16 σ. Χωρίς ἰδιαίτερα ἐξώφυλλα. [μαζί:] ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ, Σίλβεστρος. Διατριβή μουσική διά τόν λαόν, Ν. Καλλίπολη Πειραιῶς, ἐν Πειραιεῖ τῇ 5 Αὐγούστου 1943. Πειραιάς, χ.χ. 13 σ. Χωρίς ἰδιαίτερα ἐξώφυλλα. (2)
4ο, 223 σ. (κομμένο καί συμπληρωμένο μέρος ἀπό τό κάτω περιθώριο τοῦ τελευταίου φύλλου, ἐλαφρά ὀξειδωμένο ἀντίτυπο). Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές). Ἠλιού 1806.13.
Πρώτη ἔκδοση στά ἑλληνικά, 8ο, λβ´ + 136 σ. (ὀξειδωμένο ἀντίτυπο). Ἀρχικά χαρτόνια (φθορές, λείπουν τμήματα ἀπό τή ράχη). Ἠλιού 1818.43.
4 τόμοι, 8ο, 80 + 187, 198, 12 + 336 καί 356 σ. (λεκές ἀπό νερό στό κάτω περιθώριο μερικῶν φύλλων τοῦ πρώτου τόμου, ὀξείδωση). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Ἠλιού 1818.82-5. (4)
8ο, ις΄ + 334 σ. Ἀντίτυπο τυπωμένο σέ γαλάζιο χαρτί, μέ 22 (ἀπό τούς 27) ἀναδιπλούμενους πίνακες (ὅλοι πλήν τοῦ τελευταίου χαλκόγραφοι). Δέρμα τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Λαδᾶς & Χατζηδῆμος, II, 119, Legrand & Pernot, 557, Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, 1319. <ὡς ἔχει>
8ο, 127 σ. (κομμένη ἡ πάνω ἐξωτερική γωνία τοῦ τίτλου). Νεότερη δερμάτινη ράχη (ἔχει διατηρηθεῖ τό πάνω ἐξώφυλλο). Ἠλιού & Πολέμη, 1888.384. [δεμένο μαζί, τοῦ ἰδίου:] Le Laurium. Μασσαλία, Cayer & Co, 1869. ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ, πρώτη μορφή. 8ο, 120 σ. (ἐπιδιόρθωση στό ἐξωτερικό περιθώριο 3 φύλλων στήν ἀρχή). Λιθόγραφος τίτλος (μεγάλη βινιέτα μέ 2 τίντες), ἀναδιπλούμενη χρωμολιθόγραφη ἄποψη («Vue générale de l’ usine d’ Ergastiria»), 2 λιθογραφίες μέ 2 τίντες (μιά ἀναδιπλούμενη, ἡ ἄλλη ἐπαναλαμβάνει τό θέμα τοῦ τίτλου), 2 ἀναδιπλούμενες ξυλόγραφες τομές καί ἕνα ἀναδιπλούμενο λιθόγραφο τοπογραφικό, ξυλογραφίες ἐντός κειμένου. Πρβ. Contominas 366 (ἡ δεύτερη μορφή).
8ο, ιβ´ + 494 σ. (τρύπα ἀπό ἔντομο στό κάτω περιθώριο τῶν τελευταίων φύλλων, ὀξείδωση). Κατάλογος συνδρομητῶν. Ἀρχικά τυπωμένα ἐξώφυλλα (λείπει μέρος τῆς ράχης, χαλαρωμένη ἡ ραφή της, ἀξάκριστο ἀντίτυπο). Γκίνης & Μέξας, 4843.
8ο, ξα΄ + 513 σ. (ἐπιδιορθωμένο σχίσιμο σ’ ἕνα φύλλο: σ. 499-500, λεκέδες ἀπό νερό, λίγο ὀξειδωμένο ἀντίτυπο). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (μικρές φθορές). Ἠλιού 1829.63, Legrand & Pernot, 1145.
3 τόμοι δεμένοι σέ 2 (οἱ Α´ καί Β´ μαζί), 8ο, ιδ´ + 500, ε´ + 385 καί ζ´ + 610 σ. (λείπουν 2 φύλλα τοῦ τρίτου τόμου: σ. 263-6). Δερμάτινη ράχη τῆς ἐποχῆς τῆς ἔκδοσης (φθορές). Ἠλιού & Πολέμη, 1875.799-800 & 1876.725. (2) <ὡς ἔχει>
54 σ. Χειρόγραφες συμπληρώσεις. Ἀρχικά ἐξώφυλλα. [μαζί:] Κατάστημα χειρουργικῶν ἐργαλείων καί ὀπτικῶν εἰδῶν «Τό Ἀρεταίειον» Ζουκίου & Πετροπούλου, ἐν Ἀθήναις, γωνία Σταδίου (ἀριθμ. 44) καί Παρθεναγωγείου, ἀριθ. Τηλεφ. ... Ἀθήνα, Π. Α. Πετράκος, 1906. 15 σ. (λεκέδες στά περιθώρια). Ἀρχικά ἐξώφυλλα (λερωμένα). (2)
Χειρόγραφο σέ περγαμηνή, 23 στίχοι ἀνά σελίδα, 4ο, 234 x 160 mm., lxxxvij [87] + [2] φ. (λείπει τό πρῶτο φύλλο μέ τήν ἀρχή τοῦ κειμένου σέ εἰκονογραφημένο πλαίσιο). Στό φ. [1]: «Data in n(ost)ro Ducali Palatio die xviij martii / Indictione xj. M.D.liij / [μονόγραμμα:] H.M.S, [ὑπογραφή:] H(ieronymus) Murianus Secret(arius)», ἀκολουθοῦν δυό σύντομα συμπληρωματικά κείμενα ἀπό διαφορετικά χέρια (στά ἰταλικά), τίτλοι κεφαλαίων μέ κόκκινο μελάνι, χάρτινο δίφυλλο μέ πίνακα περιεχομένων στήν ἀρχή. Ἰταλικό δέρμα τοῦ 19ου αἰώνα (μικρές φθορές στίς ἑνώσεις, ἐμπίεστη καί χρυσή διακόσμηση στά καλύμματα, χρυσωμένες οἱ ἀκμές).
Στίς ἐντολές διοίκησης πρός τούς Βενετούς ἀξιωματούχους καταγράφονταν οἱ ὑποχρεώσεις καί τά δικαιώματά τους, δίνονταν οἱ κατευθυντήριες γραμμές γιά τήν πολιτική πού θά ἔπρεπε νά ἀκολουθήσουν, ἀλλά καί ἀναλυτικές ὁδηγίες γιά τήν ἀντιμετώπιση συγκεκριμένων ζητημάτων. Σέ συνδυασμό μέ τίς ἐκθέσεις πεπραγμένων πού οἱ ἀξιωματοῦχοι ὄφειλαν νά παραδώσουν μετά τή λήξη τῆς θητείας τους, ἀποτελοῦν σημαντικότατη πηγή γιά τήν πολιτική, οἰκονομική καί κοινωνική ἱστορία τῆς Κέρκυρας καί τῶν βενετικῶν κτήσεων τῆς Ἀνατολῆς γενικότερα. Ἀπό τίς 73 περίπου ἐκθέσεις πεπραγμένων πού συνέταξαν οἱ Βενετοί ἀξιωματοῦχοι τῆς Κέρκυρας κατά τό 16ο αἰώνα ἔχουν σωθεῖ μόνον 26, οἱ ὁποῖες ἐκδόθηκαν ἀπό τόν Γ. Δ. Παγκράτη, Οἱ ἐκθέσεις τῶν Βενετῶν βαΐλων καί προνοητῶν τῆς Κέρκυρας (16ος αἰώνας), Ἀθήνα 2008. Οἱ ἐντολές διοίκησης εἶναι ἀκόμα πιό σπάνιες, γιατί δίνονταν στούς ἐντολοδόχους συχνά χωρίς νά καταχωρεῖται ἀντίγραφό τους στά κρατικά ἀρχεῖα.
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 25 στίχοι ἀνά σελίδα, 4ο, 190 x 132 mm., 136 φ. (λείπουν 16 φύλλα σέ διάφορες θέσεις, κομμένα καί συμπληρωμένα τμήματα τοῦ πρώτου καί κάποιων ἄλλων φύλλων, λεκέδες ἀπό νερό, σημειώσεις μέ στυλό, λερωμένο). Νομοκάνονας σέ 288 κεφάλαια, τό κυρίως κείμενο στά φ. 11-128v, πίνακας κεφαλαίων στά φ. 1-10r, ὁ τίτλος στήν ἀρχή τοῦ κυρίως κειμένου, ἐπίτιτλα μέ δυό χρώματα καί χρυσό στά φ. 1 καί 11 (ξεθωριασμένα), κείμενο ἀπό μεταγενέστερο χέρι στά φ. 129-136v, κτητορική σημείωση στό φ. 31 («Γ. Κ. Παπαγεωργίου / Εὑρέθηκε εἰς οἰκίαν ἱερέως / κατά τάς ἐκδρομάς IX. μεραρχίας. / 1946 Δεκέμβριος»), ὑπογραφή καί σφραγίδα τοῦ ἴδιου κτήτορα σέ διάφορα φύλλα, ἀρίθμηση φύλλων ἀπό νεότερο χέρι. Δέρμα σύγχρονο μέ τή γραφή (ἐκτεταμένες φθορές, συντηρημένο).
