο ενθύμιο από τον Μάρκο Μπότσαρη, ο γιος του ήρωα Δημήτριος Μπότσαρης του γράφει: «... En me demandant avec instance et à titre de souvenir un objet quelconque qui ait appartenu à mon père, vous avez voulu rendre à sa mémoire un hommage, dont j’ai été profondément touché. Aussi est-ce avec un vif regret que j’ai dû, tout d’abord, vous avouer qu’il n’étoit pas en mon pouvoir de satisfaire à votre désir. Réfugié tout enfant en pays étranger, au moment où j’ai perdu mon père, je n’ai recueilli de sa succession que ses deux sabres. M’en séparer serait de ma part impardonnable. Dans le désir, cependant, de vous être agréable, j’ose vous offrir un petit objet, sans aucune valeur par lui-même, mais qui, j’en suis sûr, en acquéra une à vos yeux par les souvenirs qui s’y attachent. Cet objet est un simple cordon de soie que je détache du sabre que mon père portait à sa dernière heure, au combat de cette nuit que votre éminent poète national, Halleck, a chanté en vers si magnifiques...» (18 Αυγ. 1869). Το ενδιαφέρον άλλωστε του πατέρα του για τα ελληνικά πράγματα φαίνεται πως διατήρησε ο Fleming Tuckerman, όπως προκύπτει από επιστολή του Έλληνα πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον Γ. Ρούσσου: «... I feel particularly happy to realize that my country has such devoted and enlightened friends in the United States, and Greece relies upon them to have this Great Democracy understand her legitimate rights…» (19 Νοεμ. 1918). Ο πρόωρα χαμένος δευτερότοκος γιος του πρεσβευτή Arthur Lyman Tuckerman, σπούδασε στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι και σχεδίασε τις νέες πτέρυγες του Metropolitan Museum. Αν και κάποια έγγραφα του αρχείου πουλήθηκαν από τον προηγούμενο κάτοχο σε δημοπρασίες της Ν. Υόρκης την περίοδο 2015-2021, ο κύριος όγκος των ελληνικού ενδιαφέροντος εγγράφων βρίσκεται στην παρούσα ενότητα (συνοδεύεται από αναλυτική καταγραφή των περιεχομένων εγγράφων, καθώς και μεταγραφή των επιστολών του Γεωργίου Α΄).
2 σελίδες, 208 x 135 mm. $ «... Ἐξοχώτατε. Ἠναγκασμένος ὤν νά κάμω εἰς τόν οἶκον μεγάλας ἐπισκευάς, τάς ὁποίας οὐδόλως ἠμπορῶ νά κάμω εἰς τό φθινόπωρον καί τάς ὁποίας ἐξάπαντος πρέπει νά κάμω τώρα ἀμέσως, ὅπως ἔχῃ τό πᾶν τόν καιρόν ν’ ἀποξηρανθῇ ἕως εἰς τήν πρώτην Σεπτεμβρίου, καθ’ ἥν ἐποχήν θέλομεν νά μετοικήσωμεν, θερμῶς Σᾶς παρακαλῶ νά μετοικήσητε ὅσον τάχιστα...».
1 σελίδα, 222 x 139 mm. Μαζί ο φάκελος. $ «... Monsieur le Chargé d’Affaires. En réponse à votre lettre que vous avez bien voulu m’adresser aujourd’hui, je m’empresse de vous prévenir, que je serai charmé de vous recevoir demain à trois heures...».
1 σελίδα, 162 x 133 mm. $ «Φίλε κύριε Χατζηδάκη. Ὁ γράψας τήν συνημμένην αἴτησιν εἶνε διδάσκαλος ἐνταῦθα, Μακεδών τό γένος, καί ἔχει προσόντα τινά. Ἐάν εἶνε δυνατόν νά λάβῃ ὑποτροφίαν τοῦ μακεδονικοῦ κληροδοτήματος Τριανταφυλλιᾶς Κριεζῆ, παρακαλῶ ὅπως ἔχητε καί αὐτόν ὑπ’ ὄψιν...».