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 12-18 στίχοι ἀνά σελίδα, 4ο, 224 x 163 mm., [1]-[2]8 [3]6 [4]8 [5]7 [6]5 [7]8 [8]4 [9]-[11]6 [12]-[18]8 [19]6 [20]-[23]8 [24]7 [25]3 [26]6 [27]8 [28]10 [29]6 [30]8 [31]6: 220 φ. (λείπουν 8 περίπου φύλλα πρίν τό φ. 17, ἕνα πρίν τό 167 καί ἀπροσδιόριστος ἀριθμός πρίν τό 31 καί στό τέλος, τρύπα ἀπό ἔντομο στήν πάνω ἐσωτερική γωνία ὁρισμένων φύλλων, λεκέδες ἀπό νερό). Πολύχρωμα ἐπίτιτλα στά φ. 1 καί 215, περίτεχνα ἀρχικά γράμματα (κάποια πολύχρωμα), χωρίς ἀρίθμηση τευχῶν, ἀρίθμηση φύλλων ἀπό νεότερο χέρι. Ἀπόδετο (λυμένη ἡ ράχη).
Περιέχει τά ἑξῆς κείμενα μέ διάστιχη (ψυχαγωγική) ἑρμηνεία: 1) «Γαλεωμυομαχία» (φ. 1-16v), 2) [Γνῶμαι μονόστιχοι ἐκ διαφόρων ποιητῶν κατά κεφάλαια συντεταγμέναι] (φ. 17-30v, λείπει ἡ ἀρχή καί τό τέλος), 3) [Χρηστοήθεια] (φ. 31-54v, λείπει ἡ ἀρχή), 4) «Κυροῦ Θεοδώρου τοῦ Πτωχοπροδρόμου τετράστιχα ἰαμβικά εἰς τά κεφαλαιωδῶς ρηθέντα ἐν τῇ Παλαιᾷ Γραφῇ» (φ. 55-166v), 5) [Ἰσοκράτους λόγοι] (φ. 167-214r, τό 214v λευκό, λείπει ἡ ἀρχή) καί 6) [Λουκιανοῦ] «Τόξαρις ἤ φιλία» (φ. 215-220v, λείπει τό μεγαλύτερο μέρος του).
1 σελίδα, 554 x 386 mm. Συνυπογράφουν οἱ Ἡρακλείας Μεθόδιος, Δέρκων Ἀνανίας, Δράμας Γρηγόριος, Σμύρνης Προκόπιος, Χριστανουπόλεως Ἱερεμίας, κ.ἄ.
«...Ἐπειδή τοιγαροῦν ἐνεφανίσθη ἤδη καί τῇ ἡμῶν μετριότητι ἕν πατριαρχικόν καί συνοδικόν γράμμα, ἀπολυθέν κατά τό παρεληλυθός χιλιοστόν ἑπτακοσιοστόν τρίτον ἔτος ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀοιδίμου πατριάρχου κύρ γαβριήλ, διαλαμβάνον, ὡς ὁ ἱερός ναός τῆς ὑπεραγίας ἡμῶν θεοτόκου, καταφυγιοτίσης ἐπικεκλημένης, καί κειμένης εἰς τό χωρίον ἀποκίαν καλούμενον κατά τήν νῆσον ἄνδρον, ὑπάρχει ἀπ’ ἀρχῆς κτῆμα καί πρᾶγμα ἀναφαίρετον καί ἀναπόσπαστον τοῦ ἐκεῖσε ἱεροῦ καί σεβασμίου ἡμετέρου πατριαρχικοῦ καί σταυροπηγιακοῦ μοναστηρίου τοῦ ἁγίου νικολάου, τοῦ εἰς τάς ὥρας ἐπικεκλημένου, καί μέχρι τῆς σήμερον διαμένει ὁ αὐτός ναός ὑπό τήν ἐξουσίαν καί δεσποτείαν καί κυριότητα τοῦ εἰρημένου μοναστηρίου, ἤδη δέ οἱ ἐν αὐτῷ ἀσκούμενοι ὁσιώτατοι π(ατέ)ρες ἐδεήθησαν τῆς ἡμῶν μετριότητος ἀνακαινίσαι τό αὐτό παλαιγενές περί τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ἐκκλησιαστικόν γράμμα, καί δι’ ἡμετέρου πατριαρχικοῦ καί συνοδικοῦ βεβαιωτηρίου γράμματος...». Πρβ. Δ. Π. Πασχάλης, Ἀπό τάς παλαιάς ἐκκλησίας τῆς Ἄνδρου: Ἡ Παναγία Καταφυώτισσα, μετ᾽ ἀνεκδότων ἐγγράφων τοῦ ΙΖ´ καί ΙΗ´ αἰῶνος, Ἀθήνα 1939 (χωρίς ἀναφορά στό παρόν ἔγγραφο).
Γραμμένο στίς δύο ὄψεις ἑνός φύλλου, 300 x 187 mm. (κομμένη ἡ κάτω δεξιά γωνία μέ τμῆμα τῆς δεξιᾶς πλευρᾶς, μικρή ἀπώλεια κειμένου). Μαζί αὐτοσχέδιος φάκελος τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα μέ τή σημείωση: «Ἀρχαῖον τυπικόν / καί / Ἰδιοχ. Προκήρυξ. ἐπαν. Ὑψηλάν.». (2)
«Εἰς τά ὅπλα διά τήν θρησκείαν καί τήν Πατρίδα. Ἡ ὥρα ἐκτύπησε ἀνδρίοι Ἔλληνες. Ἀπό πολύ καιρόν οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης πολεμώντας διά τά δικαιώματα καί τήν ἐλευθερίαν των, μᾶς προσκαλούσαν νά ἀκολουθήσωμεν τό παράδειγμά των, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀγκαλά καί σχεδόν ἐλεύθεροι, ἐπάσχησαν μέ ὅλας των τᾶς δυνάμεις νά αὐξύνουν τήν ἐλευθερίαν τως καί μέ αὐτήν ὅλην τως τήν εὐτηχίαν... [τελειώνει:] Τρέξετε λοιπόν εἰς τά ἄρματα ὦ φίλοι μου, διά τί ἡ πατρίδα σᾶς κράζει. τῇ 23 Φευρου 1821. ἈλλέξανδροςὙψηλάντες».
1 σελίδα, 280 x 185 mm.
«... Ἰδού Σοῦ περικλείω τό Δίπλωμα τῆς Χιλιαρχίας Σου, ὁποῦ ταύτην τήν ὥραν μοῦ ἐστάλθη παρά τῆς Διοικήσεως, καί Σέ ἐπεύχομαι νά Ζήσῃς νά τιμήσῃς τόν Βαθμόν σου, καί νά ἀξιωθῇς διά τῆς ἱκανότητός σου καί εἰς βαθμόν στρατηγοῦ, τόν ὁποῖον ἀξίζεις. Εὐθύς λοιπόν ὁποῦ τό λάβεις, ἀμέσως νά πάρῃς ὅλους τούς στρατιώτας ἀπό Δημητζάναν καί ὅλα τἄλλα ἕως αὐτοῦ τῆς Λειοδώρας σωστούς κατά τήν ἀναλογίαν, καί νά ἔλθῃς τό γληγορώτερον...».
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 28-32 στίχοι ἀνά σελίδα, 4ο, 220 x 180 mm., [1]6 [2]-[14]8 [15]6: [116] φ., [4] + 83 + [145] σ. (οἱ σ. [1], [3]-[4] & [1]-[145] λευκές). Πίνακας περιεχομένων στή σ. [2], σημείωση ἀπό τό χέρι τοῦ γραφέα στό ἐσωτερικό τοῦ πάνω καλύμματος («τῷ 1824 τῇ 4 Φευρουαρίου. / Ἐν Σιμπινίῳ τῆς / Τρανσιλβανίας / Ἰουλίου 2»). Χαρτόνια σύγχρονα μέ τή γραφή (φθορές, λείπει ἡ ράχη, χαλαρωμένη ἡ ραφή της, μικρή χάρτινη ἐτικέτα μέ ἀρχικά («Κ. Ν.») στό πάνω κάλυμμα).
Ἡ μετάφραση τοῦ ἔργου τοῦ Pradt στίς σ. 9-80: «Περί τῆς Ἑλλάδος σχετικῶς πρός τήν Εὐρώπην θεωρουμένην παρά τοῦ Κυρίου Πράδ πρώην Ἀρχιεπισκόπου Μαλίνης. Ἐκ τοῦ γαλλικοῦ παραφρασθέν τῷ 1822 αωκβ».Φαίνεται πώς εἶναι διαφορετική ἀπό τή μετάφραση τοῦ Ἰωσήφ Ξενοφωντίδη πού τυπώθηκε τό 1822 [Ἠλιού 1822.8]. Στίς σ. 1-8 λόγος μέ ἀντιρωσικό καί ἀνθελληνικό περιεχόμενο πού ἀποδίδεται στόν Talleyrand (δέν στάθηκε δυνατό νά ἐντοπίσουμε τό πρωτότυπο): «Λόγος τοῦ Συμβούλου Κυρίου Ταϊλεράντ πρός πάντας τούς ἐν Παρισιακῇ Συγκλήτῳ, παρακινητικός περί τῶν πρακτέων, καί διδακτικός περί τῶν τρεχόντων, ὡς ἀπό στόματος τοῦ Αὐτοκράτορος καί Βασιλέως Ναπολέοντος. Ἐκ τῶν τοῦ Μονιτόρου ἐφημερίδων ἄρθρων τῶν Παρισίων. Μετάφρασις ἑνός Ἰατροῦ Σταυροδρομίτου». Στό τέλος (σ. 81-3) ἔχει ἀντιγραφεῖ ἔγγραφο τοῦ Ἐκτελεστικοῦ μέ ἡμερομηνία 29 Αὐγούστου 1822: «Πρός τούς Συνηγμένους εἰς τήν ἐν Βερώνῃ Σύνοδον Χριστιανούς Μονάρχας».