7 σελίδες, 179 x 115 mm. $ «... ἀπεφασίσαμεν ν’ ἀποχωρήσωμεν, προσωρινῶς πάντοτε, ἐκ τῶν Ἀθηνῶν, νά ἐγκαταστήσωμεν νέαν ἐθνικήν Κυβέρνησιν ἐν Θεσσαλονίκῃ, καί ἔχοντες τήν συμμαχίαν καί βοήθειαν τῶν προστατίδων τῆς Ἑλλάδος δυνάμεων νά καταρτίσωμεν ἐνταῦθα νέον στρατόν καί νά πολεμήσωμεν μετά τῶν συμμάχων κατά τῶν Βουλγάρων, ἐκδιώκοντες αὐτούς ἐκ τῆς ἀνατολικῆς Μακεδονίας, ἥτις ἑκουσίως παρεδόθη εἰς αὐτούς ὑπό τῆς ἐπισήμου Κυβερνήσεως. Ἡ Μακεδονία, αἱ νῆσοι τοῦ Ἀρχιπελάγους καί ἡ Κρήτη ἐνθουσιωδῶς ἐδέχθησαν τό κήρυγμά μας καί ἡνώθησαν μεθ’ ἡμῶν. Ἡ Ἤπειρος διαπνεομένη ὑπό τῶν αὐτῶν αἰσθημάτων, εἶναι ἕτοιμος νά προσχωρήσῃ, ἀλλ’ ἀτυχῶς δέν ἠδυνήθη ἀκόμη, διότι ἐξασκεῖται ἐκεῖ ἡ τρομερωτέρα τρομοκρατία ὑπό τῆς ἐξουσίας. Πᾶσαι ἐπίσης αἱ ἐν τῷ ἐξωτερικῷ κοινότητες ἐκηρύχθησαν ὑπέρ ἡμῶν...».
Γραμμένη από διάφορα χέρια σε 66 λυτά φύλλα αριθμημένα 1-12, 12α, 13-23, 23[bis], 24-34, 34α, 35-38, 38α, 38β, 39-61, 340 x 212 mm. (οι πίσω όψεις λευκές). Υπογεγραμμένη από 9 μέλη της επιτροπής, με πολλές διορθώσεις και συμπληρώσεις. [μαζί:] Δακτυλογραφημένα ἀντίγραφα τῶν ἀπολογιῶν τῶν κατηγορουμένων, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Σπ. Λάμπρου, τῶν καταθέσεων τῶν μαρτύρων, διπλωματικῶν τηλεγραφημάτων καί ἄλλων ἐγγράφων τῆς δικογραφίας. Αθήνα, 1917-1919. $ 1052 συνολικά σελίδες, 275 x 210 mm. Κάποια με χειρόγραφες διορθώσεις.
4, 4, 7 και 5 σελίδες, 167 x 109, 170 x 113 και 180 x 115 (2) mm., έντυπες επικεφαλίδες («ΘΩΡΗΚΤΟΝ ΚΙΛΚΙΣ / ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ», «Haut Commissariat / de Grèce» και «ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ / ΘΩΡΗΚΤΟΥ ΛΗΜΝΟΣ»), η τρίτη και η τέταρτη επιστολή με τις ενδείξεις «Ἐμπιστευτική» και «Προσωπική» αντίστοιχα. [μαζί:] ΓΑΖΙΑΔΗΣ, Α. Φωτογραφικό πορτραίτο του Βότση. [π. 1916]. Τύπωμα αργύρου, 140 x 87 mm. Με τη σφραγίδα του φωτογράφου στην εικόνα και ιδιόχειρη αφιέρωση στο πασπαρτού [στον Αλ. Δουρούτη]: «Εἰς ἀνάμνησιν τοῦ ἐγκαρδίου ἀσπασμοῦ, / ὅν μοί ἐδώκατε εἰς Ναύσταθμον καί / ἐπί τοῦ «τορπιλλοβόλου 11» τήν 24 Ὀκτω- / βρίου 1912. / Ν. Ι. Βότσης». (5) $ Γράφει από την Κωνσταντινούπολη: «... Ἡ διαμονή μας ἐδῶ, ὡς ἐν Φρενοκομείῳ, δέν εἶναι διόλου εὐχάριστος, καί κατόπιν τῶν δολοφονικῶν ἀποπειρῶν ὑπό τῶν ἐνταῦθα διαμενόντων λιποτακτῶν εἴμεθα ἀναγκασμένοι νά ὁπλοφορῶμεν ἐξ αἰτίας των, ἀλλ’ ἐλπίζω ταχέως νά τούς ἀπομακρύνουν οἱ Ἄγγλοι ὡς ταραχοποιούς, διότι ἡ ἐποχή τῆς Θεσσαλονίκης, τήν ὁποίαν θέλουν νά ἐπαναλάβουν ἐπέρασε, καί οἱ Κ/πολίται οἱ ὁποῖοι εἶναι μέν Βενιζελόπληκτοι καί τούς ὑπεδέχοντο ὡς ἥρωας ἤρχισαν νά γκρινιάζουν καί αὐτοί, καθ’ ὅσον αὐξάνονται καί πληθύνονται καί ἡ συντήρησίς των τοῖς κοστίζει, καί τό συμφέρον ἐδῶ εἶναι ἀνώτερον τοῦ Πατριωτισμοῦ εἰς τούς πολλούς. Οἱ χαρακτῆρες ὅμως ἐδῶ καί ἰδίως τῶν Παπάδων μέ κάμουν νά ἀηδιάζω, καί καλλίτερον νά μή ἠρχόμην ποτέ ἐδῶ ὥστε νά χάσω τήν ἰδέαν μέ τήν ὁποίαν ὅλοι μας ἐμεγαλώσαμεν περί Πατριαρχείου καί Κ/πόλεως. Καί κουράζεται κανείς νά ὁμιλῆ μέ τοιούτους ἀνθρώπους διότι ἄν ἐκεῖ ἔχομεν τούς διπροσώπους, ἐδῶ εἰς τήν Ἑπτάλοφον, ὅπως τούς λέγω, ὑπάρχουν ὅλοι ἑπταπρόσωποι...» (10 Ἰαν. 1921). Aπό τη Χίο σημειώνει: «... Ἰδού ἡ μοιραία ἐξέλιξις μέ τάς φοβεράς διά τήν Πατρίδα συνεπείας τοῦ κομματισμοῦ καί τῆς πολιτικῆς φαυλότητος. Ἰδού τά ἀποτελέσματα τῆς ἐλλείψεως πολιτικῆς προνοίας, τῆς σπατάλης τοῦ δημοσίου θησαυροῦ, τῆς ἱδρύσεως νέων ὑπουργείων καί ῥουσφετικῶν παροχῶν, χάριν κομματικῶν σκοπῶν, καί πρό παντός τῆς ὑποτιμήσεως τοῦ ἐχθροῦ. Μάτην ὡς ἁρμοστής ὑπέδειξα τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, μάτην ἐπάλαισα καί ἐγώ πρίν ἀναχωρήσω ἐξ Ἀθηνῶν κατά τῆς καταστρεπτικῆς ἐπιχειρήσεως κατά τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἥτις ἀπεδείκνυε τήν μηδαμινότητα τῶν πολιτικῶν μας, καί ἥτις ἐστέρησε τό μέτωπον πολυτίμων ἐφεδρειῶν. Μάτην διεμαρτυρήθην διά τήν ἄσκοπον σπατάλην καί φθοράν τοῦ Ναυτικοῦ χάριν ἀσκόπων περιπολιῶν καί ἐπιβλαβῶν βομβαρδισμῶν χάριν ῥεκλάμας...» (3 Σεπτ. 1922).
Χειρόγραφο γραμμένο σε τεύχος 85 φύλλων, 233 x 153 mm. (το πρώτο και το τελευταίο φύλλο λευκά), [2] + 165 + [3] σ. Εικονογραφημένο από το συγγραφέα με 61 πρωτότυπες υδατογραφίες (2 ολοσέλιδες εκτός κειμένου, οι υπόλοιπες εντός κειμένου, 3 από τις οποίες πανοραμικές απόψεις που αναπτύσσονται στο πάνω μισό αντικριστών σελίδων), κάποιες υδατογραφίες υπογεγραμμένες («Ν. Μαρτίνης» ή «Ν. Μ.»). Πανί σύγχρονο με τη γραφή (μικρές φθορές από υγρασία). $ Ίσως μακέτα έκδοσης που δεν πραγματοποιήθηκε.