1 σελίδα, 246 x 199 mm. Ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ / ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΝ ΣΩΜΑ»), σφραγίδα [Μαζαράκης 146], προσυπογράφει ὁ Γ. Πραΐδης.
«...Ἐλήφθη τό ὑπ’ ἀριθ. 1103 Προβούλευμα τοῦ Σεβ. τούτου Σώματος, ὁμοῦ καί ἡ ἔγκλειστος ἀναφορά τοῦ Κυρίου Γ. Ἀντωνόπουλου, καί παρετηρήθη ἡ πρότασις περί τῆς εἰσαγωγῆς τῆς καλλιεργείας τῶν γαιωμήλων, καί ἡ γνώμη τοῦ νά διορισθῇ ὁ κύριος Ἀδάμ Δούκας διά νά φροντίσῃ τήν φυτείαν τοῦ εἴδους εἰς τήν ἐνταῦθα Ἀκρόπολιν. Εἰς ἀπάντησιν εἰδοποιεῖται τό Σεβ. τοῦτο Σῶμα ὅτι ἐνεκρίθη ἡ περί ἧς ὁ λόγος πρότασις, καί ἐξεδόθησαν ἀνάλογοι διαταγαί...».
Χειρόγραφα τεύχη δεμένα σέ 3 τόμους («Βιβλίον» Α´ , Β´ & Δ´ , ἀπουσιάζει τό Γ´ ), 4ο, 200 x 145 mm., [4] + 320 + [2] + 78 + 24, [2] + 148 + 144 + 56 + 72 + (75-94) καί [4] + 8 + 32 + 24 + 32 + 88 + 120 + 32 + 44 σ. (μικρές φθορές ἀπό ὀξείδωση μελανιοῦ σέ κάποια φύλλα τοῦ πρώτου τόμου, λεκές ἀπό ὑγρασία στό δεύτερο). Ἐνδιαφέρουσα πολύχρωμη διακόσμηση στόν πρῶτο τόμο (σ. 5-302) μέ πολιτεῖες, ἱστιοφόρα, πουλιά καί κάνιστρα (μελάνι καί ὑδροχρώματα), στήν ἀρχή κάθε τόμου τίτλος καί περιεχόμενα γραμμένα τό 1862 (προφανῶς κατά τή βιβλιοδέτηση), τά περιεχόμενα τοῦ δεύτερου τόμου στό τέλος. Δερμάτινη ράχη τοῦ 1862 περίπου (ἐκτεταμένες φθορές στόν πρῶτο καί τό δεύτερο τόμο). (3)
Στόν πρῶτο τόμο σέ 25 κεφάλαια τά μαθήματα πού παρακολούθησε ὁ Τέτζης κοντά στούς διδασκάλους Χατζη-Νικόλαο Καλαφάτη Κυδωνιέα, Κύριλλο Ἀβραμίδη Σμυρναῖο καί Μιχαῆλο Μαρούδη, μέ σημείωση πάντα τοῦ χρόνου ἔναρξης καί λήξης κάθε μαθήματος (σ. 5-302, οἱ 303-20 λευκές). Ἀκολουθοῦν ἡ «Ἑλλ. Γραμματική Δημητρίου Νοῦλλα. 1829» (σ. [1]-78) καί «Τραγοῦδι ἀξιέπαινον τῆς Μάνης. Ἐν Ὕδρᾳ τῇ 13 Ἰουλίου 1832» (σ. 1-11). Παραθέτουμε στή συνέχεια τούς τίτλους τῶν τόμων ὅπου καί συνοπτική ἀναγραφή περιεχομένων: «Βιβλίον Πρῶτον. Τεχνολογία Στοιχειώδης. Αἰσώπου Μῦθοι. Ἀγαπητοῦ Διακόνου Κεφάλαια. Ξενοφῶντος Κύρου ἀναβάσεως. Διογένους Λαερτίου. Λουκιανοῦ Διάλογος, Χάρωνος καί Ἑρμοῦ. Χρηστοήθεια Ἀντωνίου τοῦ Βυζαντίου. Πλουτάρχου ἀποφθέγματα. Γραμματική Δ. Νοῦλλα. Τραγοῦδι τῆς Μάνης. Ἐπίγραμμα καί ὕμνοι, ἐκ τῆς τοῦ Ὁμήρου Ἰλιάδος. Καί Ἐπιφανίου Ἐπισκόπου Κύπρου, κ.λ. Ἐν Ὕδρᾳ [1824-1827], 1829 καί 1832. [κάτω:] Ἰ. Γ. Τέτσης, ὑποφροντιστής, 1862», «Βιβλίον Δεύτερον. Γραμματική, Κανόνες καί Ὀρθογραφία. Λόγοι διάφοροι. Βασιλείου τοῦ Μεγάλου. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Βασιλείου Σελευκίας. Ἀστερίου Ἀμασίας. Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου. Τῶν Συμβάντων τοῦ Τηλεμάχου, ἐκ τοῦ Γαλλικοῦ. Πικοῖλον Ἐπιστολάριον. Γεωγραφία Μαθηματική. Σχήματα Ἀστρονομικά αὐτῆς κ.λ. Ἐν Ὕδρᾳ 1830. [κάτω:] Ἰ. Γ. Τέτσης, ὑποφροντιστής, 1862» καί «Βιβλίον Τέταρτον. Ἐπιτομή Γραμματικῆς, κατ’ ἐρωταπόκρησιν. Ἐπιτομή τῆς Γεωγραφίας. Λόγοι διάφοροι, ἐκ τῶν τοῦ Δημοσθένους. Πλουτάρχου Χαιρωνέως. Λιβανίου Μελέται. Θεμιστίου τοῦ Φιλοσόφου καί Βασιλείου τοῦ Μεγάλου. Σύνοψις τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας. Καί τά Χρέη τοῦ Πλοιάρχου τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ. Ἐν Ὕδρᾳ 1831. [κάτω:] Ἰ. Γ. Τέτσης, ὑποφροντιστής, 1862».
1 καί 1 σελίδα, 318 x 220 καί 323 x 220 mm. Τό δεύτερο μέ τήν ἔνδειξη «Διπλοῦν» καί σφραγίδα [Μαζαράκης 347]. [μαζί:] Δυό ἔγγραφα τοῦ Ἐκτάκτου Ἐπιτρόπου Κάτω Μεσσηνίας Γεωργίου Ψύλλα πρός τόν Κωνστ. Κ. Κοτζιᾶ. Καμάρι, 4 καί 16 Αὐγούστου 1828. 1 καί 1 σελίδα, 321 x 220 mm. (λεκές στό πρῶτο). Σφραγίδα [Μαζαράκης 388]. (2)
Ὁ Μαυροκορδάτος τοῦ ζητάει (10 Ἰανουαρίου) νά καύσει τά πειρατικά πλοῖα πού κατέσχε ἡ μοίρα τοῦ Ἀντιναυάρχου, ἐνῶ ὁ Ψύλλας τοῦ γράφει (16 Αὐγούστου): «...Τό στυγερώτερον πάντων ἁμάρτημα τῆς πειρατείας, τό καταβαρύναν μέ τάς τρομερωτέρας δυσφημίας τό Ἑλληνικόν Ἔθνος ἀνεφάνη πάλιν, μ’ ὅλα τά δραστηριώτερα ἐμπόδια τῆς Σ. Κυβερ(νήσεως) καί τάς ἀλλεπαλλήλους αὐτῆς διαταγάς, ἀφορώσας πάντοτε εἰς τήν ἐξόντωσιν τοιούτου μεγάλου Ἐγκλήματος. Πλοῖον ἐμπορικόν διοικούμενον παρά τῶν ἐπιφερόντων τήν παροῦσαν μου πτωχῶν Κυδωνιατῶν κατεγυμνώθη κατά τά δυτικά παράλια τῆς Σπάρτης. Ὁ Πλοίαρχος τούτου Ἀθανάσιος Γόβατζης ἀνεφέρθη πρός τήν ἐνταῦθα Ἐπιτροπείαν...».