331 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη. Τοποθετημένα σε 2 νεότερα ντοσιέ με θήκες. [μαζί:] Ἔντυπο μονόφυλλο μέ τό ἐκλογικό πρόγραμμα τοῦ ὑποψηφίου δημάρχου Σύμης Γ. Ἐλ. Γεωργᾶ (20 Δεκ. 1914), ἀντίτυπο τοῦ ἔργου του μέ τίτλο «Μελέτη περί σπόγγων, σπογγαλιείας καί σπογγεμπορίου ἀπό τῶν ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον» (Πειραιάς 1937), φύλλο τῆς «Ἐπίσημης Ἐφημερίδας τῆς Κρητικῆς Πολιτείας» μέ τό διάταγμα «περί ἐκτελέσεως τῶν ὑπ’ ἀριθ. 97 καί 726 Νόμου περί σπογγαλιείας» (16 Φεβρ. 1908), τρία φύλλα τῆς ἐφημ. «Νέα Ρόδος (19/25 Ἀπρ. & 19/1 Ἰουλ. 1914, καί 25/8 Ἀπρ. 1915», τά δυό πρῶτα μέ συνέχειες ἄρθρου τοῦ Κ. Φλέγελ γιά τό σπογγαλιευτικό ζήτημα καί τό τρίτο μέ συνέχεια ἄρθρου τοῦ Π. Παναγιωτόπουλου), γερμανική διαφημιστική κάρτα τῆς φίρμας Χατζηνικολῆ, δυό ἐπιταγές τῆς Sponge Exchange Bank καί μιά τῆς Greek American Bank (Tarpon Springs), καί ἕνα μπλόκ ἐπιταγῶν τῆς Τράπεζας Ἀθηνῶν, ὑποκατάστημα Σμύρνης (κενό). (178) $ Σημαντική ενότητα εγγράφων για την ιστορία της σπογγαλιείας, που περιλαμβάνει: δακτυλογραφημένο σχέδιο κανονισμού για τη σπογγαλιεία στα ιταλικά (με χειρόγραφες διορθώσεις και συμπληρώσεις, εγκρίθηκε από τον κυβερνήτη Mario Lago με διάταγμα της 17 Οκτ. 1927), έγγραφα της ιταλικής διοίκησης, ευχαριστήριο της δημαρχίας Σύμης προς τον Mario Lago για το ενδιαφέρον του για τη σπογγαλιεία (7 Δεκ. 1933), διαμαρτυρία των πλοιάρχων και σπογγαλιέων Καλύμνου κατά των εμπόρων και εκκινητών (Κάλυμνος, 1/14 Μαρτ. 1921), συμβόλαιο μεταξύ του εκκινητή και πλοιάρχου Σ. Ι. Χατζηφώτη και 5 δυτών (Σύμη, 1 Μαΐου 1912), συμβόλαιο «προνομιούχου ἐκκινήσεως» μεταξύ του εμπόρου Δ. Ευελπίδη και του πλοιάρχου σπογγαλιευτικού σκάφους Γ. Ν. Κουφού (Κάλυμνος, 14 Φεβρ. 1920), πολυάριθμα έγγραφα σύναψης δανείων για την εκκίνηση σπογγαλιευτικών ταξιδιών, αγωγές και δικαστικές αποφάσεις για διαφορές μεταξύ εκκινητών, πλοιάρχων, δυτών και εμπόρων, τιμολόγια και επιστολές εμπορικών οίκων, λογαριασμούς, κ. ά. Στη διαμαρτυρία τους οι πλοίαρχοι και σπογγαλιείς της Καλύμνου αναφέρουν: «Κύριε Διοικητά, Εἶναι γνωστόν εἰς ὑμᾶς καί εἰς ὁλόκληρον τήν κοινωνίαν, ὅτι πρό πολλοῦ ὁ σπογγαλιευτικός κόσμος εὑρίσκεται εἰς τελείαν ἀπελπισίαν καί ἀπόγνωσιν ἕνεκα τῆς ἀπληστίας τῶν ἐμπόρων καί ἐκκινητῶν, οἵτινες ἀδιαφοροῦντες διά τήν στενοχωρίαν τόσου πληθυσμοῦ, ζητοῦσι μόνον πῶς νά κερδοσκοπήσωσι καί νά ἐκμεταλλευθῶσι τήν περίστασιν. Κύριε Διοικητά, Δέν εἶναι μικρόν πρᾶγμα νά παραβλέψωμεν εἰς τάς ἀπαιτήσεις αὐτῶν ὅπως ἄλλοτε· πρόκειται περί καταστροφῆς πολλῶν οἰκογενειῶν, τῶν ὁποίων οἱ προστάται ἐπάλαισαν ἐπί 7-8 μῆνας μέ ὅλα τά στοιχεῖα τῆς φύσεως διά νά φέρωσι πρός αὐτάς τόν ἐπιούσιον ἄρτον. Καί τώρα οἱ κύριοι ἐκκινηταί μας διά τῆς μεθόδου τοῦ aggio ζητοῦσι νά καταφάγωσι τούς κόπους μας καί νά μᾶς καταστήσωσιν Εἴλωτας, εἰς τρόπον ὥστε ἐπί πολλά ἔτη νά δουλεύωμεν δι’ αὐτούς...».
1, 3, 1 και 1 σελίδα, οι δυο πρώτες 175 x 145 mm., η τρίτη 182 x 115 και η τέταρτη 129 x 102 mm. Έντυπη επικεφαλίδα στις δυο πρώτες («LE PRÉSIDENT DU CONSEIL») και στην τρίτη («ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ»). (4) $ «... Εὐχαριστῶ θερμῶς διά τήν εὐτυχῆ παρέμβασίν σου κατά τήν συζήτησιν τοῦ Νομοσχεδίου δι’ οὗ ἐπαναφέρονται μέρος τουλάχιστον τῶν ἀδίκως ἀπολυθέντων ὑπαλλήλων τοῦ δήμου. Ἀπό τήν μελέτην τῶν συγγραφέων τῶν ὁποίων τά συγγράμματα εἶχες τήν καλοσύνην νά μοῦ στείλῃς δέν μένει ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία ὅτι ἔχεις δίκαιον ὑποστηρίζων ὅτι χωρεῖ ἐν προκειμένῳ ἡ ἀκυρωτική ἀγωγή ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας διά κατάχρησιν ἐξουσίας. Ἀποδεικνύεται οὕτω διά μίαν ἀκόμη φοράν ποίαν πρόοδον ἀπετέλεσε δι´ ἡμᾶς ἡ Εἰσαγωγή τοῦ θεσμοῦ τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας διά τήν ἐμπέδωσιν τῆς ἐννοίας τοῦ δικαίου ἐν τῇ λειτουργίᾳ τοῦ Κράτους...».
4 σελίδες, 202 x 132 mm. Έντυπη επικεφαλίδα («Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ»). $ «... Τήν ἐπιστολήν σας εἶχα λάβει ἐγκαίρως, κατά τήν ἀρχήν τῆς ἀσθενείας μου, ἐκάλεσα δέ τόν κ. Τσιμπιδᾶρον διά νά παρατηρήσω τό ἀνώμαλον τοῦ ἀποκλεισμοῦ τῶν καθηγητῶν. Μοῦ ἀπηντήθη ὅτι τό μέτρον τό ὁποῖον εἶχεν ἤδη ληφθῇ δι’ ἀποφάσεως τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου δέν εἶχεν οὐδαμῶς ἔννοιαν μειωτικήν τῆς θέσεως τῶν καθηγητῶν. Τουναντίον ἀνταπεκρίνετο εἰς ζωηράν ἀξίωσιν τοῦ ἰατρικοῦ κόσμου ὅπως μή συγκεντροῦνται τά τιμητικά αὐτά ἀξιώματα εἰς στενόν κύκλον ὡρισμένων προσώπων, ἀλλά δίδεται εὐκαιρία καί εἰς ἄλλους καλούς ἐπιστήμονας ν’ ἀναδειχθοῦν...».