Χειρόγραφο σέ χαρτί, 8ο, 148 x 108 mm., [1]-[2]4 [3]-[16]8: [120] φ., [1] + (1-233) + [6] σ. (οἱ 6 τελευταῖες σελίδες λευκές). Ἀντίγραφο τῆς πρώτης ἔκδοσης τῶν Ποιήσεων (μέχρι τή σ. 157) μέ προσθήκη στό τέλος ἀποσπασμάτων τοῦ Πανοράματος (πρωτοεκδόθηκε τό 1833), εἰκονογραφημένα μέ σχέδια φιλοτεχνημένα μέ μελάνι καί μολύβι (ἀναδιπλούμενη παράσταση μεταξύ τῶν σ. 9 καί 10, διαστάσεων 148 x 205 mm., κομμένη στά δύο, μονόγραμμα τοῦ γραφέα σέ κυκλικό διακοσμητικό στόν τίτλο, ἐπίτιτλα στίς σ. 49, 105, 125 & 180 καί διάφορες παραστάσεις σέ θέση βινιέτας: παραθαλάσσια πολιτεία στή σ. 233, ἱστιοφόρο κοντά σέ ἀκτή στή σ. 209, νέος πού βλέπει φίδι δίπλα σέ δέντρο στή σ. 112, τρόπαια καί μικρότερα διακοσμητικά στίς σ. 31, 48, 124, 140, 165, 171, 178, 189 & 200), σελιδαρίθμηση ἀπό τό χέρι τοῦ γραφέα, χωρίς ἀρίθμηση τευχῶν. Δερμάτινη ράχη σύγχρονη μέ τή γραφή (φθορές, σχισίματα στίς ἑνώσεις, λείπει τό κάτω ἀκρόφυλλο, λυμένο τό πάνω).
3 σελίδες, 271 x 210 mm. (σχισίματα στίς διπλώσεις, παλιές ἐνισχύσεις μέ ταινίες χαρτιοῦ στά περιθώρια τοῦ πρώτου φύλλου).
«... Κύριοι πληρεξούσιοι! Οἱ συναδελφοί μας Α. Φ. Παππαδάκης καί Μ. Ρενιέρης μᾶς ἐκοινοποίησαν τό περιεχόμενον τῆς ἀπό 13 μεσοῦντος ἐκ Κουρλοπατήματος Ἀποκορώνου ἐπιστολῆς Σας καί εἰς ἄκρον ἐχάρημεν ἰδόντες ἐξ αὐτῆς τό θάῤῥος καί τά γενναῖα φρονήματα ὑμῶν τε καί ἅπαντος τοῦ Κρητικοῦ λαοῦ. Λίαν καλῶς ἐπράξατε γνωστοποιήσαντες εἰς τάς ἐπαρχίας τήν καθ’ ὅλας τάς πόλεις τῆς Ἑλλάδος σύστασιν ἐπιτροπῶν πρός βοήθειαν τοῦ Κρητικοῦ ἀγῶνος, ἵνα πεισθῶσιν ἅπαντες, ὅτι ὁλόκληρος ἡ Ἑλλάς συμμερίζεται αὐτῶν, καί ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά τούς ἐγκαταλείψῃ μεμονωμένους. [...] Ἄν καί ὅλα ταῦτα εἶναι ἐνθαῤῥυντικά ἡμεῖς ὅμως ἐθεωρήσαμεν ἱερόν καθῆκον ἡμῶν νά σχηματίσωμεν γνώμην περί τῆς πιθανῆς ἐκβάσεως τοῦ ἡρωϊκοῦ ἐπιχειρήματος ὑμῶν ὥστε ὡρίμως νά σᾶς συμβουλεύσωμεν τό πρακτέον. Πρός τόν σκοπόν τοῦτον προεκαλέσαμεν χθές τό ἑσπέρας συνδρίασιν εἰς ἥν παρευρέθησαν διάφοροι πολιτικοί ἄνδρες ἐκ τῶν ἐπισημοτέρων καί ἐκ τῶν διαφόρων κομμάτων καί ἐθέσαμεν ὑπό τήν διάσκεψιν αὐτῶν τό ζήτημα, ἄν οἱ Κρῆτες εἰς ὅ περιῆλθον σημεῖον τά πράγματα αὐτῶν, πρέπει νά σταματήσωσιν ἀναβάλλοντες τόν ἀγῶνα εἰς ἄλλην ἁρμοδιωτέραν ἐποχήν, ἤ ἄν πρέπῃ θαῤῥαλέως νά προχωρήσωσι. Ὅλοι δέ ὁμοθυμαδόν ἀπεφάνθησαν, ὅτι ἡ ὀπισθοχώρησις εἶναι πλέον ἀδύνατος καί ὅτι ἡ Τουρκία γνωρίζουσα ἤδη τάς διαθέσεις τῶν Κρητῶν θά τούς ἐπιβουλευθῇ παντοιοτρόπως, ὅπως καταστήσῃ αὐτοῖς ἀδύνατον εἰς τό ἑξῆς πᾶσαν νέαν διεκδίκησιν δικαιωμάτων...».
33 συνολικά σελίδες, διάφορα μεγέθη (λεκέδες σέ 2 ἐπιστολές, κάποιες ὁμοιόμορφα ὀξειδωμένες). 3 ἐπιστολές μέ ὑστερόγραφο. [συνημμένο στήν τελευταία ἐπιστολή:] Αὐτόγραφο τοῦ ποιήματός του «Ὁ Καλόγηρος». Γραμμένο στίς σ. [1]-[3] δίφυλλου, 200 x 145 mm. Ὑπογεγραμμένο μέ ἀρχικά: «Α. Λ.». (18)
«...Ἔλαβα τό προχθεσινό γρᾶμμασας· διά τό ὁποῖον σᾶς εὐχαριστῶ πολύ. Ἔλαβα ἐνταυτῷ καί τά τρία ἀντίτυπα τοῦ Ἀνθῶνος, διά τά ὁποῖα καί αὐτά πάλιν σᾶς εὐχαριστῶ. Ἐδιάβασα τήν νεκρολογίαν διά τόν παλαιόνμου γνώριμον καί φίλον γέρο Μαρτσόκη. Μοῦ ἄρεσε πολύ καθώς ἦτον γραμμένη· καί μόνον ἐλυπήθηκα νά βλέπω ὅτι κάποτε καί συχνᾶ μεταχειρίζεσθε καί σεῖς τό λογιοτατίστικο guazzabuglio, τό λεγόμενο ἀπό αὐτούς καθαρεύουσα! Αὐτό φίλεμου ὄχι μόνον δέν θέλει ζήσει, ἀλλά εἶναι καί ἑτοιμόροπο. Παραιτήσετέτο, ἄν θέλετε νά ζήσουνε τά γραφόμενασας. Νά μέ ὑποφέρουν δέ οἱ ἐγδότες τοῦ Ἀνθῶνος νά τούς εἰπῶ ὅτι τό φύλλοτους ἐκεῖνο εἶναι ὅ,τι ἐλεεινότερον, διά τό χαρτίτου, τάψηφίατου, καί τό ἀτελέςτου μελάνωμα. Ἀμφιβάλλω ἄν ἀποφασίσω νά ξαναστείλω τίποτε στό φύλλο ἐκεῖνο...» (22 Φεβρουαρίου 1891). Ὁ «Καλόγηρος», στιχούργημα «μόλις καμομένο», ὅπως σημειώνει ὁ Λασκαράτος στήν ἐπιστολή τῆς 7ης Σεπτεμβρίου 1895, ἀποτελεῖ πρώιμη μορφή τοῦ δημοσιευμένου στά Ἅπαντα, Ἀθήνα 1959, τ. Γ´ , σ. 157-9. Ἀριθμεῖ 58 στίχους ἔναντι 109 τῆς τελικῆς μορφῆς.
Γραμμένο σ’ ἕνα φύλλο, 204 x 136 mm. (στήν πίσω ὄψη (διαγραμμένο) τό: «[Ὅλη ἡ ἀνθρωπότης]»). Ὑπογεγραμμένο: «Ἀνδ. Λασκαράτος». [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφο τοῦ κειμένου του «Ἔτσι τελειώνουνε τά μασκαραλίκια». Γραμμένο στίς δύο ὄψεις ἑνός φύλλου, 205 x 146 mm. Ὑπογεγραμμένο: «Ἀνδ. Λασκαράτος». (2)
Βλ. στά Ἅπαντα, Ἀθήνα 1959, τ. Γ´ , σ. 103, 160 καί 497.
5 συνολικά σελίδες, 270 x 210 mm. (3)
«... Ἀγαπητέ μου Σπῦρο, Ἔλαβον τήν φωτογραφίαν ὑμῶν, καί τόν «Ἀνθῶνα», δούς δ’ ἀπόδειξιν παραλαβῆς διά πάντα τά σταλέντα δέν ἔλαβα τά δύο φυλλάδια περί ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως (ὡς μοί εἶπον) κριθέντα ἐπιλήψιμα. Μή μοι στέλλητε τοὐντεῦθεν φυλλάδια τοιαῦτα· ἐνδέχεται νά καταγγελθῶ μίαν ἡμέραν, καθώς ἄρτι κατηγγέλθη εἰς τήν ἀστυνομίαν ἡ Μεσαιωνολογική Ἑταιρία. Εἰς τί καιρούς ζῶμεν, ἀγαπητέ, ἀγνοεῖτε Σεῖς οἱ ἔξω τῆς Τουρκίας ζῶντες, ἐγώ δέ ἀναθεματίζω τήν ὥραν, κατά τήν ὁποίαν ἐξελέγετο πατριάρχης ὁ κ. Διονύσιος Ε´ , ὅς τις ἤγαγεν εἰς τόσον ὀξύ σημεῖον τά πράγματα, ἑβδομήκοντα μέν ἔτη τῆς ζωῆς αὐτοῦ προδίδων τά πάντα, τώρα δ’ ἀναγκασθείς νά φανῇ παλληκάρι. Ἀλλά πρός δυστυχίαν τοῦ ἔξω ἑλληνισμοῦ ἐφύτρωσε καί ἡ πρωθυπουργία τοῦ προδρόμου τοῦ ἀντιχρίστου Τρικούπη, ὅς τις ὤθησε τά πράγματα ὅπου νῦν. Τί τύχη περιμένει τά σχολεῖα ἡμῶν, τούς συλλόγους, τά βιβλία, τρέμων εἰκάζω. Κολακεύω ὅσους γινώσκω Τούρκους ἰσχύοντας, καί ὅμως δέν σώζομαι...» (19 Δεκεμβρίου 1890).
Γραμμένα στίς σ. 1-50 τόμου 196 φύλλων, 209 x 155 mm., [4] + 386 + [2] σ. (οἱ σ. [1]-[4] & 72 μέχρι τέλους λευκές). Ὁ τίτλος στήν ἀρχή τοῦ κειμένου (σ. 1), συμπληρώσεις γιά τήν περίοδο 1923-1967 ἀπό τό γιό του Θεόδωρο στίς σ. 50-71. Μεταγενέστερη πάνινη ράχη.
Ὁ Ἀντώνιος Ε. Κριεζῆς ἦταν πατέρας τῶν ἀρχιτεκτόνων Ἐμμανουήλ καί Ἀνδρέα Κριεζῆ. Γιά τόν Ἀνδρέα γράφει ἐδῶ ὁ ἀδελφός του Θεόδωρος στίς σ. 60-8.
2 καί 1 σελίδα, 210 x 135 καί 210 x 132 mm. [μαζί:] ΒΙΚΕΛΑΣ, Δημήτριος, 1835-1908, συγγραφέας. Αὐτόγραφη ἐπιστολή μέ τήν ὑπογραφή του («Δ. Βικέλας») πρός τόν Σπυρίδωνα Δε Βιάζη. Παρίσι, 24 Μαΐου 1891. 3 σελίδες, 177 x 112 mm. Ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («Paris ... / 4. Rue de Babylone»). (3)
Ὁ Μαρκορᾶς δίνει σύντομα βιογραφικά στοιχεῖα καί ὁ Βικέλας ζητάει πληροφορίες γιά τά «ἑβραϊκά» τῆς Ζακύνθου: «... Ἀνεδέχθην νά γράφω κατά τριμηνίαν ὀλίγα περί Ἑλλάδος εἰς τό περιοδικόν τῆς association pour l’ encouragement des études grecques καί δέν ἠμπορῶ ν’ ἀποσιωπήσω αὐτά τά δυσάρεστα συμβάντα...».
Γραμμένο σέ τετράδιο 56 φύλλων, 209 x 160 mm. (ἀρχικά τουλάχιστον 59, λείπουν 3 φύλλα στήν ἀρχή, τό τελευταῖο φύλλο λευκό, ὅλα τά φύλλα πλήν τοῦ τελευταίου λυμένα). (7-116) + [2] σ. Ὁ τίτλος στό ἀκρόφυλλο (κάτω ἀπό τήν ἔντυπη ἔνδειξη: «QUADERNO»), αὐτόγραφες διορθώσεις καί συμπληρώσεις, αὐτόγραφη σελιδαρίθμηση, μεταγενέστερες διαγραφές, σημειώσεις καί σελιδαρίθμηση (κατά τμήματα) μέ μολύβια διαφόρων χρωμάτων. Ἀρχικά εὔκαμπτα χαρτόνια. [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Τμήματα συνοδευτικῆς ἐπιστολῆς πρός ἄγνωστο ἀποδέκτη. χ.τ. καί χ. Ἐπικολλημένα σέ φύλλο διαστάσεων 285 x 245 mm., στήν πίσω ὄψη τοῦ ὁποίου σχέδιο μέ μολύβι, μελάνι καί ὑδροχρώματα (μακέτα διαφήμισης τσιγάρων;). (2)
Στή συνοδευτική ἐπιστολή ὁ Νικόλαος γράφει: «Μιά ἡμέρα πού ἐτακτοποιοῦσα τά διάφορα παλαιά μου χαρτιά, εἰς τήν νέαν μας κατοικίαν, ἀνεκάλυψα μεταξύ ἄλλων καί ἕνα παλαιόν ἡμερολόγιον τό ὁποῖον ἐκράτησα τό 1898 ὅταν συνώδευσα τούς γονεῖς μου εἰς τό ἀνά τήν Πελοπόννησον ταξίδι τους καί κατόπιν εἰς τό Μεσολόγγι καί τό Ἀγρίνιον. Εἶχα κρατήσει λεπτομερεῖς σημειώσεις τῶν ἐντυπώσεών μου καί περιγραφήν τῶν γενομένων τότε ὑποδοχῶν εἰς τάς διαφόρους πόλεις πού ἐπεσκέφθημεν, ὁμιλίας μέ δημάρχους, νομάρχας, βουλευτάς καί ἄλλους καί ἀρκετάς προσωπικάς ἐντυπώσεις κ.τ.λ. πού ἀπεκόμισα. Τό πράγμα ἔχει κάποιο ἐνδιαφέρον καί νομίζω ὅτι ἀποδίδει ἀρκετά ζωηράν εἰκόνα τῆς ἐπελθούσης τότε μεταστροφῆς τῆς κοινῆς γνώμης μετά τόν πόλεμον τοῦ 97 καί τήν κατά τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Α´ ἀπόπειραν. Ὁπωσδήποτε περιγράφει μίαν ἐποχήν τῆς νεωτέρας μας ἱστορίας, ἡ ὁποία ὅσα τρωτά καί να εἶχε ἦτο ἀσυγκρίτως εὐτυχεστέρα τῆς σημερινῆς ἐθνικῆς θλίψεως καί παραλυσίας. Ἐκάθησα λοιπόν καί τό ἀντέγραψα χωρίς νά μεταβάλλω τόν κἄπως ἁπλοϊκόν καί οἰκεῖον χαρακτήρα τοῦ κειμένου. Ἄν νομίζεις ὅτι τό ἡμερολόγιον αὐτό παρουσιάζει κανένα ἱστορικόν ἐνδιαφέρον καί δύναται νά χρησιμεύσῃ ὡς ἀρκετά διασκεδαστικόν ἀνάγνωσμα [λείπει ἡ συνέχεια] Πάντα δικός σου, Νικόλαος». Γιά τό ταξίδι του αὐτό βλ. Πρίγκ. Νικόλαος, Τά πενήντα χρόνια τῆς ζωής μου, Ἀθήνα 1926, σ. 198-205. Ἡ ὕπαρξη τοῦ παρόντος ἡμερολογίου δέν ἦταν μέχρι τώρα γνωστή, παρότι οἱ σημειώσεις μέ μολύβι παραπέμπουν σέ ὁδηγίες γιά ἐκτύπωση σέ συνέχειες. Τοῦ Νικολάου ἔχουν ἐντοπιστεῖ 12 ἄλλα τεύχη ἡμερολογίου: 2 γιά τά ἔτη 1892 & 1893, 2 γιά τά ἔτη 1909-1912 καί 8 γιά τήν περίοδο 1918-1920. Βλ. Ἡμερολόγιο πρίγκιπος Νικολάου, 1909-1912, ἐπιμέλεια Κ. Μ. Σταματόπουλος, Ἀθήνα 2011, σ. 24.
2 σελίδες, 182 x 134 mm. Ἔντυπη ἐπικεφαλίδα («16, RUE CHAPTAL / PARIS - IX»).
«... Φίλε Τανταλίδη, Πολύ σημαντικό τό γράμμα σου. Μοῦ δείχνει, μοῦ ἀποδείχνει δυό πράματα ποῦ κι ἀπαρχῆς τά μυρίστηκα. Τό πρῶτο εἶναι ποῦ μᾶς εἶχε ὅλους κομποδεμένους ἡ καθαρέβουσα, κι ἅμα πῆγε ὁ κόμπος στό διάβολο, νά σου ποῦ ἀνεμπόδιστα, λέφτερα, ὁρμητικά, περεχύθηκε ἀπό τήν ψυχή τοῦ Ῥωμιοῦ ἡ καλοσύνη, τό αἴστημα, ἡ ἀγάπη ποῦ εἶχε μέσα του καί ποῦ σήμερα βλέπω στό τρυφερό σου τό γράμμα, στά λόγια τῆς καρδιᾶς σου. Τό δέφτερο εἶναι ποῦ ἐμεῖς οἱ Πολῖτες – ἄφησέ με καί μένα πιά νά τό καφχηθῶ πῶς εἶμαι Πολίτης καί κάμε μου τή χάρη νά μέ λογαριάσῃς καί μένα γιά δικό σας – ἐμεῖς λοιπόν οἱ Πολῖτες κάτι νοιώθουμε ἀπό ῥωμαίϊκα. Ἡ γλῶσσα σου, τό ὕφος σου, τό λεχτικό σου, ἡ ποίησή σου, ὅλα μοῦ τό φανερώνουνε πῶς τὄχεις καί τό παράχεις τό διαβολεμένο ἐκεῖνο τό δέν ξέρω τί, ποῦ λές καί βρίσκεται μόνο στήν Πόλη...».