1 σελίδα, 285 x 215 mm. Έντυπη επικεφαλίδα («ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ / ΟΔΟΣ ΕΔΟΥΑΡΔΟΥ ΛΩ 2α»). $ «... Μοῦ εἶχες ζητήσει τήν γνώμην μου: Ἀπεριφράστως εἶναι μία, ὅτι εὐρύ στάδιον προόδου ἀναμένει τόν κ. Καλέργην, τολμῶ δέ νά εἴπω ἤ νά προφητεύσω ὅπως θέλεις θεώρησέ το ὅτι ὄχι μόνον ἡ ἐπιστήμη θ’ ἀποκτήσῃ ἀκάματον καί θαρραλέον ἐρευνητήν ἀλλά διαισθάνομαι ἴσως μίαν ἡμέραν καί ἡ πολιτική σκηνή πρέποντα ἄνδρα. Διότι τοιαύτη ἡ φιλοσοφική σκέψις καί ἰσορροπία τοῦ νοῦ ἐκχέεται ἀπό τάς μελέτας ταύτας τοῦ νεαροῦ μας φίλου ὥστε νά σκέπτεται κανείς κάτι τό ὁποῖον πολλάκις ὡς γνωρίζεις ὑπεστήριξα ὅτι ἄνευ φιλοσοφικῆς ἤ ἱστορικῆς γνώσεως ἤ κρίσεως ἡ πολιτική εἶναι τυφλή τέχνη...».
1 σελίδα, 132 x 100 mm. Στην πίσω όψη σχέδιο με μολύβι. Μαζί ευχαριστήριο τηλεγράφημα προς τη Δελαγραμμάτικα από τον αυλάρχη Π. Λελούδα εκ μέρους της βασίλισσας. (2) $ «Ἀγαπητή μου κυρία Ὄρσα. Πῶς εἶσθε; ἐμαλώσατε καμία μαθήτρια ὅταν εἴμουν ἀποῦσα; Ἐγώ εἶμαι πολύ καλά τώρα ἀλλά τό μόνο πρᾶγμα πού μέ πονάει ἀκόμα εἶναι τό ἐμβόλιο πού εἶχα κάμη αὐτάς τάς ἡμέρας. Ἔχω τό γράμμα πού μοῦ δώσατε καί τά παιδιά θά τό ἔχω στήν τσάντα μου αὔριο μέ τό περασμένο καί τῆς Ἀλεξάνδρας. Εἶμαι πάρα πάρα πολύ εὐχαριστημένη πού θά ἔλθω σχολεῖο...». Η Όρσα Δελαγραμμάτικα δίδαξε τα πρώτα γράμματα σε ειδικό μονοτάξιο τμήμα στα παιδιά τού διαδόχου Παύλου Σοφία, Κωνσταντίνο και Ειρήνη.
Πολυάριθμες εγγραφές στα φ. [2]-[78] τεύχους 138 φύλλων, 278 x 216 mm. (τα φ. [79]-[138] λευκά). Δέρμα (υπολείμματα κλείστρου). $ Περιλαμβάνει εγγραφές με τις υπογραφές αρχηγών κρατών (βασιλείς Παύλος και Κωνσταντίνος, πρόεδρος Ν. Τσαουσέσκου), καθώς και πολιτικών, διπλωματών, αξιωματικών του ναυτικού, επιχειρηματιών και στελεχών οργανισμών από όλο τον κόσμο (ανάμεσά τους και αρκετοί Έλληνες: Κ. Καραμανλής, Στ. Νιάρχος, Ν. Μάρτης, Ι. Βαρβιτσιώτης, Δ. Δαβάκης, Ι. Φικιώρης, Γ. Μαύρος, Λ. Κύρκος, Η. Ηλιού, Κ. Κάππος, κ.ά.).