340 x 210 mm., [12] σ. (οἱ σ. [2] & [8]-[12] λευκές, λερωμένα τό πρῶτο καί τό τελευταῖο φύλλο). Ὑπογεγραμμένος ἀπό τόν ἀρχιγραμματέα τῆς Ι. Συνόδου καί ἐπικυρωμένος ἀπό τόν πατριάρχη: «†ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωακείμ ἐπιβεβαιοῖ», ὁ τίτλος στή σ. [1], σημείωση στό τέλος: «Ὁ παρών Κανονισμός ἀνεγνώσθη καί ἐπεψηφίσθη ἐν τῇ Συνοδικῇ Συνεδρίᾳ τῆς 30 Αὐγούστου 1907 καί ἐπεκυρώθη ὑπό τῆς Α. Θ. Παναγιότητος», ἀνάγλυφη σφραγίδα στή σ. [3] («ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ»), σφραγίδα μέ μελάνι στή σ. [7] («ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»), ἀνάλογη σφραγίδα σέ βουλοκέρι στήν ταινία πού συγκρατεῖ τά δίφυλλα.
4ο, 305 x 235 mm. Ἔντυπος τίτλος («Walker’s Century Scrap & Newscutting Book (patented), No. 44»). Πανί (στή ράχη: «CUTTINGS»).
3, 1 καί 1 σελίδα, 210 x 135, 182 x 115 καί 187 x 110 mm. Μαζί οἱ φάκελοι. [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφο ποιήματός του «Πρός τόν ἀξιότ. Κύριον Δημήτριον Πασχάλην, Νομάρχην Ζακύνθου, ἐπί τῇ ἀναγορεύσει του ὡς «ἐπιτίμου πολίτου» Ζακύνθου». Γραμμένο σ’ἕνα φύλλο, 174 x 201 mm. Ὑπογεγραμμένο: «Α. Μαρτζώκης», μαζί ὁ φάκελος. [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφο τοῦ ποιήματός του «Ἡ Ζάκυθο στήν Κέρκυρα (Dies Irae)». Γραμμένο στίς σ. [1]-[3] δίφυλλου, 207 x 144 mm. Στό τέλος σημείωση τοῦ Πασχάλη: «Εἶνε αὐτόγραφον τοῦ ποιητοῦ Ἀνδρέα Μαρ- / τζώκη καί ἀφορᾷ τόν ἱστοριοδίφην Σπυρ. / Δέ Βιάζην. /Ἐν Ζακύνθῳ, τῇ 3 Ἀπριλίου 1919. / Δ. Πασχάλης». (5)
«... Ἐξακολουθῶ νά ἦμαι ἀσθενής, ἕνεκεν ἀδυναμίας, ἥτις μέ ἐκράτησεν ἐπί δεκαήμερον εἰς τήν κλίνην. Δυστυχῶς ἡ ἀνάῤῥωσις ἐπέρχεται λίαν βραδέως, λόγῳ τῆς ἀτελοῦς ἐφαρμογῆς τῆς ὑπό τοῦ ἰατροῦ διαταχθείσης διαίτης, οὔσης πολυδαπάνου, πρό πάντων τώρα μέ τάς ὑπερβολικάς τιμάς τῶν εἰδῶν. Σᾶς εὐγνωμονῶ διά τά τόσον προθύμως καί εὐγενῶς, χορηγηθέντα μοι πρό ἡμερῶν δελτία ζακχάρεως, φιδέ καί ὀρύζης, ἅτινα, ἀπό τῆς παρελθούσης ἑβδομάδος, ὑπῆρξαν ἡ μόνη καί ἀποκλειστική τροφή μου...» (ἐπιστολή χ.χ.).
Γραμμένο σέ λυτά φύλλα καί δίφυλλα, 300 x 200 mm., 75 σ. Μέ τή μονογραφή του στό κάτω περιθώριο ὁρισμένων φύλλων, αὐτόγραφες διορθώσεις, διαγραφές καί συμπληρώσεις, 2 μικρότερα φύλλα μέ συμπληρώσεις στερεωμένα μέ καρφίτσες στίς σ. 44 καί 48 (τό δεύτερο μέ ἔντυπη ἐπικεφαλίδα: «IV ΜΕΡΑΡΧΙΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ / Τ. Τ. 929»). [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφο τοῦ κειμένου του «Συνοπτική ἀφήγησις τῶν κατά τήν περίοδον τῆς αἰχμαλωσίας μου». Γραμμένο σέ 6 λυτά δίφυλλα ἀριθμημένα 1-6, 301 x 201 mm., [24] σ. (λείπουν ἕνα ἤ περισσότερα δίφυλλα στό τέλος). Μέ αὐτόγραφες διορθώσεις. (2)
Γραμμένα σέ 9, 12, 19 καί 21 φ. ἀντίστοιχα, 300 x 200 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ὑπογεγραμμένα: «Δημήτριος Π. Πασχάλης», τό τελευταῖο ἐπίσης χρονολογημένο: «Ἐν Ἄνδρῳ, Σεπτεμβρίου ἀρχομένου 1926 / Δημήτριος Π. Πασχάλης» καί μέ τή σημείωση: «Δι’ «Ἡμερολόγιον Μεγάλης Ἑλλάδος» / (Κύριον Γ. Δροσίνην)». (4)
32 συνολικά σελίδες, μία 214 x 139 mm., οἱ ὑπόλοιπες 180 x 112 mm. [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφα στίχων του [πρός τή Μαρία]. Γραμμένα σέ 6 φύλλα διαστάσεων ἀπό 59 x 105 ἕως 216 x 137 mm. Ὅλα ὑπογεγραμμένα μέ ἀρχικά: «Δ. Γρ. Κ.», δύο χρονολογημένα: «Ἰούλιος 1927» καί «Μάϊος 1930»), μαζί ἕνας φάκελος. (17)
«... Εἰς τόν ἀνθοστέφανόν Σου, μικρά μου γόησσα, προστίθεται αὔριον ἕνα ἀκόμη ῥόδον. Ἐδέχθην δι’ αὔριον πρόσκλησιν διά τήν Πεντέλην ἀπό τάς 9 τό πρωΐ. Θά εἶναι καί ὁ Δόν Ζουάν. Τήν Τετάρτην εἰς τάς 6½ θά εἶμαι εἰς τοῦ Ἀβέρωφ. Ἔλα νά ἐπιθεωρήσῃς δῆθεν τάς προθήκας τῶν γλυκισμάτων καί προχώρησε ὀλίγον. Θά σπεύσω εἰς ὑποδοχήν σου. Πρίν μεταβῶ ἐν τούτοις θά περάσω εἰς τάς 6 ἀπό τοῦ Βασιλείου μήπως τυχόν δημιουργηθῇ λόγος τις ἀναβολῆς. Ἔχει καί τζάϊ ὁ Ἀβέρωφ...» (30 Ἀπριλίου, χ.χ.). «...Ὅταν καθόμουν στό Ν. Φάληρο εἶχα
στό παράθυρό μου ἕνα κυπαρισσάκι· σ’ αὐτό κάθε μέρα τό ἀπόβραδο ἐρχότανε ἕνα τζιτζικάκι τοῦ ἑσπερινοῦ εἴδους· μιά μέρα ἦλθε ξαφνικά ἕνα χελιδόνι καί μοῦ τό ἅρπαξε· γιά κάμποσο ἄκουα τή φωνοῦλά του!... Ἀπό τότε δέν ἔχω μάτια νά ἰδῶ χελιδόνι καί λυποῦμαι πού κἄποτε ἔγραψα σ’ αὐτά ποίημα τό ὁποῖον ὠμόρφυνε ἀπό τότε πού Σοῦ ἄρεσε. [...] Αὐτά πού πᾶνε στά κυπαρίσσια δέν εἶναι κουκουβάγες· εἶναι οἱ γκιώνηδες τούς ὁποίους μοῦ γράφεις παρακάτω στό γράμμα Σου. Αὐτούς – πού τούς ἀγαπῶ τρελλά – τούς εἶχα κομπανιαμέντο σέ μιά συναυλία πού διηύθυνα ἕνα ἀπόβραδο σέ μιά ἐρημιά, κουνῶντας τό μπαστοῦνί μου ῥυθμικά – τριζόνια, βατράχια μέ τήν ἀνοιξιάτικη τρέμουλη φωνή καί νυχτοτζίτζικες ἦσαν ἡ ὀρχήστρα, καί μακριά ἀπό μιά λιμνίτσα τῆς κεραχελώνας τό παράπονο γιατί νά μή τήν λογαριάζουν στόν καλλιτεχνικό κόσμο!–...» (13 Σεπτεμβρίου 1926).
3 σελίδες, 210 x 130 mm.
«... –Ἐπειδή ἔχω διαθέσιμο καιρό, ὅση καί πλήξη, κ’ ἐπειδή καλά ἤ κακά, νωρίς ἤ ἀργά, μισῶ τή δημιουργική λογοτεχνία (τή δική μου, ἐννοεῖται) θά θελα νά μεταφράσω τό «Γαργαντούα» στή νέα ἑλληνική, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο γιατί ἡ ἀμοιβή μου θά ναι ἡ ἴδια μέ τό ἄν πρόσφερνα στήν ἑλλ. πνευματική ἀγορά ἐργασία πρωτότυπη. Ξαίρω, πώς ἡ μετάφραση τοῦ Ραμπελαί εἶναι ἀνυπέρβλητος ἄθλος. Κάποτες ἐπιχείρησα καί τ’ ἄφησα στή μέση. Ἀλλ’ ἡ γαλλ. μετάφραση μέ τά μπόλικα σχόλιά της, πού εἶδα στή βιβλιοθήκη σας μ’ ἔκανε νά ξαναεπιθυμήσω τά ἀδύνατα. Ποιός ξαίρει πάλι! Ἐπειδή ὅμως δέν ἔχω δικά μου χρήματα γιά ν’ ἀγοράσω ἀφτή τή μετάφραση, ἀποτείνομαι σέ σᾶς νά μοῦ δανείσετε τή δική σας, ἐάν 1) δέν ἔχετε ὡς κανόνα νά μή δανείζετε τά βιβλία σας (καί θά σεβαστῶ ἀφτό σας τόν κανόνα καί δέ θά πειραχτῶ καθόλου, ἄν μοῦ ἀρνηθεῖτε) καί 2) σέ περίπτωση, πού μπορεῖτε νά μοῦ τή δανείσετε, ἄν ἔχεις ἐμπιστοσύνη στή ...φερεγγυότητά μου!...».
4 σελίδες, 204 x 149 mm. Στή σ. [3] τό ποίημά του «Ζωή». [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφα τῶν ποιημάτων του «Ἀεροπόρος», «Ἐπιτάφιο γιά τό Μπάϋρων» καί «Ἑλλάδα! Ἑλλάδα!». Γραμμένα σέ 2 φύλλα (τά 2 πρῶτα σ’ἕνα φύλλο), 266 x 208 καί 189 x 142 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ὑπογεγραμμένα: «Μ. Μαλακάσης». (3)
«... Μέ ξάφνισε ἡ ἰδέα πῶς μπορεῖ τά χερόγραφά μου νἆνε ζητήσιμα. Μέ κάνει μάλιστα αὐτό καί ἀπαιτητικό. Θά δεχόμουνα, π.χ. ἀπό τήν εὐγενή κυρία Σάσσα γιά τήν κάρτα ἐκείνη ἤ γιά τοῦτο τό φλύαρο γράμμα μου μιά νεόκοπη ἀμεταχείριστη δραχμή νικέλινη. Πῶς;…».
Γραμμένο σέ 5 λυτά φύλλα ἀπό στενόμακρο μπλόκ μέ διάτρηση στή μέση του, ἀριθμημένα 1-5, 303 x 131 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές, ἐνισχυμένα κατά μῆκος τῆς διάτρησης, τρύπες ἀπό διατρητική μηχανή στήν ἀριστερή πλευρά). Μέ αὐτόγραφες διορθώσεις. [μαζί:] Δυό μισά φύλλα ἀπό τό κεφάλαιο «Ἐκ βαθέων». 143 x 131 mm. (3)
Γραμμένα σέ κάρτ ποστάλ (μία τοῦ Ἐλευθερουδάκη, οἱ ὑπόλοιπες ξένων ἐκδοτῶν), 88 x 138 mm. (25)
«Αγαπητεμου αδελφέ! Ο κάμπος ειναι γυμνός, ειναι τόπος μέ ἀλήθεια, γιομάτος ἀντίσταση, ο θάνατος δεν πρόλαβε, ηταν εδω, ξεψύχησε το χάραμα, δεν υποχωρουμε, το νησί το δικόμας θα μάχεται θα ζει και ο θεός θα βάζει το χέριτου! Να μη ερθουνε τα ἀπρόβλεφτα, κανείς δεν γνοιάζεται για τις φωνές που ξυπνουν τη σκέψη, ἀκολουθουμε ολοι το ρυθμό γιά ένα περίπατο που τελείωσε. Πάντα μαζί, Ν. Καζαντζάκης» (χ.τ. καί χ.). «Αγαπητεμου αδελφέ! Σκέφτομαι, Σκέφτομαι, αλάφρωσα πέρα δόθε, δεν νογάω να δω το πρόσωπο μου στο καθρέπτη χαρούμενο. Ο άνεμος γίνεται ἀντίβαρο της παγωνιάς, εδω δεν ειναι η εξορία μου, ειναι μονοπάτια που ζήτησα, δέν έχει εδω αετούς, ειναι άγνωστη γλωσα ξένη, αγρια χωράφια με άροτρα πρωτόγονα. Οι ανθρωποι δεν εχουν πενθος, δεν κτυπουνε οι καμπάνες, ολα ειναι πρόχειρα, τα ματιατους δεν ειναι δακρυσμένα, ειναι ολοι φτιαγμενοι με λεφτά και ψεφτιές. Πάντα, Ν. Καζαντζάκης» (χ.τ. καί χ.). «Αγαπητεμου αδελφέ! Τα δάκτυλα μου κρατούν την πενα, αφτο το μέταλο γίνεται οπλο, φεβγει απο τη σκεψη μου και υφαινει πανω στο χαρτί, γυρίζοντας σε διαφορους δρομους. Βρήκα περαστικούς ταξιδεφτές, λες και ξύπναγαν τωρα, φαίνεται πως ειχαν μαθει να ξεπηδουν απο τα βουνα, ειχαν φθάσει στις όχθες, στον πολιτισμό, ηθελαν να σηκώσουν τα τύμπανα. Για χορό δεν ειχαν ρυθμό, είχαν κλειστά τα βλέφαρα! Παντα μαζί, Ν. Καζαντζάκης» (χ.τ. καί χ.).
Γραμμένα στήν πίσω ὄψη ἰσάριθμων ἀναπαραγωγῶν (7 ἔγχρωμες, οἱ ὑπόλοιπες μονόχρωμες), ἀπό 155 x 174 ἕως 289 x 237 mm. (34)
Γραμμένα τό πρῶτο στίς δύο ὄψεις ἑνός φύλλου, 178 x 113 mm., καί τό δεύτερο σέ 2 φύλλα ἀριθμημένα 1-2, 136 x 98 mm. Τό πρῶτο ὑπογεγραμμένο: «Κωστῆς Παλαμᾶς» καί μέ αὐτόγραφες διορθώσεις, τό δεύτερο χρονολογημένο καί ὑπογεγραμμένο: «1882 Κ. Παλ.». (2)
Δημοσιευμένα ἀντίστοιχα στήν ἐφημ. Τό Ἄστυ, 25 Δεκεμβρίου 1896, καί στά Τραγούδια τῆς Πατρίδος μου, Ἀθήνα 1886.
Γραμμένο μέ μολύβι σ’ ἕνα φύλλο, 285 x 216 mm. (ἡ πίσω ὄψη λευκή). Ὑπογεγραμμένο: «Κωστῆς Παλαμᾶς».
Γραμμένο μέ μολύβι σ’ ἕνα φύλλο, 203 x 212 mm. (ἡ πίσω ὄψη λευκή). Ὑπογεγραμμένο: «Κωστῆς Παλαμᾶς». [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφο τοῦ ἄρθρου του «Ὁ θάνατος τῆς Ἄννας Νουάγιε». Γραμμένο σέ 4 λυτά φύλλα ἀριθμημένα 1-4, 196 x 150 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ὑπογεγραμμένο: «Κωστῆς Παλαμᾶς», αὐτόγραφες διορθώσεις. (2)
Δημοσιεύτηκαν στήν ἐφημ. Καθημερινή, 16 Ἰανουαρίου 1939 τό πρῶτο καί 2 Μαΐου 1933 τό δεύτερο.
Γραμμένο σέ 5 λυτά φύλλα ἀριθμημένα 1-5, 196 x 151 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές). Ὑπογεγραμμένο: «Κωστῆς Παλαμᾶς», αὐτόγραφες διορθώσεις.
Δημοσιεύτηκε στήν ἐφημ. Βραδυνή, 11 Μαΐου 1932.
1 σελίδα, 142 x 215 mm. Ἔντυπη φίρμα («ΘΕΑΤΡΟΝ ΜΑΡΙΚΑΣ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ / ΜΕΓΑΡΟΝ ΡΕΞ – [...]»).
«... Ἀγαπητέ φίλε, Καί προσωπικῶς καί ὡς διευθύνουσα τόν ἀπό 30ετίας λειτουργοῦντα χωρίς διακοπήν θεατρικόν μου ὀργανισμόν, θεωρῶ καθῆκον μου νά χαιρετίσω τήν ἄνοδόν σου εἰς τό ζηλευτόν ὑπούργημα ποῦ σοῦ ἀνετέθη ἀπό τόν Ἀρχηγόν τοῦ Νέου Κράτους, διιδόντα μέ τήν πανεθνικῶς γνωστήν ὀξυδέρκειάν του, τήν ἀξίαν σου ὡς ἀνθρώπου τῶν γραμμάτων καί ὡς στρατευομένου παράγοντος τοῦ Θεάτρου καί νά σοῦ εὐχηθῶ ἀπό καρδιᾶς ὁλόκληρον τήν ἐπιτυχίαν εἰς τήν ἱερήν σου ἀποστολήν διά τό ἀγαθόν τοῦ θεάτρου, ποῦ εἶνε γιά μένα τό «μέγα καί τό πρῶτο»...».
1 καί 1 σελίδα, 295 x 200 mm. (τρύπες ἀπό διατρητική μηχανή). [μαζί:] Αὐτόγραφη ἐπιστολή τοῦ Ι. Γρυπάρη πρός τόν Κ. Μπαστιᾶ, ὑποστηρικτική τοῦ αἰτήματος τοῦ Λεκατσᾶ. χ.τ., 17 Ὀκτωβρίου 1937. 3 σελίδες, 210 x 135 mm. (τρύπες ἀπό διατρητική μηχανή). (3)
2 σελίδες, σέ κάρτα διαστάσεων 104 x 140 mm. (τρύπες ἀπό διατρητική μηχανή).
«... Φίλτατε Κύριε Μπαστιᾶ, Συχωρέστε μου αὐτό τό γρᾶμμα, μά αἰσθάνθηκα ἀπόλυτα τήν ἀνάγκη νά τό γράψω! Ἀπό μέρες τώρα, ἴσως καί περισσότερο, παρακολουθῶ μέ ἀνησυχία, μά καί μέ ἱερή λαχτάρα τή δρᾶσι σας, ποῦ μέρα μέ τήν ἡμέρα μοῦ γέναγε ἕνα ἀνέλπιστο κουράγιο γιά τήν τύχη τῶν καλλιτεχνικῶν ζητημάτων στό δύσμοιρο τόπο μας. Σήμερα τό πρωΐ ἦταν μιά λαμπρή ἡμέρα γιά μένα ποῦ κατόρθωσα νά διαπιστώσω πλέρια πόσο ἀξίζετε!! Σᾶς δίνω τήν ἐκτίμησή μου, τήν ἀγάπη μου μαζύ μέ τήν ὑπόσχεση νά εἶμαι στό πλευρό σας σέ ὅτι μέ χρειασθῆτε γιά νά ὁλοκληρώσετε τό πολύτιμο ἔργο ποῦ ἀναλάβατε...».
2 σελίδες, 210 x 136 mm. (τρύπες ἀπό διατρητική μηχανή). Ἐπικεφαλίδα («ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ / ΑΘΗΝΑΙ»).
«... Ἀγαπητέ μου Μπαστιᾶ, Εἶδα πρό ὀλίγου στήν ἐφημερίδα τό νέο νόμο περί Β. Θεάτρου καί τό διορισμό σου στή θέση τοῦ Γ. Διευθυντοῦ. Σέ συγχαίρω ἀπ’ τήν καρδιά μου καί σοῦ εὔχουμαι κάθ’ ἐπιτυχία στή μεγάλη προσπάθεια πού ἀναλαμβάνεις. Σπουδαῖο στοιχεῖο τῆς ἐπιτυχίας αὐτῆς, μαζί μέ τά τόσα προσωπικά σου εἰδικά καί γενικά χαρίσματα, εἶναι τό νά περιστοιχισθῇς ἀπό τά πρόσωπα πού τό ἀξίζουν. Δέν ξεχνῶ πώς προχθές πού συναντηθήκαμε, πρίν σοῦ πῶ τίποτα ἐγώ, μ’ ἐπρόλαβες καί μοῦ εἶπες πώς, ἀφοῦ καταργεῖται ἡ Καλλιτεχνική Ἐπιτροπή, μ’ ἔχεις ὑπ’ ὄψι σου εἴτε γιά τήν Κριτική, εἴτε γιά τό ἔμμισθο Συμβούλιο, εἴτε γι’ ἄλλην κατάλληλη θέση τοῦ νέου ὀργανισμοῦ. Τό περίμενα, κι’ ἀπό τήν ἐκτίμησή σου σέ μένα καί τήν ἀγάπη σου, μά κι’ ἀπό τήν ἀναγνώριση, πού εἶσαι τόσο σέ θέση νά κάμνῃς, τῆς συμβολῆς μου στό Νεοελληνικό θέατρο...».
Σέ 87 φύλλα, τό πρῶτο χωρίς ἀρίθμηση καί τά ὑπόλοιπα ἀριθμημένα 1-2 καί 1-84, 290 x 220 mm. (πιασμένα μέ συνδετῆρες καί ταινίες χαρτιοῦ στήν ἀριστερή τους πλευρά, οἱ πίσω ὄψεις λευκές, κομμένη ἡ πάνω πλευρά τοῦ πρώτου φύλλου). Ὑπογεγραμμένο στό τέλος: «Ἄγγελος Σικελιανός», σποραδικές αὐτόγραφες διορθώσεις, ὑπολείμματα ἰδιόχειρης ἀφιέρωσης στό πρῶτο φύλλο: «[...] / Ἄγγελος Σικελιανός / 1. 1. 1942».
Γράφηκε τό καλοκαίρι τοῦ 1940 καί ἐκδόθηκε τό 1944.
31 συνολικά σελίδες, 248 x 174 mm. 2 ἐπιστολές μέ ὑστερόγραφο. [μαζί, τοῦ ἰδίου:] Αὐτόγραφο τοῦ ἄρθρου του «Ἕνα σχόλιο στήν “Ὀδύσεια”». Γραμμένο σέ 21 φύλλα ἀριθμημένα 1-21, 260 x 195 mm. (πιασμένα μέ συνδετήρα στήν πάνω ἀριστερή γωνία τους, οἱ πίσω ὄψεις λευκές, σχίσιμο στό φ. 19). Ὑπογεγραμμένο: «Ν. Καζαντζάκης», αὐτόγραφες διορθώσεις, αὐτόγραφο σημείωμα σέ μικρότερο φύλλο πιασμένο στήν ἀρχή («Υ. Γ. Σας παρακαλω πολύ να μου απαντήσετε· θάθελα νἀκούσωτόν ἀντίλογόΣας, για να στερεόσω ακόμα σαφέστερα με λέξες το στο χασμόμου [...]») καί αὐτόγραφη ἐπιστολή πιασμένη στό τέλος (σχετικά μέ τήν αἴτηση ἄδειας γιά τή μετάβαση τοῦ παραλήπτη στήν Αἴγινα, χ.χ.). (2)
Ὁ Καζαντζάκης ἀπαντᾶ στά ζητήματα πού ἔθεσε ὁ Λαούρδας στό φυλλάδιό του Ἡ «Ὀδύσεια» τοῦ Καζαντζάκη. Κριτικό δοκίμιο, Ἀθήνα, [1943]. Συγχρόνως προσκαλεῖ τό νεαρό φιλόλογο στήν Αἴγινα γιά νά συζητήσουν ἀπό κοντά. Λίγο ἀργότερα δημοσιεύει μέ τίτλο «Ἕνα σχόλιο στήν “Ὀδύσεια“» τήν τελική του ἀπάντηση, ὅπου ἑνοποιεῖ σέ μία τίς πρός Λαούρδα ἐπιστολές. Βλ. Νέα Ἑστία, τ. 389 (15 Αὐγούστου 1943), σ. 1028-34.
Γραμμένο σέ 21 λυτά φύλλα ἀριθμημένα 1-3, 3β & 4-20, 229 x 180 mm. (οἱ πίσω ὄψεις λευκές, κάποιες μέ σημειώσεις ἤ συμπληρώσεις γιά τό ἑπόμενο φύλλο, τρύπες ἀπό διατρητική μηχανή). Χρονολογημένο καί ὑπογεγραμμένο: «Δελφοί - Ἀμοργός, Αὔγουστος 1961. / Γιῶργος Σεφέρης», αὐτόγραφες διορθώσεις καί συμπληρώσεις, 3 φύλλα γκρί χρώματος μέ σημειώσεις στήν ἀρχή (τό τελευταῖο τοποθετημένο πρῶτο (ἀνάποδα) μέ τίτλο: «Δελφοί, 61 / (καθαρό χφο)»).
Δημοσιεύτηκε μέ τίτλο «Δελφοί. Ἕνα ὁδοιπορικό τοῦ Γιώργου Σεφέρη» στό περ. Ὁ Ταχυδρόμος, 10 & 17 Νοεμβρίου 1962, σ. 18-9 & 24-5 ἀντίστοιχα.
1 σελίδα, 297 x 210 mm.
«... Knowing you are very busy and cannot therefore have all the time and patience necessary, I would like Xristos Lambrakis to take over, of course with your collaboration, this scholarship. He is an excellent musician, I trust him and I am sure he will do things objectively. This scholarship must strart immediately so, therefore, your collaboration is most necessary... [...Γνωρίζοντας ὅτι εἶσαι πολύ ἀπασχολημένος καί δέν μπορεῖς ἑπομένως νά ἔχεις ὅλο τό χρόνο καί τήν ὑπομονή πού ἀπαιτεῖται, θά ἤθελα νά ἀναλάβει ὁ Χρῆστος Λαμπράκης τίς ὑποτροφίες, βεβαίως μέ τή συνεργασία σου. Εἶναι ἐξαιρετικός μουσικός, τόν ἐμπιστεύομαι καί εἶμαι σίγουρη πώς θά ἐργαστεῖ μέ ἀντικειμενικότητα. Οἱ ὑποτροφίες πρέπει νά ξεκινήσουν ἀμέσως, ἡ συνεργασία σου εἶναι ἑπομένως ἀπολύτως ἀναγκαία...]». Ὁ Κωστῆς Μπαστιᾶς ἦταν ἀπό τούς πρώτους πού ἀνεγνώρισε τό ταλέντο τῆς Κάλλας (1940) καί ἐκεῖνος πού τήν ἔπεισε νά ξανάρθει στήν Ἑλλάδα γιά νά τραγουδήσει τή Νόρμα στήν Ἐπίδαυρο (1960), προσφέροντας τήν ἀμοιβή της γιά τή δημιουργία τῶν ὑποτροφιῶν Κάλλας. Βλ. Γ. Κ. Μπαστιᾶς, «Ἡ ἑλληνική περιπέτεια τῆς Μαρίας Κάλλας», Ἱστορία εἰκονογραφημένη, τ. 488 (Φεβρουάριος 2009), σ. 84-9, καί τοῦ ἴδιου, Κωστῆς Μπαστιᾶς, βιογραφία. Δημοσιογραφία - Θέατρο - Λογοτεχνία, Ἀθήνα 2005, σ. 486-7.